MasterChef Ayyüce'nin son hali olay yarattı! Ayyüce Kamit yarışmadan sonraki değişimiyle görenleri şaşırttı...

Bir dönem ekranlara damga vuran ünlü isimlerin son halleri merak ediliyor, sosyal medyada araştırılıyor. Özellikle rol aldıkları dizilerden veya yarışmalardan sonra ekranlara ara veren ünlüler, daha sonradan ortaya çıkınca değişimleriyle bir hayli şaşırtıyor. O isimlerden biri de MasterChef yarışmasında adından söz ettiren Ayyüce Kamit oldu. Yarışmada performansıyla ve polemikleriyle dikkat çeken Ayyüce Kamit, son haliyle ortaya çıktı. Yarışmadan sonra bambaşka biri olan Ayyüce Kamit'in, son olarak imaj değişikliğine gittiği öğrenildi. Saç rengini değiştiren ve stiliyle dikkat çeken MasterChef Ayyüce'nin bu haline sosyal medyada beğeni yağdı. Öte yandan Ayyüce Kamit, 24 yaşında ve aslen Sakaryalı. Yarışmaya İstanbul'dan katılan Kamit, dört yıllık aşçılık kariyeriyle adından söz ettirdi. Rakipleri geçerek adını final turuna yazdıran MasterChef Ayyüce Kamit, ilk turda, Danilo şef, Mehmet Şef ve Somer Şef'ten evet oyu almıştı. Ancak Ayyüce Kamit, finali göremeden elenen yarışmacılardan biri olmuştu. Diğer yandan Ayyüce Kamit, Bi' Başka'da İrem Erbaş'ın konuğu olmuştu. Şimdilerde YouTube kanalı için yemek tarifleri çeken Kamit, hayatına dair şu açıklamarı yapmıştı: *Yarışmadan elendiğimde dışarısı beklediğim gibi değildi. Çünkü yarışmadayken yoğunluktan dolayı haber izleyemiyorduk. Vaka sayılarının arttığını biliyorduk ama bu kadar olduğunu bilmiyorduk. Dışarı çıktığımda bir kafe hayalim vardı açıkçası. Ama bir baktım ki tüm restoranlar kapalı. Adapte olamadım. Hiçbir yere çıkmıyorsun, bir yerde çalışma imkânın yok. Düşündüm ki insanlarla bir şekilde buluşmam gerekiyor ve bu platform YouTube oldu. Artık YouTube'da olacağım, orası benim mutfağım olacak. Videolarımı da samimi bir şekilde çekmek istiyorum ki insanlar gerçekten evinde biri yemek yapıyormuş gibi hissetsin diye. Aslında küçüklükten beri aileme 'aşçı olacağım, aşçı olacağım' diyordum. Yemek yemeyi seven bir insan değilim aslında ama yemek yapmayı çok seviyorum. Üniversitede animasyon okudum. Hocalarım o alandaki yaratıcılığımı çok sevdi. Animasyon da o dönemlerde Türkiye'de çok yaygın değildi. Hocam 'devam etmek ister misin?' dedi. Aslında severek de yapıyordum bu işi. Senaryolar yazıyorsun, karakterler tasarlıyorsun. Bambaşka bir dünyası vardı. Ama üniversitede ev arkadaşlarım okula giderken ben onlara evde yemek yapıyordum. Canım okula gitmek istemiyordu. Vizeleri finalleri teslim ediyordum. Bazen bütünlemeye kalıyordum. Ama çok da umurumda değildi bu durum. Bu mesleği yapmayacakmış gibi hissediyordum. Stajıma bile gitmedim. Bana göre değil dedim. Üniversiteden sonra ailemin yanına Sakarya'ya döndüm. Babama gidip 'Aşçı olmak istiyorum' dedim. 'Nereden çıktı? Sen animasyon okumadın mı?' dedi. 'Yok, ben aşçı olacağım' dedim. İstanbul'daki arkadaşlarımın yanına geldim. Aşçılık kurslarını araştırdım. Hepsiyle gidip görüştüm. Fiyat listesi çıkardım. Sakarya'ya dönüp babamın önüne listeyi koydum. 