Yasemin hanım bayramları nasıl yaşıyorsunuz?
Bayramı tatil olarak görenlerden değiliz. Eski bayramlar hala var. Biz geldiğimiz yeri unutmuyoruz. Ailelerimize gidiyoruz. Büyüklerimizin ellerini öpüyoruz. Kalabalık sofralarda buluşuyoruz. Umarım bu bayram da kimsenin etini dolapta bekletmediği ihtiyaç sahiplerine verdiği güzel bir bayram olur.
Sofralar nasıl olur peki, neler yaparsınız?
Yapıp götürmeyi çok severim. Burakların ailesi etçi, biz sebzeciyiz. Ben hamur işi güzel yaparım. O yüzden bizde muhakkak kavurma ve börek olur. Kayınvalidem içli köfteyi çok güzel yapar. Geçen bayram hayatımda ilk defa baklava açtım, çok beğenmişlerdi. Böreklerim poğaçalarım da çok güzel olur. Mutfak benim içimdeki domestik kadını çok besliyor. Mutfağa girdiğimde komedyen olduğumu da ünlü olduğumu da unutuyorum. Mutfak benim için sıfırlanmak demek, terapi gibi.
Alışveriş yapmayı sever misiniz?
Eşim Burak benden daha çok sever. Genelde o yapar. 40 saat düşünür. İnce eleyip sık düşünür. Bir tuvalet kâğıdının önünde ne kadar durabilirsin biri bana anlatsın mesela.
Birlikte Mısır çarşısını gezerken kimseyi kırmadınız. Her isteyenle fotoğraf çektirdiniz. Ünlü gibi davranmadınız. O yüzden çok seviliyorsunuz belki de…
Ünlü olduğunda başarıyı devam ettirebilmenin tek yolu, ünlü olduğunu unutarak yaşamak. O zaman o gerçeklikten hiç uzaklaşmıyorsun. Ünlülük seni belli bir kalıba sokuyor. Biraz uyumlanarak biraz dışında kalarak o dengeyi koruduğunda hayatını sağlıklı bir yolda idame ettirebiliyorsun. Ünlülüğün getirdiği güzel şeyler kadar maalesef zorlayıcı kısımları da var.
Siz hangi kısımları daha sık yaşıyorsunuz?
Ben güzel kısımlarını çok yaşıyorum. Şehir şehir geziyorum. Dünyada ne kadar doğal insan varsa hepsini bire bir görüyorum. O gerçeklikten hiç kopmuyorum. Çünkü sosyal medyaya baktığında, artık hiçbirimiz hayatımızı tam olduğu gibi yansıtmıyoruz, kendimizi göstermek istediğimiz halimizle oradayız. Bir şeyi bu kadar uzun sürer taklit edersen zamanla o senin gerçeğin oluyor. O yüzden ben Anadolu turnelerini çok seviyorum. O doğallığın içineyim. Kaldı ki ailem başlı başına çok doğal bir aile. Onlarla da çok grift bir ilişkim olduğu için onlar beni hiçbir zaman ünlü olarak görmüyor.
Bir şey değişmedi mi peki ailenizle ilişkinizde?
Hiçbir şey değişmedi, sadece ailemin daha iyi şartlarda yaşamasına destek oluyorum. 4 yeğenim var benim. Psikoloğuma onlara çok yardımcı olmak istediğimi söylediğimde, 'size kim yardım etmişti?' diye sordu bana. Hakikaten hiç kimse yardım etmemişti bana. Ben o yokluğun içinde örnek alacak insan bile bulamazken kendine bir şey çıkarmaya başlıyorsun. Buna ihtiyaç duyuyorsun. Tüm icatlar ihtiyaçtan doğar. O yeğenlerimin de bir şeylere ihtiyaç duymasını istiyorum. Yine alışverişe çıkarıyorum ama aşırıya kaçırıyorlarsa anında ambargoyu koyuyorum. Çünkü benim mesleğim de tehlikeli bir meslek. Yarın ne olacağımız belli değil. O yüzden onların rahata alışmasını istemem.
Psikoloğa gitmeye neden ihtiyaç duydunuz?
Hayatın kendisi bile bunu gerektiriyor. Seni herkes ilgilendirdiğinde seni her şey ilgilendirdiğinde tek başına bir bedenin içinde bütün dünyayı taşıyamıyorsun. Bunu aktaracağın bazen fikir danışacağın bir mentöre ihtiyaç duyuyorsun. O yüzden 1.5 senedir gidiyorum. Her terapi bir ders benim için. Kendimi öğreniyorum. Neye nasıl tepki veriyorum bunu öğreniyorum. Bu benim senaryolarıma da yansıdı. Artık daha iyi karakterler yazıyorum mesela. İletişimim kuvvetlendi. Bazı şeyleri kişisel algılamamaya başlıyorsun ve en büyük anahtar da bu. Bir söz var çok seviyorum. Kimse bana karşı değil, herkes kendinden yana diye. Herkesin kendinden yana olduğunu fark ettiğinde ona hak vermeye başlıyorsun
