Pek çok dizi/filmde rol aldı, "Üç Kız Kardeş" ile yıldızı parladı. Ünlü oyuncu Nazlı Senem Ünal, 'Yasemİnce İtiraflar' programında Yasemin Döngel'in konuğu oldu ve dikkat çeken açıklamalarda bulundu. Dizi sürecinde kötücül yorumlar aldığını belirten Ünal, "Eleştirilince üzülüyordum. Ama sonra alıştım. Yorumlara bakmamaya başladım ne yalan söyleyeyim. Yorumlar beni biraz demoralize ediyordu." ifadelerini kullandı. Özel hayatıyla ilgili de konuşan oyuncu, "Şıpsevdi biri değilim ama kolay aşık olabilen biriyim" dedi. İşte röportajın tüm detayları...
-Nasılsın, nasıl gidiyor hayat?
Güzel gidiyor. Yer yer iniş çıkış oluyor tabii ama genel olarak dingin bir dönemimdeyim. Eskiden daha yüksek yaşardım her şeyi, daha böyle stabile indim. Daha dingin, daha huzurlu ve keyifli gidiyor. Bence daha iyi.
-30'ların getirdiği bir dinginlik mi bu? Daha farklı hissettiriyor mu sana bu yaşların?
Bilmiyorum ben hiç onu hissetmiyorum. Belki dinginlik konusunda evet. Ya da bazı şeylere eski heyecanla bakamama, daha çabuk yorulma anlamında belki. Ama ben daha henüz o 30-40 yaş kadının en güzel yaşıdır'ı hissedemedim. 30'larda olduğumu kabul edemedim bence (gülüyor). Çok 30'lar gibi hissetmiyorum belki o yüzdendir. 27-28 yaşını çok sevmiştim ben.
-Hemen seni tanıyalım hızlıca. Kendinden bahsetsene biraz…
Ben çok güzel bir ailede büyüdüm. Anne-baba hep bir aradaydı. Çok mutlu aşk dolu bir evliliğin içinde bir evlat oldum. Bir tane ağabeyim var, 5 yaş büyük benden. Onunla kavga kıyamettik tabii. Ama onun dışında okuldan gelir gelmez üstümü değiştirmeden sokakta olduğum zamanlar dün gibi aklımda. Hem sokakta büyüdüm, hem sıcak bir ailede büyüdüm. O yüzden şanslı çocuklardanım.
-Oyunculuğa olan yeteneğini ne zaman keşfettin?
Benim annem babam mühendis. Ben de zaten sayısal mezunuyum. Ve hep dayatılan bir şey vardı ailem tarafından, farkında olmadan yaptıkları bir şey; benim seçeneklerimde sanat ya da eşit ağırlık bile yoktu. Üniversite seçeneklerim bile belliydi. Hacettepe, Ankara Dil Tarih falan böyle en iyileri. Hep mühendislik, tıp, mimarlık gibi sayısal bölümleriydi. Ama ben lisedeyken farkındaydım, hiç yerinde duramayan, çok fazla ders çalışmayı sevmeyen, hareketli bir çocuktum. Babama, "Ben masa başı bir iş yapmayacağım, buna çok eminim" dediğimi hatırlıyorum. Ama o masa başı iş dışındaki seçeneklerimi kararlaştıramamıştım. Sonra benim tam bu seçim dönemimde ağabeyim tiyatroyla ilgilenmeye başladı. Onun oyunlarını izlerken ben de "Acaba değerlendireceğim bir seçenek olabilir mi tiyatro?" dedim. Sonra Bursa'da bir tiyatro kursuna yazıldım, çok keyif aldım. Devam ettim, konservatuvarı kazandım. İyi ki de seçmişim yani mesleğimi.
-İyi ki diyenlerdensin…
Tabii. Çünkü çok uzun bir süre düşündüm ben. Hem konservatuvar okudum, sonra reklamcılık da okudum ben. Çok uzun bir dönem ne yapmak istediğime karar veremedim. Çünkü konservatuvar okurken tiyatro konusunda çevrem tarafından birazcık zorlandım. Çok bana uygun değil mi acaba ortam olarak gibi düşündüğüm çokça zaman oldu. Sonra ben başka bir bölüm daha okuyayım dedim. Reklamcılığa dair birkaç sektörde çalıştım. O sırada da "Mutlu olamayacağım, ben oyunculuğa tekrar dönmek istiyorum" deyip net kararımı verdim ve sonra da inanılmaz bir rahatlık geldi. Ne yapmak istediğimi hayatta keşfettim çünkü.
