İlyas Yalçıntaş: Her ne yaşıyorsam beni olgunlaştırıyor
FOTOĞRAFLAR: SAFFET AZAK
Üç buçuk yıldan sonra tekrar bir araya geliyoruz İlyas Yalçıntaş'la. Yeni single'ı Bilmece'yi konuşmak için evinde buluşuyoruz. Daha ilk dakikalarda bizi şaşırtmayı başarıyor.
2015'teki sohbetimizde kendine ördüğü duvarları aşmakta zorlanmıştık. Bu kez daha konuşkan, daha neşeli bir İlyas var karşımızda. Ama iç dünyasındaki derinliği de hiç kaybetmemiş. Sohbet sırasında dikkatimizi duvarda asılı olan İran halısı çekiyor. Üzerine İlyas'ın yüzü dokunmuş. Belli ki ona olan sevgi çoktan sınırları aşmış...
- Bilmece'yi aile şirketinden çıkardınız. Abiniz ve kız kardeşinizle birlikte çalışmaktan mutlu musunuz?
- Yeni menajer arayışına girdiğim bir dönemde "Bu işi abim mi yapsa acaba?" diye düşündüm. Çünkü işin sadece müzik yapma kısmını düşünmem gerekiyordu.
"Konserden kaç para aldım, kaç para alacağım?" gibi konulara girersem stresten işimi yapamam. Abim Nasuh Yalçıntaş'la çalışmaya başladık ve bir süre sonra da aile şirketimizi kurduk. Kız kardeşim Ece Yalçıntaş da bize katıldı. Geçmişte, babam öldükten sonra ailede bir toparlanamama durumu vardı.
Yaşlarımız çok gençti. Sonrasında ben bireysel olarak böyle bir yola girince kardeşlerim de buna dahil oldu.
Ben şan şöhret içinde yaşarken onların kopuk şekilde ayrı yaşaması her şeyden önce anne ve babamın bana vermiş olduğu terbiyeye sığmazdı.
Şirkette profesyonel bir şekilde çalışıyoruz. Her şey çok güzel gidiyor.
- Babanız aranızdan ayrıldığında siz 20 yaşındaydınız.
"Erkekler babaları ölünce büyür" derler, doğru mu?
- Babamı kaybettikten sonra üniversite okumak istedim. Ama o psikolojiyle ve maddi yetersizlik yüzünden gidemedim.
Ben de uzun dönem askere gittim.
Ortadan yok olmak istemiştim. Askerde düzenli bir hayatınız oluyor, uyandığınız saat, yiyeceğiniz yemek belli. Disiplini, sabretmeyi öğreniyorsunuz. İki ay komando eğitimi aldıktan sonra jandarma bando müzisyenliği yapmaya başladım.
O dönemde hem gitar çalışımı hem de sesimi geliştirdim.
