Şarkıcı Derya Uluğ'dan GÜNAYDIN'a özel açıklamalar! "Acılardan beslenir öfkemi şarkı sözü yazarak bastırırım"

Albüm hayaliniz nihayet gerçekleşti hayırlı olsun. Önceki yıllarda albüm yapmanın riskli ve zor olduğunu söylüyordunuz. Şimdi nasıl hissediyorsunuz? Üstümüzden bütün yorgunluğu atmış ve iyi hissediyorum. Sürekli yapmak istediğimiz ama dünyadaki çeşitli gelişmelerden dolayı ertelemek zorunda kaldığımız bir albümdü. Her şeyde bir hayır var. Ertelememiz belki de iyi oldu. Albüme başka şarkılar ekleme fırsatı bulduk. 3 yıl önce çıkarmayı beklediğimiz albümden eser kalmadı. Nasıl geri dönüşler alıyorsunuz? Dinleyiciler tek bir şarkıyı değil de farklı farklı şarkıları sevdiğini belirtiyor. Albümü dinleyen hemen herkesin farklı bir favorisi var. Bu durum hoşuma gidiyor. Sizin favoriniz hangisi? Ben öyle bir ayrım yapamam. Çünkü iki şarkı hariç albümdeki tüm şarkıların yazarlığı ve besteciliğinde bulunuyorum. Hepsinin yazılması aşamasındaki duygular birbirinden çok farklıydı. 'Yürek mi Yedin' albümdeki en eski yazılmış olan şarkı. 2016'da yazdım, daha sonra da Asil (Gök) besteledi. 'Kahır'ı da aynı dönemde yazdım. Çok mutsuz olduğum bir süreçti. 'Kahır'ın sözlerini, duyguları yaşarken o an, arabada yazdım. Asil'le görüşmediğimiz bir süreçti. Stüdyoya gidecektim ve Asil'in de orada olduğunu öğrendim. Ağlamaya başladım, arabayı sağa çekip şarkının sözlerini kaydetmeye başladım. Sanatçıların acıdan beslendiği söylenir. Sizin için de öyle mi? Acı besliyor. Kızınca da öyle hissederim. Ben birine kızınca bağırmam, içime kapanıp yazarım. Öfkemi, yazarak bastırırım. Yazmak bana şifa veriyor. Çok mutlu olduğumda da yazarım. Genellikle bir şeyler fazla olduğunda yazılıyor. Sıradan duygularla vurucu şarkılar ortaya çıkmayabiliyor. 'Şu anda istesem yazamam.' dediğiniz duygular mı yaşadınız? Geriye dönüp baktığınızda 'Vay be, neler yaşamışım da yazmışım.' diyor musunuz? Mesela, insanlar 'Nabız 180'i söylerken, benim şarkıyı yazma anım aklıma geliyor. İzleyicilerle karşılıklı söylemek ve onların sesinden duymak, kelimelerle ifade edilemeyecek kadar güzel bir durum. Umarım albümdeki bütün şarkıları, dinleyicilerimle karşılıklı söyleriz. Şimdiye kadar yaptığımız tekli çalışmalarda çıkardığımız hareketli şarkılar var. Mesela onların çok farklı duyguları oluyor... Mesela ben sizi zihnimde hep hareketli şarkılarla eşleştirmişim. Aslında arka planda ağır tempo için yazılmış o kadar çok şarkı var ki. İşte onları dinleyiciye sunabilmek amacıyla da albüm için çok sabırsızlandım. Albüm yapmadıkça ve yeni şarkı çıkarmadıkça elde çok fazla şarkı birikiyor. Albümdeki 'Neyse' şarkısı da benim için özel. İnsanın boşvermiş bir halde 'Neyse' dediği ruh halini yazdım. O şarkıyı da yaşanmışlıklar üzerine yazdım. Şarkılarınızı yazarken en çok yaşanmışlıklardan mı besleniyorsunuz? Kendi yaşadığım ya da etrafımda yaşanan bir olay, beni bu yönde etkileyebilir. 