'Çok yapmak istiyorsan seni bir şekilde göndereceğiz o kursa' dedi. Bir kursa başladım. Temel eğitimi, teknik eğitimi aldım. Dört aylık eğitimden sonra staja başladım. Sonrasında staj yaptığım yerden iş teklifi aldım. Sakarya'ya dönme niyetim yoktu, İstanbul'da kalmak istiyordum. Büyük şeflerle çalışmak, fine dining tabaklar yapmak istiyordum. İş teklifini kabul ettim. Ama İstanbul'da yaşamak çok pahalı. Deneyimin olmadığı için kısıtlı bir ücret alıyorsun. Daha üstünü isteyemiyorsun. Haftanın altı günü iştesin, ek bir gelir elde edecek zamanın da yok. Ben de kalmak için zar zor bir yurda yerleştim. Ama öğrencilik hayatıyla iş hayatı farklı. Yorgun bir şekilde gece 12'de yurda geldiğimde diğer öğrenci arkadaşlar ders çalışmak istiyordu doğal olarak. Saatleri bana uymuyordu. Yurttan ayrıldım. Kendime ev aramaya başladım. Bir apartmanın zemin katında sonradan eve çevrilmiş çapraz bir bölmeden oluşan bir ev tuttum. Çok küçüktü. Her şey iç içeydi. Sadece uyumak için kullanıyordum. Tuvalet penceresi kadar bir penceresi vardı. O da karanlık koridora bakıyordu. Bir süre orada kaldım. Yapmak istediğim şeyi yaptığım için orada kalmak beni rahatsız etmiyordu. Sabah uyandığımda güneşi görmek istiyordum ama ev sürekli karanlıktı. O dönem zor bir dönemdi. İyi ki bu zorluğu yaşamışım, tırmana tırmana basamakları çıkmışım. Çok büyük bir hayalim var. Pandemiden sonra Türkiye'de bir fine dining restoran açmak istiyorum. Ama şu anda ne bende o tecrübe var ne de buna gücüm var. İlk etapta beğendiğim büyük şeflerin yanına gidip onlarla çalışmak istiyorum. Yurtdışında eğitim almak istiyorum. Tamamen kendime güvendikten sonra böyle bir şeye adım atabilirim. Aslında başta programı çözemedim. 7/24 çalıştığın bir işten çıkıp bir programa dâhil oluyorsun, yemek yapmayı biliyorsun ama stresi de yönetebilmen lazım. Oradaki insanları koordine edebilmen lazım. Hepimizin ayrı düşünceleri var ama günün sonunda kimse ne yapacağını bilemiyor. Kim elenecek? Elenince ne olacak? Kafalarda bu sorular var. İlk haftalarda Serhat dokunulmazlık alıp beni potaya göndermişti. Ben bu programa girdiysem potaya gireceğim de çıkacağım da dedim. Potadan korkarak yaşayamam dedim. Korkarsan da herkes üstüne gelecektir. Yakın arkadaşım Duygu ile sürekli birbirimize yardım ettiğimiz konuşuluyordu. Kendimizi gösterebilmek adına potaya girdiğim hafta Duygu'yu yazdım. Birlikte yarışalım, kendimizi kanıtlayalım diye. Duygu da bambaşka düşündü. Herkes kendince haklıydı. Kimse kimseyi çok iyi tanımıyordu. Böyle süreçlerde psikolojik olarak yıprandım. Ama programın hayatıma artıları çok fazla oldu. Şeflerimle tanıştım. Hızlı yemek yapma konusunda kendimi geliştirdim. Çok insan tanıdım. İnsan tanıma konusunda uzmanlaştığımı düşünüyorum. İnsanların beni tanıması, desteklemesi, takdir etmesi çok güzel duygular. Mehmet Şefe ayrı bir sempatim var. Ne kadar sert gözükse de aşırı yufka yürekli biri. Hiçbir şeye dayanamaz, üzüldüğünde hemen yanına gelir. Yanlış yaptığında kızar. Seni sevdiği için sana bağırır. Doğru yapmanı ister. Danilo Şef sürekli enerji yükseltir. Düştüğünde kaldırır. 'Hadi yapabilirsin' deyip moral olur. Sadece kamera önünde değil kamera arkasında da çok destek oldu bana. Somer Şef baharat konusunda tadım konusunda çok iyi. Sürekli gelip 'o böyle mi yapılıyordu ya?' deyip akılda soru işareti oluşturur doğruya yönlendirir. Hepsini ayrı ayrı çok seviyorum.