Hayatı, hayalleri basketboldu fakat yaşadığı sakatlık bambaşka bir hayatın kapılarını araladı… Tiyatrocu bir arkadaşı vesilesiyle gittiği yönetmen görüşmesinde işler istediği gibi gitmeyince hayatındaki en unutamadığı teşekkürlerden birini aldı. Fakat öyle bir hamle yaptı ki, o iki saniyelik an hayatını değiştirdi… Komedinin sevilen isimlerinden ünlü oyuncu Toygan Avanoğlu, ilginç hayat yolculuğunu Sabah TV'de 'Yasemİnce İtiraflar' programında anlattı. Son dönemde dillerden düşmeyen "Bursa Bülbülü" filminden de bahsetti.
O İKİ SANİYELİK AN HAYATIMI DEĞİŞTİRDİ
-Milli basketbolcuyken oyunculuğa geçmişsin ve orada güzel, duygulu bir hikayen var. Biraz dinleyebilir miyiz senden?
Hayatım, hayallerim, aşkım basketboldu. Hatta onun doğrultusunda Spor Akademisi okudum. Ama böyle bir sakatlık dönemi basketbola veda ettirdi. Toparlayamadım sakatlığımı. Normalde müzikle de uğraşıyordum ama çok tiyatrocu arkadaşım vardı. Bir görüşmeye gittim Soydan diye bir arkadaşım vasıtasıyla. "Komik birileri yok mu?" diye bir sohbet dönmüş. O da "var bir arkadaşımız" demiş. Şoför karakteri arıyorlar, "git" dedi bana. Ben de haberi alınca çok heyecanlandım, bir de gaza getirdi "seni alırlar, enerjin çok iyi" filan dedi. Çok inandım, iş oldu gibi baktım. Bir de yönetmen görüşmesine gidiyorsun direk. Babam da 2008'de vefat etmişti. Görüşme öncesinde gittim babamın kabrine bir ziyaret ettim. İş olmuş gibi, "Baba böyle bir iş geldi. Enerjilerini yolla bana, dualarını yolla" dedim. O gazla gittim. Ama gaz orada bitti. Bana dediler, "arabanın içindesin, şoförü oyna." Araba yok ortada bir şey yok, heyecanlandım. Yönetmen orada, hayatımda ilk defa görüyorum. Yapamadım, beceremedim yani hiçbir şey olmadı. "Teşekkür ederiz" dediler. O teşekkür hayatımdaki en unutamadığım teşekkürlerden biridir. Çıktım kapıdan, iki saniyelik bir an. Dedim ki, "ya o kadar babama dua ettim, babama gittim, bu iş olmuştu." Çok inandım, baya inandım yani. Girdim tekrar, "ya ben babamın mezarına filan gittim, o kadar konuştum ettim" dedim. Ve gerçekten hiçbir hesap yapmadan anlatıyorum bunları, doğal bir şekilde. "Burada olmadı ama sette ben yaparım" dedim. "Beni alın" gibi bir şeyler söyledim deli deli. Güldüler, "tamam biz sana haber vereceğiz" dediler. Ben gittikten sonra baya eğlenmişler, hoşlarına gitmiş. 3 gün sonra aradılar. O vesileyle girmiş bulundum sektöre. Herkesin hayatında bir an vardır. Bazıları ya bunu fark eder, ya fark etmez. Bir şekilde o 2 saniyelik an, geri dönmem, birçok şeyi değiştirdi hayatımda. 2 saniyelik bir nüans işte.
"SAÇMALAMA TOYGAN, BU İŞ BIRAKILIR MI?" DEDİLER
-2009 yılından beri sektördesin. Neler öğretti sana bu sektör?
Yani çok şey öğretti tabii canım. En azından takdir aldım. Annem olsun, çevrem olsun. Öğretmenliği bırakıp oyuncu olmaya çalıştığım için herkes bana cümle içinde, "saçmalama Toygan, bu iş bırakılır mı? Bak o iş belli değil, ne olacağı belli değil" dedi. Bunu başardım. Onu diyen insanlardan takdir aldım. Seneler sonra bile görsem, "ya hakikatten diyordun diyordun oldun" dediğini duydum ya, benim için hiçbir şeye değişilmez bir an yani.
-Rol aldığın işler gereği mizahla, komediyle bağdaşlaştırılmış birisin. Bu seni rahatsız ediyor mu? "Farklı işlerde de rol almalıydım" dediğin oluyor mu zaman zaman?
Rahatsız etmiyor, komedi oyuncusuysan insanları gülüyorsun ve eğlendiriyorsun. Bu misyonu üstlendiysen bir takım şeylere de maruz kalıyorsun ve kabul etmek zorundasın.
-Her yörenin şivesini de yapabiliyorsun, buna özel olarak mı çalışıyorsun?
Bizim çalıştığımız Ersoy hocamız var. Onun dediği bir laf var: "Toygan'ın evrensel bir şivesi var. Bir yere özgü bir şive yapmıyor o." Benim kendi Toygan şivem diyeyim o. İç Anadolu şivesine de benziyor, Sivas'a da benziyor. Mesela Laz şivesi gibi değil aslında ama değişik bir şey. Ne bileyim içimden geliyor. Yani belirli bir yerin şivesiyle hiç oynamadım ben. Mesela Güzel Köylü'de oynadım, Muğla işiydi. Ben başka bir şey yaptım, Konyalı damattım zaten. Kuzey Yıldızı'nda Ordu, Konya, Sivas, İç Anadolu her yere karışık bir şive yaptım. Kelimelerin suyunu çıkarıyorum bazen. Kelimeleri farklı söylüyorum belki, o da şive gibi duyuluyor, tatlı geliyor kulağa.
-İnsanlar da kendinden bir şeyler bulunca o şivelerde hoşuna gidiyor…
Bir dizide araba sevdalısıydım. Herkes kendini buldu. Bütün hanımefendiler sokakta "aynı eşimsin" diyor. Bünyamin diye bir karakter, arabasıyla yatıp kalkıyordu. Ülkemizde arabasına hastalık derecesine bağlı olan çok insan var.
-Peki, özel hayatında da komik bir adam mısın? Dramaların var mıdır?
Ben özel hayatımda eğlenceli biriyim. Çok fazla dert yanan biri değilim. Sıkıntılarım var illa ki, herkesin var haliyle. Şimdi 2 yaşında bir kızım var Derin diye, onunla uğraşıyorum. O beni hayatta daha bir anksiyetik yaptı. Kırmızı çizgim vardı hayatta. Mesela "Babamla ilgili konuşulmasın". Bu çizgim yer değiştirdi şu an Derin oldu.
TANIŞMADIĞIMIZ GÜNLERE LANET EDİYORUM
-Son dönemde de "Bursa Bülbülü" ile gündemdesin. Nasıl dahil oldun projeye, Ata Demirer ile daha önce çalışmış mıydın?
Ata Demirer çok sevdiğim bir adam. Yıllardır Ata'nın her yaptığı işi hep beğenirim. Daha önce birlikte oynamak kısmet olmadı ama iyi ki tanıştık. Bazı insanlar vardır böyle tanışırsın, tanışmadığın günlere lanet edersin, Ata öyle bir adam. Çok da güzel bir senaryo yazmış. Zaten bana dedi, "ben bu karakteri yazdım, kafamdaki karakter buydu" diye. O bana yetti zaten. Senaristten bunu duymak çok keyifli bir şey. Öyle de güzel bir karakter çıktı ortaya. Filmin geneli zaten çok güzel. Şarkıları, senaryosu, sonu…
