Nazan Öncel yaşamını değiştirdi! "7 yıldır kendime bir şey almadım"

Türk şarkıcı, söz yazarı ve besteci, 'Sokak Kızı' lakabıyla anılan sanatçı Nazan Öncel, 'Sana Kul Köle Olmuştum' adlı ilk albümünü 1978 yılında çıkarmıştı. LP formatında piyasaya sürdüğü bu ilk albümü tutmayınca, TRT için demolar yapmayı bırakmış, yalnızca sahne çalışmalarıyla mesleğini sürdürdü. Birçok dinleyici kitlesine sahip olan 66 yaşındaki Nazan Öncel, sosyal medyayı aktif kullanan sanatçılar arasında yer alıyor. Öncel, son olarak kendi resmi Twitter hesabından yayınladığı mesajla dikkat çekti. Öncel, ifadeleri ölümü hatırlattı. Öncel, '#hayatbirkarış' etiketiyle 'Ölüm var' diyerek şu ifadeleri kullandı: '7 senedir kendime hiçbir şey almıyorum, aksine diş fırçası dahil kişisel eşyamı 110 parçaya indirdim. Hafifledikçe rahatladım. Sırada evi 2+1'e indirmek var. Yolun sonunda iki metre yerde yatıyoruz. 'Ölüm var unutma diyorum' kendime Ben de geç uyananlardanım.' Uyguladığı yöntemle israfın önüne geçen Öncel, yüzlerce kişi tarafından takdir gördü. Öncel, Instagram hesabından yaptığı paylaşımla da bu kararı annesinin vefatından sonra aldığını kaydetti. Sanatçı, burada da şu ifadelere yer verdi: '2011'de annemi kaybettikten sonra her şey boş gelmeye başlayınca silkelendim. Dedim ki 'bu kadar fazlalıkla yaşanmaz.' İnsan gidiyor, geriye çer çöp kalıyor. Annemin ardından siyah elbisesini tam dört sene yıkadım ütüledim giydim. Sonrasında baktım ki oluyor, insan azla yetinebiliyor; başladım azaltmaya. Eve tek bir obje bile almadım. Ve yedi senedir de kendime hiçbir şey almadım; aksine diş fırçam hariç kişisel eşyamı yüz on parçaya indirdim. Hedefim yüz parça. Evden ise iki eve daha yetecek kadar eşya gitti. Hafifledikçe rahatladım. Konserden konsere bir fistan dikip giyiyorum, iş bitiyor. Sırada evi 2+1'e indirmek var. Nohut oda bakla sofa neyimize yetmiyor ki? Zaten 'bir lokma bir hırka' diyenlerden olduğumu bilirsiniz. Bir arabayı on beş sene kullanır, o beni bırakmadan ben onu bırakmam. Emektar olması hatırına şansımı zorlarım. Ama sahip olduklarımla kan bağım yoktur, insan isterse her şeyden vazgeçebilir. 'Yolun sonunda iki metre yerde yatıyoruz, ölüm var unutma diyorum' kendime. Belki biraz geç uyananlardanım ama hanidir kendi içime yaptığım bir yolculuk bu. Ne bir hırs, ne haset; ne şu ne bu. Ayaklarım yerden kesilmiş de ayda yürüyormuş gibiyim. Tarifsiz bir huzur. Eksilmeyelim yeter. Bu konu üzerinde sayfalarca yazabilirim ama kafa şişirmek istemem. Söyleyebileceğim tek şey ruhunuzun istediği şeyin peşinden gidin demek olur. Nice güzellikler dilerim hepinize.'