'Polis' şarkısı da öyle ortaya çıktı. Şarkının ismini duyan herkes polisiye bir olay bekliyor ama iki kişi arasında yaşanan bir aşkın diğer insanlar tarafından fark edilmesini anlatıyor. Aslında şahit olduğum bir hikayeden esinlenerek yazmıştım. YAZDIĞIM VE PAYLAŞMAYI İSTEDİĞİM BİRİKMİŞ DUYGULARIM VAR Yaptığınız albüm çok kıymetli. Bazı şarkıların farklı versiyonları da var. Peki Sizi 11 şarkıda durduran şey neydi? Mesela niye 14 değil de 11? Çünkü albüm hazırlama maliyetleri de çok yüksek. Siz bu karar verirken zorlandınız mı? Birçok kişi bana albüm yapmama konusunda telkinde bulundu. 3-4 şarkı çıkarıp sonrasında bunu birkaç ay sonra tekrar etmemi önerdiler ama insanlar bugüne kadar beni hareketli şarkılarla tanıdı. Ben sadece o değilim ve bunu gösterebilecek bir yelpazem var. Yazdığım ve paylaşmayı istediğim birikmiş duygularım var. Bunu yapabilmek için albüme ihtiyacım var. Döneme ayak uydurup hızlı tüketime yenilmemek için tekli şarkılar çıkarıyoruz ama bazı şeylerin anlatılmak istendiği, albüm şarkısı olması gereken eserler var. Onlar benim için tekli çalışmalardan çok daha kıymetli. Çünkü böyle şarkılar hissedene ve isteyene ulaşıyor. O şarkıları dinleyenin amacı eğlenmek ya da keyifli zaman geçirmek değil. Belki dinlediği şarkı o kişinin bir anısına tercüman oluyor. Mesela 'Yürek Mi Yedin'i dinleyen bazı dinleyicilerim 'Sözleri tam da benim yaşadığımı anlatıyor.' diye mesajlar gönderiyor. 'Neyse' için de benzer tepkiler alıyorum. Bu durumun uzun vadede daha iyi anlaşılacağını düşünüyorum. Öyle ki, bir albüm daha yapmayı düşünüyorum. Bu albümde çok değerli müzisyenlerle çalıştım. Asil'i zaten bolca anlattım(Gülüyor) Aerro, Emrah Karakuyu, Metehan Köseoğlu, Celil Yavuz, Erhan Bayrak, Görkem Oker, Caner Güneysu, yeni nesilden çok yetenekli olduklarını düşündüğüm Direnç Utku Kaçmaz, Mert Ceylan… Aerro resmen bu albümde bizimle albümü sırtlayan isim oldu hakkını ödeyemem. Emrah Karakuyu ile de muhteşem bi uyum yakaladık o da çok sevdiğim ve çalışmaktan mutluluk duyduğum bi insan. Cepte şarkılar var mı? Tabii ki. Mesela dün Aerro ve Asil bana bir şarkı dinlettirdi. Tek boş günüm vardı onu da stüdyoda geçirdim. Stüdyoya girip 'Bir şarkı yapalım!' mı diyorsunuz? Şarkılar nasıl ortaya çıkıyor? Bu işin bir matematiği var ama sadece matematikle yazılan şarkıların dinleyiciye duyguları geçirebileceğine inanmıyorum. Samimiyet benim için çok önemli. Kendi yazdığım şarkılarda da yapay bulduğum kısımları atıyorum. Bazen bir kelime için uzun süre düşünmek gerekiyor. Albümü hazırlarken yazmakta en çok zorlandığım iki şarkı 'Yansıma' ve 'Şansım Olsun'du. Biri 2, diğeri de 3 kez baştan yazıldı. 