Usta isimler Nevra Serezli ile Zihni Göktay, Kemal Sunal'ın başrolünü paylaştığı 1984 yapımı 'Atla Gel Şaban' filminde rol almışlardı. O filmde karşılıklı sahneleri olmayan iki usta oyuncu Ümit Ünal'ın kaleme aldığı, Kerem Ayan'ın yönetmenlik koltuğuna oturduğu 'Oregon' filminde bu kez karı-kocayı canlandırıyor. 28 Nisan'da gösterime girecek film öncesi bayram vesilesiyle bir araya geldiğimiz ikiliyle keyifli bir sohbet gerçekleştirdik. İkili, özellikle eski dönemle günümüzde yaşanan kadın-erkek ilişkilerine yönelik iddialı açıklamalarda bulundu...
Siz, 'Atla Gel Şaban' filminde de birlikte rol almıştınız... Uzun zaman sonra yeniden bir araya geldiniz.
Nevra Serezli: Evet ama biz birbirimizi hep uzaktan seyrettik. Karşılıklı bir sahnemiz olmamıştı o filmde de.
Zihni Göktay: Ne tiyatroda ne sinemada karşılıklı olmadık. Bu ilk olacak...
'NEVRA'YA HAYRANIM!'
Birbirinizin ismini ilk duyduğunuzda ne düşündünüz peki?
Z.G: Ben filme biraz tereddütlü yaklaşıyordum ama Nevra'nın oynayacağını söylediklerinde senaryoyu bile göndermenize gerek yok dedim. "Hayranlıkla seyrettiğim saygı duyduğum önemli bir arkadaşımın ismini verdiniz, tamam, kabul ediyorum" dedim. Nevra'yı o kadar severim.
N.S: Kerem bana bunu 2019'da getirdiğinde Metin Akpınar'la olacağını söylemişti. Hatta "Metin öyle her şeyi kabul etmez bunu okudu mu?" diye sordum. "Senaryoyu çok beğendi" dedi. O beğenirse o senaryoda iş vardır. Çok sevindim tabii ama araya pandemi girdi. Film rafa kalktı diye düşünürken Kerem aradı, yapıyoruz dedi. Ama Metin'in programının uymadığını söyledi. Eyvah dedim, çok üzüldüm. Biraz moralim bozuldu açıkçası. Partner çok önemli çünkü. Bana sormadan karar vermeyin dedim. Zihni abiyi söylediklerinde tamam dedim. Rahatladım. Onun da kumaşını esprisini biliyorum. Aynı kafadayız. İyi denk düştü.
Eskiyi de bildiğiniz için kıyas yapmanız açısından soruyorum. İyi ağırlandınız mı sette?
Z.G: Tabii, eskiden ne cefalar çektik. Örneğin bahsettiğin 'Atla Gel Şaban' filmini Bahçeköy tarafında bir köyde çektik. Kahve köşesinde soyundum giyindim. Tuvalet için camiye gidip geldim. Şimdi sıcak karavanımız var. Konforumuz arttı. "Ne yersin ne içersin, size dokunan bir şey var mı?" diye soranlar var. Bunlar tabii ki giderayak bizi çok memnun ediyor.
N.S: Eskiden saçı makyajı kendimiz yapardık, evden aksesuarları kendimiz getiriyorduk. Ben de şanssız bir kadınım. Şimdi kostümcü zaten karaktere uygun her şeyi getirip önüne seriyor. Oturduğun yerden onu giymem bunu giymem diyorsun. Hollywood seti gibi artık. Yeni gelen gençler bunun içine doğdukları için o kadar kıymetini bilmiyorlar. Biz yokluktan geldiğimiz için bir şişe suyun bile masada olması büyük bir lükstü.
Türkan Şoray kitabında okumuştum. Çekim yapılan yerde oturan kim varsa onların kapısını çalıp izin isterlermiş giyinmek için...
N.S: Tabii ki, 'Metres' diye bir filmde beraber oynadık. Aynen dediğin gibi, bir hanımın kapısını çalıp giyinebilmek için izin istedik. Tuvalet için de öyle. Öyle şartlarda çalıştık biz, şimdi kimse şımarıklık yapmasın.
Şöhreti mi kaldıramıyorlar acaba ne dersiniz?
N.S: Yanlış yönlendirmeler oluyor. Kapris yapmanın, sete geç gitmenin ya da markalı kahve istemenin büyük değer katacağı algısı yaratılıyor. Daha önemli hissediyorlar kendilerini galiba. Halbuki, saygıyı yaptığın işten ve davranışlarından görürsün.
