Unutulmaz dizi ‘Bizimkiler’in yıldızı Buket Dereoğlu'dan yıllar sonra gelen itiraf! Ünlü oyuncu bombayı patlattı! ‘Hiç o kadar utanmamıştım’

Tiyatroya büyük katkıları olan, sanatçı bir ailenin bize kazandırdığı en değerli oyunculardan biri o. Güler yüzü ve pozitif enerjisi ile yıllardır ekrandan hepimizin severek takip ettiği değerli oyuncu Buket Dereoğlu'ndan bahsediyorum. Onu kimi zaman beyaz perde de kimi zaman tiyatroda kimi zaman dizilerde gördük. Hem oyunculuk serüvenini hem hayatını hem de eski yılları konuştuk. İşte Buket Dereoğlu'nun GÜNAYDIN'a özel sıcak ve samimi röportajı… 1989 yılında başlayan ve 16 yıl devam eden 'Bizimkiler' dizisinde sekreter Demet karakteri ile herkesin gönlünde taht kurdunuz. O dönemlerden bahseder misiniz? 'Bizimkiler' dizisi sizin için ne ifade ediyor? -Öncelikle tabi ki o zamanlar oyunculuğun bu kadar güzel ve yorucu, bir o kadar korkutucu ve fedakarlık isteyen bir iş olduğunu bilmiyordum. 'Bizimkiler' dizisine başladığımda da zaten hem bu kadar çok kanal yoktu hem de dizi olarak çok az yapımla karşı karşıyaydık. Yani biz o zamanlar reyting, Total, AB gibi terimleri de bilmezdik. Her sezon Mayıs sonuna kadar çalışır, haftalık sadece 50 dakika çeker, maaşlarımızı da her hafta Cuma günü alır, 3 ay tatil yapar, Eylülde yine iş başı yapardık. Ne güzel günlermiş… Çok küçük yaşta ünlü olmak nasıl bir duyguydu? -Ben o zamanlar liseye gidiyordum, yani okulum devam ediyordu. Bu sebeple sahnelerimi okulumu engellemesin diye hafta sonu çekiyorduk. Sürekli söylenirdim 'Çok yoruldum, hafta içi okul hafta sonu set, of bıktım ya bıktım bir hayatım olmayacak mı?' derdim… 'TELEVİZYON OYUNCULUĞU EŞİTTİR POPÜLERLİK' -Bir süre sonra yolda yürürken insanların bana bakışları, tanıyıp gülümsemeleri hatta benden imza istemeye başladılar. Çok tuhafıma gidiyordu, alışmadığım için utanıyordum… Annem, babam da oyuncuydu, sanatçı bir ailem vardı. Emeğini yıllarına vermiş muhteşem insanlardı. Ama televizyon oyunculuğu eşittir, popülerlikti. Bambaşka bir yüktü. 'Bizimkiler' dizisi sayesinde o yaşımda çok tanındım. HEM EKRANDA HEM TİYATRODA OLMAK MUHTEŞEM BİR DUYGU Aynı yıllar Türk İnanoğlu ile de çalışıyordum. Babamın tiyatrosunda da (Ercan Yazgan) oynuyordum, deli gibi turne yapıyorduk. Yani 17-18 yaşlarımda hem ekrandan tanınıyorum hem Türkiye'nin her yerine gidip seyirciyle buluşuyorum. Muhteşem bir duygu inanın… İşte tüm bunları yaşamama neden olan, bu sektöre ilk attığım adımdır 'BİZİMKİLER'… Tam anlamıyla sanatçı bir aileden geliyorsunuz, böyle bir ailede büyümek nasıl bir duygu? -Ailem bildiğiniz gibi tiyatro oyuncusu. Sanatçı bir çiftti. 5- 6 yaşlarındayken, sahneye çıkıp şarkıları ezbere söyler, bütün oyunu baştan sona oynardım. Bir gün sahneye çıkıp bütün oyunu ezbere oynarken babamın sakin ama sert uyarısıyla kalakaldım. 