'Haydi bir şarkı yazayım.' demekle iş bitmiyor. İlham da devreye giriyor. Mesela dün gece bana bir beste dinlettiler, o an ilham geldi ver ortaya çok güzel bir şarkı çıktı. İlham tarif edilebilen bir şey değil. Bazen 40 gün uğraşıp bir kelime bile yazamazsınız. Bazen de hiç ummadığınız bir anda ve yerde aklınıza bir şeyler gelebiliyor. Bu konuda kendimi çok şanslı hissediyorum. Allah'ın lütfettiği bir mucize olarak değerlendiriyorum. Başkalarına ihtiyaç duymadan kendi şarkılarınızı yazıyor olabilmek Bence bu sektör için müthiş bir avantaj. Özellikle de her şeyin kısırlaştığı ve birbirine benzediği bu dönemde eşsiz bir şey yaratabilmek müthiş bir konfor. Yeni çıkaracağınız bir şarkının en az önceki kadar sevileceğini ve hatta onu geçeceğini tahmin edebiliyor musunuz? Bu çok büyük bir sorumluluk. Çünkü bir şarkımız sevildiğinde, işler kolaylaşmak yerine zorlaşıyor; dinleyici daha iyisini bekliyor. Siz çıtayı en başta yükseğe koyduğunuz için sizi gerçekten zorluyor olmalı... Tabii ki bu konuda bir karmaşa oluyor ama benim için kendimi tekrar etmemek çok önemli. Yoksa benim kenarda 'Okyanus' gibi 20 benzer şarkım var. İnsanların sizi hareketli şarkılar sayesinde tanımasının dışında ağır tempolu şarkılarla da kendinizi ifade etmek istediğinizi söylemiştiniz. Albümde duygusal yönünüzü de hissettirdiniz. Gerçek hayatta da duygusal biri misiniz? Her ne kadar hareketli şarkılarda tanınmış olsam da yaptığım akustik çalışmalar ve sahne performanslarında seslendirdiğim ağır tempolu şarkılar seyircilerden beğeni topluyor. Bu yönde istekler alıyorum ve ben de elimden geldiğince yerine getirmeye çalışıyorum. Bu yönümü gördükten sonra çok sevenler oldu. Çok yönlü biriyim. Kendimi kaybetmemek şartıyla yeniliklere açık biriyim. Kendimi tekrar etmemek çok önemli ama bunu yaparken de kendimden kopmamalıyım. Burada basit gibi görünen ama çok zor olan bir denge var. EN ÜST SEVİYEYE GELENE KADAR KENDİMİ GÜNCELLEMEYE DEVAM EDECEĞİM Bu dengeyi nasıl sağlıyorsunuz? Çünkü, izlenme sayısı, dinleyicilerin ilgisi vb kafa karıştıracak çok fazla etken var... Bir şarkı sözü yazarken ve devamındaki süreçte kendimi dış dünyaya kapatıyorum. Sanki camdan bir fanusun içine giriyorum ve hiç kimse beni etkileyemiyor. Birinin beni pohpohlaması, gördüğüm gerçekleri değiştirmediği için iş hayatımda da duygular yerine gerçeklerle yaşıyorum. Pohpohlanmak beni hiç onore etmez, aksine hiç sevmem. Bunu yapan insanların varlığını gördüğüm an bulunduğum ortamı terk ederim çünkü bu durum beni yapay bir noktaya götürür. Bu hayatta kimse mükemmel değildir. İşimi en iyi şekilde yapmaya çalışıyorum ve en üst seviyeye gelene kadar kendimi güncellemeye devam edeceğim. Öğrenmenin ve seviye atlamanın bir sınırı yok, bu yüzden kimse hiçbir konuda mükemmel olamaz. Şarkı sözü yazarken sözlükten ya da ansiklopediden faydalanıyor musunuz? Herhangi bir ritüeliniz var mı? Eski Türkçe kelimelerin insanlara artık temas ettiğine inanmıyorum. Çok araştıran biriyim. Enteresan bilgiler içeren her şeyi takip