NEBAHAT KOÇ
Futbol fanatiği olmaya gerek yok. "Ver Lefter'e yaz deftere" sözüne futbola ilgili ilgisiz birçok kişi aşinadır. Bu söz Lefter'in golcülüğünü anlatır. Ama gol atmanın ötesinde bir futbol efsanesidir Lefter Küçükandonyadis. Başarılarıyla bunu kanıtlamış, birçok ilke imza atmıştır: Türkiye'nin yurtdışına giden ilk futbolculardan olması, Türk Milli Futbol Takımı'nda 50 kez davet edilerek ilk madalyayı alması başarılarından birkaçı... Boşuna futbolun ordinaryüsü denmemiştir kendisine. Yeteneği kadar kişiliği de Lefter'i büyük futbolcu yapmıştır. Mütevazılığı, tüm canlıları çok sevmesi, ötekileştirmeye izin vermemesi, gösterişten uzak yaşamı tercih etmesiyle sadece Fenerbahçelilerin değil tüm futbolseverlerin saygısını kazanmıştır. 6-7 Eylül olaylarında evine saldırılmasını bile münferit bir olay olarak değerlendirmiştir. Ordinaryüsün adı bu sezon Spor Toto Süper Ligi'ne verildi. Bu vesileyle altı yıl önce hayatını kaybeden efsanenin Büyükada'daki evlerine misafir olup, eşi İstavrini, kızları Rula Katmer-Alikin Balkan ve iki torunu Özlem ve Özcan Katmer ile görüştük. Küçük bir bahçe içindeki mütevazı bir giriş katında yaşıyor aile... Girişte, balkon duvarında Fenerbahçe bayrağı asılı. Eşi, "Güneşten soldu" diyor. Lefter'in tüm gününü geçirdiği küçük bahçede ailenin üç kuşak üyeleriyle konuşuyoruz. Sohbetimize, eşi İstavrini ile başlıyoruz.
- Sondan başlarsak 2018-19 Süper Lig sezonuna eşinizin adının verilmesine ne diyorsunuz?
- Çok sevindim, çok mutlu oldum. Çok teşekkür ederim. Allah razı olsun, sağ olsun herkes. Fenerbahçe de inşallah şampiyon olur bu sezon. O maça da gideriz.
- Fenerbahçe-Bursaspor maçında stadın ortasında tüm aile taraftarı selamladınız. Neler hissettiniz?
- Hem sevinçli hem duyguluydum. Ağladım, gururlandım. Duyguların hepsini bir arada yaşadım. Çok çok güzeldi. Heyecanlandım da, sanki Lefter oynuyordu.
- Eşinizin adını taşıyan bu sezondan neler bekliyorsunuz?
- Statlarda hiç küfür kavga olmasın. O da öyle severdi. Gol attığında başını eğip kenara çekilirdi. Gösterişi hiç sevmezdi.
- Vefatının üzerinden altı yıl geçti...
- Hâlâ üzüntülüyüz. Konuşuyoruz ediyoruz ama her an aklımızda. Çok özlüyorum.
- Kaç yıllık evliydiniz?
- 65 yıl. Biz beraber büyüdük. Onu tanıdığımda 15 yaşımdaydım. Kendisi de 22 yaşındaydı. Askerden geldi... Rahmetli abimin arkadaşıydı. Bana "Adanın en güzel kızısın" derdi. Bir daha olsa bin kere yine onunla evlenirdim.
- Futbolcu diye aileniz evlenmenize karşı çıkmış mıydı?
- Ailem zorluk çıkarmadı. Zaten abimin arkadaşıydı. Bir yıl sözlü kaldık. Annesi hastalandı, öldü. 1949'da nişan yaptık. Babamın evi deniz kenarında, bahçeli, sessiz olduğu için nişan sonrası hep bizde kaldı.
