2010 yılında "Böyle Ayrılık Olmaz" şarkısıyla müzik piyasasına hızlı bir giriş yaptılar, kısa sürede birçok listede 1 numaraya yükseldiler. "Kolpa" olarak tanıdığımız grubun solisti Barış Yurtcu, Sabah Günaydın TV'de 'Yasemİnce İtiraflar' programında Yasemin Döngel'in konuğu oldu. "Bu sektör size ne öğretti?" sorusuna, "Sakin olmayı, beklemeyi. Her şeyi sabırla yapmayı öğrendim" yanıtını verdi. Özel hayatıyla ilgili de konuşan Yurtcu, "Deniz hem arkamda duruşu hem de sadakat anlamında sonsuz güvendiğim birisi. İlk başta o güven beni çok çekmişti" dedi. Eşi Deniz Baysal'ın takipçileri tarafından negatif yorumlar aldığından bahseden sanatçı, "Mesela 'Bu fotoğraf ne?' diyordum. 'Öyle bir fotoğraf yok ki, shop yapmışlar' diyor. Ama öyle bir shop yapmış ki, gerçek gibi. Sonra alıştım." ifadelerini kullandı. İşte röportajın tüm detayları...
-Nasılsınız, nasıl gidiyor hayat?
İyi, bu aralar biraz yoğunluk var. Yaz geldi konser dönemleri. Şu an işimize odaklandık her şey yolunda.
-Makine Mühendisliğinden şarkıcılığa… Hikayenizi dinlemek istiyorum.
Ben zaten ortaokul-lise döneminde de müzikle uğraşıyordum. Yani müzik hep vardı hayatımda. Ben makine mühendisliğini kazanıp geldiğimde böyle bir hobi olarak müziğe tekrar başladım. Hem geçim kaynağı olsun hem hobimizi yapalım diye. Sonra işler bir anda profesyonelleşip çok ciddi boyutlara geldi. Okul aksadı, yoğunluktan gidemez olduk. Böyle bir süreç yaşadım aslında.
-Tamamladınız mı okulu?
Tamamlayamadım. 4. sınıfta birçok dersi vermeme rağmen yoğunluktan gidemedim en son. Biraz da soğudum artık okuldan çünkü müzik çok ağırlıklı olmuştu. 3-4 dersim vardı aslında biraz kassam bitirebilirdim ama müzik ağır bastı.
AİLEM BANA KARŞI ÇIKTI, "ÇOK ABARTIYORSUN" DEDİ
-Okuma sebebi biraz da aile baskısıyla elinde altın bileziğin olsun durumu muydu?
E tabii benim annem babam emekli öğretmen. Onların hep baskısı vardı işte. Bir de ben kafası çalışan bir çocuktum eskiden şimdi öyle değil de (gülüyor). Onların beklentisi tabii daha fazlaydı. Önce müziğe karşı çıktılar, "Çok abartıyorsun, bu kadar da ne" falan dediler. Sonradan da alıştılar, onlar da artık arkamızda durdu.
-Müziğe ilginiz kaç yaşında başladı, nasıl keşfettiniz? Ailede ilgilenen var mıydı?
Ailede yoktu fakat amatör olarak babamın biraz ilgisi vardı. Ben çocukken "Süper Baba" diye bir dizi vardı. Onun bir jenerik müziği vardı. Nota falan bilmezken ben kendi başıma çıkarttım flütle, gittim müzik hocama gösterdim. O da "Sen bunu nasıl yaptın nota falan bilmezken?" dedi. Sonra ailemi çağırıp, "Barış'ı müziğe başlatmamız lazım" dedi. Ben de gitar çok istiyordum o zaman. Hemen bana bir gitar alındı. Öyle başladım. Aslında sıfırdan, kimsenin haberi yokken kendi kendime odamda yaptığım bir şey, sonra müzik hocamın dikkatini çekiyor, sonra burslu koleje geçiyorum falan böyle başladı.
-Kendinizi kendiniz keşfetmişsiniz aslında…
Biraz öyle oldu. Blok flüt de ablamın blok flütü, altı falan düşüyor böyle pembe bir şey, öyle derma çatma bir şeyle yani.
ACİL TÜRKÇE BİR İSİM GEREKTİ, KOLPA'YI KOYDUK
-Müzik sektöründe grup olmak biraz zor izlenimlerime göre. Herkes bambaşka bir frekansta, farklı hayallerde olabiliyor. Siz bunca yıldır bu birlikteliği nasıl sağlıyorsunuz?
Haklısın. Dediğin gibi 4 kişi her kafadan bir ses çıkıyor, farklı düşünceler var. Bunların hiçbiri yanlış değil ama bir orta yol bulunması gerekiyor. Ben bunu şöyle çözdüm; Bora diye bir ortağım var benim. Onunla biz Adana'dan tanışıyorduk. Onlar amatör bir grup kurmuşlar, beni solist olarak çağırdı. O zaman 'Kolpa' yoktu. Büyük bir kulüpte çalacaktık, afişe çok acil Türkçe bir isim gerekti. 'Kolpa' diye onu koyduk aslında. Bir mantık yok yani. Bir anda o isim bize çok sempatik gelmişti. Sonra 'Kolpa' bütün Türkiye'de yayıldı. O kadar ünlü değildi yani o kelime. Şimdi herkes kolpayı kullanıyor yani. İşte "yalan, dolan, sahtekarlık" demek ama öyle biz kız bana şunu yaptı da ondan koydum gibi bir hikayesi yok. Böyle gelişti aslında olaylar. Üniversite hayaliyle gelip müzisyen olarak çıktık.