edebilirim. Çok fazla belgesel izlerim. Maneviyatla ilgili yapılan paylaşımları da takip ederim. Enerjiye çok inanırım. Bu dünyaya maddesel bir beden olarak geldik ama bence ruhumuzun zenginliklerini keşfetmek için buradayız. O yüzden dışarıyı değil de içeriyi beslemeye çalışıyorum. Yaşadığınız talihsiz kazadan dolayı konser ertelemek zorunda kaldınız. Tekrardan geçmiş olsun. O senaryoda olabilecek en iyi şekilde kurtuldum. Bunun için şükrediyorum çünkü başımın çok hassas bir bölgesini çarptım ve ciddi şekilde kan kaybettim. Derin bir yarık oluştu ve 6 dikiş atıldı. O esnada bilincim gitmiş. Eve yakın yeni bir hastanenin açılmış olması da büyük bir şanstı. Bir şekilde atlattım ama sonrasında ilginç şeyler oldu. O haldeyken sahneye çıkmamamı söylediler. -Çünkü başımda bir basınç oluşmuştu ve çok şiddetli ağrılar vardı. Hayatımda geçirdiğim en zor 4 konser oldu.- Sonrasında sahneye çıktım ve tam 'Nefes' şarkısını söylerken tesisat patladı. Ertesi gün aynı şarkıyı söylerken elektrikler kesildi. Sahnede 50'den fazla şarkı söylerken sadece o şarkıda elektriğin kesilmesi bize garip geldi. Bunların üstüne de son konserde yaşadığımız olaydan ucuz kurtulduk. Kimse zarar görmediği için şükrediyorum. Eğer sahne anında olsaydı kimse fark etmeyebilirdi ve kötü sonuçlar ortaya çıkabilirdi. Nazara inanır mısınız, Bu anlamda enerjisi düşük olanlardan mısınız? Kolay göze gelirim ama o durumdan kurtulmak için kendimi hemen motive ederim. Dualara sığınırım ve bence bizi dualar kuruyor. O talihsiz süreçlerde de sevenlerimiz bizim için çok dua etti. Böyle şeyler yaşanabiliyor. İnsan kendine bile nazar değdirebilirmiş. O yüzden iyi göz de diyebilir. Allah beterinden korusun. KISKANMAK YERİNE İMRENMEK DAHA GÜZEL BİR HİS Kıskanıldığınızı düşünüyor musunuz? Düşünmüyorum desem yalan olur. Kıskanma duygusunu içinde barındıran bir insan olmadığım için çok da umursamıyorum. Birini kıskanmak yerine ona imrenmek daha güzel bir his. Daha iyi bir şarkı duyduğumda, daha iyi bir klip izlediğimde ya da kendimden daha iyi bir şarkıcıya rast geldiğimde ben bundan keyif alıyorum. 'Ben de daha iyisini yapabilir miyim?' diye düşünüyorum. Aslında bu, beni besleyen bir durum. Hayranlıkla izliyorum ve bu beni daha çok çalışmaya sevk ediyor. Hayranlıkla izlediğiniz ya da imrendiğiniz kimse var mı? En son Kenan Doğulu'nun konserini izledim. Bence müthiş biri. Şimdiye kadar yaptığı şarkıları ve konserlerindeki sahne performansı ile müzik dünyası için önemli bir ilham kaynağı. Onu böyle hayranlıkla izledim. Yeni nesil genç şarkıcılar için nasıl bir yol haritası öneriyorsunuz? Mesela neleri yapıp, neleri yapmasınlar? Şöhret olmakla işini iyi yapabilmek birbirine karıştı. Bu işi yaparken amacım şöhret olmak değildi. Çünkü o zaman işin rengi değişiyor. Ben şarkı çıkarmak ve bunu insanlarla karşılıklı söylemek istedim. Amacım hala bu. Para ve