"Kiralık Aşk" dizisinde canlandırdığı 'Koriş' karakteriyle çok sevildi, iki yıl sunuculuğunu yaptığı Yemekteyiz'deki samimi halleriyle seyircinin gönlünde taht kurdu… Ünlü oyuncu Onur Büyüktopçu, 'Yasemİnce İtiraflar' programında bu haftaki konuğum oldu. Büyüktopçu, çocukluğundan kariyerine merak edilenlerini anlattı.
-Öncelikle nasılsın, nasıl gidiyor hayat diye sorayım.
Valla çok iyiyim. İyi gidiyor hayat. Bir sinema filmi çektim. Çok eğlenceli ve çok keyifli bir çekim yaşadık. Umarım vizyona girdiğinde de seyircilerimiz aynı şeyi düşünür.
YALNIZ BİR ÇOCUKLUK GEÇİRDİM
-Filmi konuşacağız ama öncesinde merak ediyorum, Onur nasıl bir çocukluk geçirdi, nasıl bir ailede büyüdü?
Artık 40 olunca şu son 3-4 yıl hep çocukluğum aklımda. Niyeyse böyle büyük bir özlem oluşuyor çocukluğa dair. Biraz içine kapanık, asosyal bir çocuktum. Çocukken misafirliğe gelen ailelerin çocukları olurmuş, evde hiçbir şey kalmazmış ne tabak ne vazo… Tabii annem sinir krizi geçiriyor. Bir gün unutmam, biz misafirliğe giderken annem beni uyardı, koluma hafif cimcik attı, "Oğlum bak misafirliğe gidiyoruz, Allah aşkına bir şey dök, bir şey kır, intikamımızı al" dedi. Çünkü ben çok uslu bir çocukmuşum. Annemin dizinin dibinde, etliye sütlüye karışmayan. Annem şey derdi, "Allah herkese senin gibi evlat versin. Hiç yormadın beni, hiç üzmedin." Tabii asosyalliğin ve içe kapanıklığın getirmiş olduğu durumla da biraz yalnız bir çocukluk geçirdim aslında.
-Kardeşin yok mu?
Ablam vardı ama onun da tam büyüme dönemi, benden 4 yaş büyük, hep kız arkadaşları var. Kapılar kitleniyor, odaya girmeye çalışırım, ağlarım yine almaz filan… Öyle bir çocukluğum geçti. Tabii oyunculuğun içine girdikten sonra bana da bir değişiklik oldu. Aşırı sosyalleşmeye başladım. Kendime güvenim geldi, arkadaşlarım oldu.
OYUNCULUK BENİ KURTARDI
-O geçiş evresi nasıl oldu peki? İçine kapanık bir çocuk nasıl oyuncu olmaya karar verdi?
Hep içimde vardı oyunculuk. Yıllar önce hatırlarsınız, "Ferhunde Hanımlar" diye bir dizi vardı. Tam benim 12-13 yaşıma denk gelen bir işti bu. Aşırı severdim; o kadar bizden, o kadar doğal bir aile hayatını anlatan… "Bunlar ne yapıyor?" derdim. İlk beni oyunculuğa iten aslında o iş olmuştu. Nasıl güzel rol yapıyor hepsi, nasıl tatlı insanlar filan diye. Sonra okul tiyatrosuna girdim. Lise bittikten sonra İzmir'de bir tiyatro kursuna yazdırdı annem beni. O bitti, sonra devlet tiyatrosunda figüranlık yapmaya başladım. Öyle öyle giriş yaptım oyunculuğa. Her sahneye çıkışımda da farklı bir enerji yakaladım. Oyunculuk beni kurtaran şey oldu aslında. Başka meslek yapamazdım herhalde.
EKRANLARDA KALİTESİZ ÇOK İŞ VAR!
-"Ferhunde Hanımlar" dizisini anlatış tarzınız dikkatimi çekti. Gerçekten çok keyifli ve kaliteli bir işti. Şimdi oyuncular takipçi sayısına göre seçiliyor, ekrana gelen pek çok işin ömrü kısa oluyor…
Ekranlarda kalitesiz iş çok var. Takipçisine göre oyuncu seçimine katılıyorum. "Kiralık Aşk"tan önce cast direktörlüğü yaptığım için o yönetmen yapımcı ilişkilerini de bilen bir adamım. Ciddi anlamda evet bunlar var. Geçen gün Farah Zeynep Abdullah bir tweet atmış; "hep erkeğin yanına kadın bulunur, kadının yanına erkek bulunmaz" diye bir şey yazmış. Bana düşününce garip gelmedi açıkçası.
-Yani ilk erkek oyuncu mu seçilir?
Bence öyle. Benim yaptığım işlerde de öyleydi. Bence öyle olmaması gerekiyor.
ERKEKLER, KADINLARDAN FAZLA KAZANIYOR
-Kadın-erkek eşitsizliğinin ücretler konusunda da geçerli olduğunu söylüyorlar…
Onu duydum. Evet var. Benim cast yaptığım işlerde de vardı. Erkekler kadınlardan biraz daha fazla kazanıyorlar. Şimdi tabii isim vermeyeyim. Zaten yıllar önce yapmıştım, en son Kiralık Aşk'ın castını yapmıştım bitirdim sonra. Bana göre bir iş değil cast direktörlüğü, çok meşakkatli ve enerji çalan bir iş. Çok zor bir iş. Bir karakter için 100 kişinin Audition'ını çektiğimi hatırlıyorum.
ŞU ANDA EKRANDA ÇOK UYUMSUZ ÇİFTLER VAR!
-Benim işlerim zaten ortada, çok ünlüyüm zaten tavırlarındaki kişilerin Audition vermek istemedikleri de oluyor değil mi?
Bazı oyuncular öyle. "Ben Audition çekmem, sen benim kim olduğumu biliyor musun? Ben kaç tane iş yapmış bir insanım" diyor mesela. Ama ülkedeki algı şu; Audition vermek sanki birinin oyunculuğunu sorguluyormuş gibi. Aslında değil, Audition vermek yönetmenin ve yapımcının 'bu karakteri çıkarabilir mi, böyle bir enerji bana verebilir mi veya yanındaki oyuncuyla bir enerjisi olabilir mi?' üzerine kurulan bir şey. Yurtdışında mesela böyledir. Birçok oyuncu Audition olmadan bir yere alınmaz. Burada ama biraz ters algılanıyor. Bence Audition verilmeli ne olursa olsun.
