Terazi burcu, tam bir denge insanı. "Hiçbir şey fazla olmasın, az da olmasın. Her şey dengede olsun" diyor. Konu aşk olunca ise "İlişki anlamında çok daha sadık, çok daha olduğu yerden giden bir insanım" diyen Özge Yağız, mantığıyla duyguları arasında kalınca zorlandığını dile getiriyor: Benim mantık error veriyor genelde. Tam bir alık balığa dönüşüyorum! İşte Safir'in Feraye'si Özge Yağız'ın diziye dair düşünceleri, özel hayatındaki merak edilenleri ve tüm bilinmeyenleri…
BÜYÜDÜĞÜM YERDEN KOŞARAK BURAYA DÖNMEK İSTİYORUM
-Nasılsın, nasıl geçiyor Kapadokya'da set günleri, biraz genel başlayalım…
Harika gidiyor. Çalışıyoruz. Ailemi çok özlediğim zamanlarda iki günlük repomuz varsa hemen onların yanına gidiyorum İstanbul'a. Ama burayı ne kadar çok benimsediysek hemen "Geri döneyim." diyorsun. "Tamam, özlemimi bitirdim öptüm kokladım, geri döneyim." Sanırım havasına, enerjisine, bize verdiği motivasyona o kadar alıştık ki; yaşadığım, büyüdüğüm yerden koşarak buraya geri dönmek istiyorum. Tabii ki bunda dizinin bize verdiği hazın da çok büyük etkisi var. Çünkü her hafta daha çok çalışmak istiyoruz. "Devamını görelim, ilerisini görelim, çalışalım, ne olacak acaba?" diye o merakla devam ediyoruz.
-Bir de Kapadokya masalsı ve büyülü bir şehirmiş gibi geliyor bana…
Huzur doluyorsun değil mi? Burası hep huzurlu. Mesela ben sette belki 13-14 saat ağlıyorum ama hep huzurluyum ya. Bana şey diyorlar, "Kızım nasıl ağladıktan iki saniye sonra çıkıp da nasıl 'Aytaç ağabey bana bir kahve verir misin?'" yapabiliyorsun? Ama gerçekten o duygu durumuyla hareket ediyorum.
-Profesyonellik de var ki o duygu durumundan çıkıp hemen normal hayatına dönebiliyorsun biraz da…
Tamam, çoğu zaman profesyoneliz. Evet, onun da küçük bir etkisi vardır ama inan bana yüzde 70'ini 80'ini burada olmaya bağlıyorum.
SENARYO İLK GELDİĞİNDE FERAYE'YE AŞIK OLDUM
-Masalsı bir şehirde masalsı bir aşk hikayesi… Senaryo ilk geldiğinde neler hissettiniz?
Senaryo bana ilk geldiğinde Feraye'ye aşık oldum. Gerçekten aşık oldum. Bu şöyle bir süreçti; bu senaryo bana geldikten ve biz tanışıp görüştükten 3,5-4 ay sonra yeniden geldi. Aslında orada araya başka işler girdi, başka şeyler konuşuldu, başka kapılardan geçildi ama aklımın bir köşesinde hep kaldı. Ve ben ne kadar gönülden istediysem; bir şekilde döndü, döndü, döndü ve Feraye bana geri geldi. Çünkü çok etkilenmiştim. Dili çok güzeldi. Burada klişeler var ama biz hayatın klişelerini o kadar gerçekçi bir yerden ele alıyoruz ki… Görüyorum çünkü yani herkes gerçekten gönlünü ortaya koyarak işini yapıyor. İşte ben o gerçekçiliğin hastasıyım zaten. Bazen çok fazla ütopik şeylerin olmasına gerek yok. Tabii ki ütopik hikayeler içeren senaryoları da çok beğeniyorum, izlemeyi de çok seviyorum. Burada yok, ama burada her şeyin gerçek olması beni çok etkiliyor.
-Burada tutkulu bir aşk var. İnsanı böyle içine çeken bir aşk var. O kadar güzel yansıyor ki…
Sen de tam bir aşk kadınısın. Öyle bir anlatıyorsun ki, dolgun dolgun (gülüyor).
KONU AŞK OLUNCA MANTIĞIM ERROR VERİYOR
-Madem konu açıldı şimdi sorayım; sen duygularınla mı daha çok hareket edersin, yoksa mantığın devreye girebilir mi konu aşk olunca?
Benim mantık error veriyor genelde. Tam bir alık balığa dönüşüyorum. Ya tabii ki de hayalperestlikle mantığı devre dışı bırakmak arasında biraz fark görüyorum. Evet, hayal kuruyorum ve o hayaller gerçekleşsin istiyorum ama onu da bir noktada yine duygularım yönetiyor. Mantığın devre dışı kaldığı zamanlar gerçekten oluyor, olmuyor diyemem ama realist bir insanım. Olacakla olmayacağı ayırt edebilen bir insanım. Öyle söyleyeyim ama duygularımla hareket ediyorum.
-Anladığım kadarıyla ikisini de dengede tutabiliyorsun, bu güzel bir şey…
Ben terazi burcuyum, tam bir denge insanıyım. Hiçbir şey fazla olmasın, az da olmasın. Her şey dengede olsun. Bunu sürdürmeye çalışmak da bazen zorluyor insanı. Çünkü hayatta her zaman her şey dengede değil. Olamaz da zaten ne kadar şeye müdahale edebiliriz ki? Bizim dışımızda da bir sürü olay gelişiyor. Ama denge insanıyım ya, temiz olsun bizim olsun.
-'Feraye' karakterini senden dinlesek…
Şu zamana kadar izlediğimiz her evre birer dönüşümdü. Çünkü hayatta gözü gözüne, eli eline sadece Yaman'ın değmiş olduğu bir kadın izliyorsunuz. Aşk ne demek onda öğrenmiş, gözünü ilk ona açmış. Ve ben gözünü kapattığını görüyorum artık Feraye'nin. Öyle bir evrim. Ama bu bir kadını daha başka nerelere taşıyabilir, onu ben de öngöremiyorum. Bir kere hamile zaten şu an. Bebek duygu durumunu çok sarsıyor, çok etkiliyor. Fiziksel olarak da etkileniyor, o acıyı o sancıyı gerçekten hissediyorsunuz yani bedeninizde. Bunun için çoğu zaman annemle de konuşurdum, çünkü bu senaryosal anlamda ilk hamile kaldığım işim değil. O yüzden annemden hep akıl alırdım. Annem beni o kadar çok istemiş ki… Halbuki kan anlamında çok büyük sıkıntılar yaşayan bir kadınmış. Hatta doktor ona demiş ki, "Bir daha doğurursanız masada kalırsınız." Ama o kadar çok istemiş ki beni, her şey yolunda ilerlemiş. Annenin bebeğiyle arasında kurduğu bağ gerçekten böyle bir şey. Ben şu an çok acı çeken bir kadınım. Sırf bebek acıyı hissetmesin diye çok büyük savaşlar da veriyorum kendi içimde. Feraye'nin susması da seyircinin en çok kızdığı şeylerden biri bu, "Bazen de susma" diyorlar. Hayır ya, bazen gerçekten susman gerekiyor. Konuşsan kime ne faydası var çünkü diyorsun. Bağırsam bebeğim üzülecek, susayım ben, hiç konuşmayayım.