şöhret benim için sadece bir araç; hiçbir zaman amacım olmadı. Daha çok ünlü olmak, daha çok insana şarkılarımı ulaştırmak demek. Daha çok para kazanmak, daha büyük prodüksiyonlarla klip çekmek, sahne yapmak ve işini başka bir noktaya taşımaktır. Benim öncelikli tavsiyem: Şöhret ve elde edilen mevkiler, birer araç olmalı. Öncelikle hedeflerinin ne olduğunu iyi düşünmeleri lazım. İyi bir enstrümanist mi, şarkıcı mı, aranjör mü olmak istiyorlar? Ne istediklerini bilmeliler. Bunlar zaten sizi belli bir noktaya götürüyor. O nokta sizin amacınız olmamalı. İLK ŞARKIMI 13 YAŞIMDA YAZDIM Müziğe çok küçük yaşlarda başlamıştınız. Ayna karşısında şarkı söyleyen o küçük kız hayallerine ulaşabildi mi? Bu mesleği başlarken ulaşmak istediğiniz noktada mısınız? Şarkılarınızın sevilmesi, milyonlarca insana ulaşmak vs... Hepsine değil, belli bir noktasına ulaştı ama bu kızın hayalleri hiç bitmez. Ben ilk şarkımı 13 yaşımdayken yazdım. 11 yaşında yazmaya başlamıştım ve bir rock şarkısıydı. Okulda hoşlandığım çocuk bana yüz vermeyince yazmaya başlamıştım. Yazdığım şiiri arkadaşlarıma okuturdum ve onlar da sıkılırdı. Daha sonra onları bestelemeye başladım. Sonrasında hep yazdım. O zamanlar cep telefonu ve benzeri teknoloji yoktu. Yazdığım defterleri hala saklıyorum. O yaşta bana neyin yazdırdığını çok merak ediyorum. 11 yaşıma kadar hiçbir şey yok ama tabii ki müziğe ilgim büyüktü. Keman çalıp, ayna karşısında şarkı söylüyordum. Müzik öğretmenliği bölümünde eğitim aldıktan sonra Haliç Üniversitesi Konservatuvarı'na geçtiniz ve kariyeriniz farklı bir noktaya evrildi. Öğretmenlik yapmayı düşündünüz mü? Yarım dönem öğretmenlik yaptım. Her işi en iyi şekilde yapmak isterim. 15 yaşımdan beri sahneye çıkıyordum. Geceleri sürekli sahne alıyordum ve 3 saat uykuyla sınava giriyordum. Çalışkan bir öğrenciydim. 9 yaşımda Türk müziği korosuna girdim, 11 yaşımda keman çalmaya başladım. 15 yaşımda liseye başladığımda sahne teklifi aldım. İlk etapta babam olumsuz yaklaştı. Ben de kendi çocuğum olsa bu durumu bir düşünürüm. Babamı zor da olsa ikna ettim. 19 yaşıma kadar sahneye annemle gidip geldim. Sahneye çıkmama rağmen okulda da hep takdir ve teşekkür belgeleri aldım. İnek bir öğrenciydim. Konservatuvara başladığımda, sahneye çıktığım için 'Ne de olsa derslere gelmez.' diyorlardı ama okulu dereceyle bitirdim ve sonra yüksek lisansa başladım. O lisede ve universitede sergilediğim performansı, bu sene sergiledim. Konserler devam ediyor, albüm için gece stüdyodaydım. Bir yandan yüksek lisans eğitimime devam ettim. 