Hayatı basketbolla örülmüş bir isim Ergin Ataman. Türk basketbolunun en önemli isimlerinden. Mazisi başarılarla dolu. Saha kenarında gerçekten stresli biri. Kızıyor, geriliyor hatta durum öyle bir vaziyete geliyor ki geçen sezon sahaya korumayla çıktı. Ama tüm bunlar bugün onun emin adımlarla EuroLeague şampiyonluğuna ilerlemesini gölgelemiyor. Şu an Avrupa onu konuşuyor
Tartışmasız Türk basketbol tarihinin en önemli ve en başarılı isimlerinden biri Ergin Ataman. Anadolu Efes Erkek Basketbol Takımı'yla geçtiğimiz yıl Final Four finalinde mücadele etmesinin ardından bu yıl, emin adımlarla ve zaferlerle ilerliyor hedefe. Evinde 19 kupa bulunduğunu söyleyen usta koç, gözünü EuroLeague şampiyonluğuna dikmiş vaziyette. Ama Ergin Ataman başarıları kadar, bir koç olarak tarzıyla da sık sık gündem olan bir isim. Rakip izleyici tarafından hakkında en çok slogan üretilen, en çok tepki gören isimlerden. Üstelik kendisi de tüm bunların farkında, Gergin Ataman olarak anılmaktan da, "Mola alsana" diye sloganlarla yuhalanmaktan da rahatsız değil. Aksine yaş aldıkça bunları olgunlukla karşıladığını, zaman zaman kendi sivri çıkışlarının bunları körüklediğini de itiraf ediyor. Ergin Ataman'la sohbete zor sorularla başladık, geçmişine doğru yol aldık...
- Egosu yüksek biri misiniz?
- Evet öyle olmak zorundayım. Çünkü yönettiğim insanların hepsinin egosu yüksek. Hepsi bir star. Benim işim onların egolarının ortalamasını bulup, takım için en iyisini çıkartabilmek. Yoksa o egoların altında ezilirsin. Oyuncularımla abi-kardeş, arkadaş gibiyim. Onlarla şakalaşırım, mesajlaşırım, özel hayat dahil her şeyi konuşurum ama sahaya çıktığım zaman o grubun liderinin ben olduğumu hissetmeleri lazım. Özel hayatımda öyle biri değilim, mütevazı bir insanım.
- Bir Türk basketbol koçu olarak başarılarınız tartışılmaz. Bu anlamda yeterince desteklendiğinizi düşünüyor musunuz?
- Türk insanının dünyada tanınır olması ve başarılı olması nasıl hepimizi mutlu ediyor, bu onun gibi. Bir Türk koç olarak, dünya basketbolundaki başarılarımın aslında çok ciddi bir kesim tarafından takdir edildiğini görüyorum ama bazı kesimler öyle görmüyor. Bunda benim de hatalarım olabilir. Bazı sivri çıkışlarım nedeniyle fanatizmin önplanda olduğu Türk sporundaki başarılarımın zaman zaman fanatizmin kurbanı olduğunu görüyorum. Bunun da farkındayım ama ben buyum. Bugüne kadar sporla ilgili kişisel hayallerimin yüzde 90'ını gerçekleştirdim. İki hayalim kaldı. Biri EuroLeague şampiyonluğu, diğeri de Galatasaray Kulübü'ne başkan olmak. Bunu söylediğimde bazılarına ters geliyor ama niye hayalimi saklayayım? Son 10 yıl içinde benim çalıştırdığım, Beşiktaş, Galatasaray ve Anadolu Efes dört defa Türkiye şampiyonu oldu. Diğer beş sezon Fenerbahçe oldu. Fenerbahçe ile hep şampiyonluk rekabeti olan bir antrenör durumundayım. Fenerbahçeli taraftarlar da o rekabet ortamındaki adrenalin nedeniyle yükseliyor ve bu başarıdan rahatsızlık duyuyor. Normal aslında bakıldığı zaman... Ama benim hiçbir kulübe karşı bir önyargım yok. Sahada keskin bir yapım var. Saha dışında öyle değilim.
- Maç öncesi totemleriniz var mıdır? Nasıl bir hazırlık yaparsınız?
- Maçtan üç-dört saat önce uyurum. Ki çok zordur o adrenalinle, seni bekleyen 15 bin kişinin baskısını bilerek... Uyuyamadıysam o gün işlerin kötü gideceğini düşünürüm. Hep aynı kravatı takarım. Bozulmadıysa bağıyla durur. İşler iyi gidiyorsa ayakkabılarımı değiştirmem, aynı ayakkabıyı giyerim. Geçenlerde bir hakemin dikkatini çekmiş, "Ayakkabıları değiştirmiyorsun, bunlarla Final Four'a kadar gideceksin galiba" dedi. Yabancı hakemlerle diyaloga girdiğimde onlarla sadece pozisyonla alakalı konuşmuyorum, diyorum ki, "Bu sene biz şampiyon olacağız."
TÜRKİYE BENİM İÇİN ÖNEMLİ
- Böyle anlarda çok içten gelen ve yansıttığınız böyle duygularınızın yanlış anlaşıldığını düşünüyor musunuz?
- Çookkk... Özellikle basın toplantılarında, röportajlarda politik olmayı beceremiyorum. Hayat tarzım bu. İnandığım şeyleri söylemek benim hayat tarzım. Bana karşı, kulübüme karşı bir haksızlık yapılıyorsa, bunu politik bir dille değil, kullanılan dile uygun, aynı sertlikte dile getiriyorum. Bu yüzden bazı insanlar beni antipatik ve sert buluyor. Detaycıyım ve ters giden bir şey gördüğümde onun düzelmesi için ben bir şey yapabiliyorsam düzelirim, beni aşan bir şeyse bilinmesini isterim. Bebek Otel olayında olduğu gibi... Yoksa bana ne!