'Şarkıcıların tükettikleri besin maddelerinin ses telleri uzerindeki etkileri' konulu bir tez yazıyordum. Yarım kalmıştı. Teslim edemediğim için yarım kalan yüksek lisansı, af çıkınca bitirmek istedim. Yoğunluktan, başaramayacağımı düşünüp ağladığım oldu. Bayramda sahneye çıkıp, gündüz makale yazıyordum. Çok yorucu 5 ay geçirdim. Derslerimin hepsinden 100 aldım. Albüm de çıktı ve şimdi dönüp bakınca 'Nasıl yaptım?' diyorum. Şu anda o kadar güçlü hissetmiyorum. Çok yoğun konser programımız ve Harbiye hazırlıklarımız, yeni klip çekimi için toplantılar vs var. Çok madde var. İnsanın gelişimi bitmediği için çalışmak ve öğrenmek de bitmiyor. MÜZİĞİN KURALLARI DEĞİŞTİ Siz sahne gösterilerine ve görselliğe de önem veriyorsunuz. İşin hem maddi boyutu var, hem de koreografi çalışmaları vb yapılan çalışmalar... Her şeyi takip etmeyi ve her şeyle kendim ilgilenmeyi seviyorum. Albüm sürecinde ilgilendiğim şeyleri görseniz inanamazsınız. Şarkıların lyric (Sözleri) videolarının yazı karakterine kadar ilgilendim. Bu iş dışarıdan çok tatlı görünüyor ama aslında çok zor. Kendi içinde, hissedilmeyen ve görülmeyen savaşları var. O savaşlarda direncinizi kaybetmeden ayakta durmak ve yazmaya devam etmek gerekiyor. Geçenlerde 'O kadar çok şeyle ilgileniyoruz ki, artık müzik yapamıyoruz.' dedim. Sosyal medya, dijital platformlar ve onların kuralları... Müzik dışında çabalamamız gereken çok fazla konu var. Yazarken, bir yanadan 'Allah'ım! Ben nelerle uğraşıyorum?' gibi düşünebiliyorsunuz çünkü şarkıları yazdığınızda insanlara temas etmesi için, ağır tempolu şarkılarda, birinin derdine; hareketli şarkılarda da birinin keyfine denk gelmeniz lazım. Sosyal medyada da o vakitlere denk getirmek gerekiyor. Bunun en geçerli yolu da dijital dünya. Bunun etkisiyle, müziğin kuralları da değişti. GELDİĞİMİZ NOKTA BENİM RUHUMA UYMUYOR Eskiden bir şarkının radyoda çalınması önemliydi, şimdi ise dijital platformlardaki izlenme ve dinlenme sayıları önemli. Siz ne düşünüyorsunuz? Ben radyonun hiçbir zaman önemini yitirmeyeceğini düşünüyorum çünkü insanlar hem arabada yolculuk esnasında dinliyor hem de özellikle Anadolu'da çok radyo dinleniyor. Artık bazı şeyler yer değiştiriyor. Dijital dünya, daha önce hiç olmayan bir şeydi. Mesela ben albüm için cd bastırmak istedim ama artık cd basımı yapılmıyormuş. Plak yaptırmak istedim, o da yurt dışında yapılıyormuş ve gelmesi iki ay sürüyor. Geldiğimiz nokta, benim ruhuma hiç uymuyor. Çünkü ben fiziki teması çok severim. Dijital dünya faydalı bir şey ama tamamen oraya geçince, her şey yapaylaşıyor. 'Albüm imzalarsın artık.' diyorlar, fiziki olarak bir albüm yokki ortada, usb bellek mi imzalayacağız'(Gülüyor) Hayranlarınızla aranız nasıl? Senelerdir, katılımcı sayısı gittikçe artan bir hayran grubum var. Sürekli iletişim halindeler. Zaman zaman onların gruplarına dahil olup onlarla sohbet ediyorum. Çok uzun süre ayrı kalmamaya çalışıyorum ve paylaşımlarını takip ediyorum çünkü, kendi hayatları kadar benim hayatıma da önem veriyorlar. Telefonlarında kendiden çok benim fotoğraflarım olabiliyor. Bazen öyle şeyler paylaşıyorlar ki, bende bile yok. Bazen çok uzak yerlerden konserlere geliyorlar.