'Kızım, eğer bu işi yapmak istiyorsan önce gidip bu işin okulunu okuyacaksın' dedi. Konservatuvarın da varlığını, tiyatronun bir okulu olduğunu işte o gün öğrenmiştim. ÇOCUKLUĞUM, ERGENLİĞİM VE GENÇLİĞİM YOĞUN BİR HENGAMEDE GEÇTİ - O eski yıllar tiyatrocular için turne, hafta içi her gün oyun oynamak, hafta sonları çocuk tiyatromuzda (İdil Abla Çocuk Tiyatrosu) 11:00 matinesi 13:00'da biter. Dekor değişir büyük oyununun dekoru kurulur ya da salon neredeyse oraya gidilir. Koştur koştur saç makyaj hazırlıkları 15:00 matinesi biter, akşam 21:00'daki suare için biraz dinlenirsin(Ama makyaj bozulmasın diye yatamazsın da kafanı yaslarsın bir sandalye arkalığına) İşte hep bu hengamede geçti benim çocukluğum, ergenliğim, gençliğim… Oyunculuğumun ilk 5 senesinde Türkiye'de 10 kişiden 9'u tarafından bilinir hale gelmiştim… 'ŞIMARMA LÜKSÜM OLMADI' -Ama şımarma lüksüm olmadı hiç. Ya da paramı istediğim gibi harcama özgürlüğü verilmedi. Aile sıkıydı… Yatılı okuyordum, büyüdükçe daha sıkılıyordum. Dolasıyla özgür, darmadağın, kişisel zevklerime uygun bir dönemin hiç olmadı. Kaldı ki iyi ki olmadı. Bir oyuncu olarak böyle yetiştirildiğim, disiplinim ve bu sistemi bana sağladıkları için aileme sonsuz teşekkürler… Anneniz duayen tiyatrocu İdil Yazgan, oyuncu olmanızda etkisi var mı? Oyuncu olmak istediğinizi İdil hanıma söylediğinizde sizi destekledi mi? Oyuncu olmasaydınız hangi mesleği seçerdiniz? -Evet, annemin desteği oldu elbette ki. Hatta 11 yaşındayken 'Kül Kedisi Sinderella' oyununu annemin tiyatrosu olan İdil Abla Çocuk Tiyatrosu'nda oynamıştım. İlk oyunumdu… Annem çok fedakar, çalışkan, aşırı detaycı ve çok yardımı seven bir insandır. Beni çok destekledi. Canım annem seni seviyorum, iyi ki varsın. 'OYUNCU OLMASAYDIM KESİN HOSTES OLURDUM' - Kesinlikle hostes olurdum. Çok seviyordum kıyafetlerini, kırmızı ruj, topuklu ayakkabı, topuz saçlar çok şık ve güzel bulurdum. Dünyayı geziyorlardı. Hayranlıkla bakardım onlara, hala düşündüğümde oyuncu olmasam hostes kesin olurdum diyorum. Çocukluk zamanlarınız gözünüzün önünden şöyle bir geçince ne hissediyorsunuz? -Hele şimdiki çocuklarla asla karşılaştıramıyorum. Şimdi ki çocukluk sanki daha kolay. Tablet, bilgisayar oyunları, binlerce çeşit oyuncaklar, her şey var. O zaman ise benim ailemin sevgisi her şey demekti. O kadar kıtı kıtına yaşarken bile yüzlerinde hiç mahcubiyet, korku, asabiyet ya da yoksunluk görmedim bana karşı. Aralarında ya da hayatın içinde pek çok şey yaşanmış olabilir tabi ama, hiçbir zaman hissettirmediler. Sizi Ercan Yazgan'ın manevi kızı olarak biliyoruz. Ercan Bey'i özlüyor musunuz? Unutamadığınız bir anınızı bizimle paylaşır mısınız? -Tabii ki evet, özlemez olur muyum? Bakın bu muhteşem ailem sayesinde hiç öz, üvey kavramım, sayılar, cinsler ya da şekiller, renkler, markalar en mühimi bir insanın dili ya da dini ne olursa olsun umurumda olmadı. Beni bu şekilde yetiştiren babam ve canım annemdi. Hayatta ilk eğitimi ailemizden alıyoruz. Ben de bugünüme bakarak gerekli temeli almış olduğumu düşünüyorum. 'KULİSTE HERKES BENİ BEKLİYORDU' Çok yıl önce sanırım hala lisedeydim. Ercan Yazgan - Cihat Tamer Tiyatrosu'ndayım Kadıköy Halk Eğitim merkezinde oynuyoruz, biletler günler öncesi bitmiş, sandalyeler satılmış salon ful. 15:00 matinesi saat 17:40 gibi bitti. Saat 21:00 suareye 3 saatten fazla var. Ben de iki oyun arasında eve gidip biraz dinlenmek istedim. Ev çok yakın Moda da. Arası yürürsen en çok 15 dakika. Neyse geldim eve, yemek yedim, annemle oturdum, sohbet falan saat 20:00 gibi çıkıp tiyatroya geldim ki kuliste herkes oturmuş beni bekliyor. BABAMIN O SÖZLERİNİ HİÇ UNUTMAM Ne oldu dedim. Babam kalktı ve 'Bak, eğer oyuncu olacaksan önce şunu bil, bir oyuncu oyun oynayacağı kulise en az 2 saat önce girmelidir' dedi ve odasına geçti. Hiç o kadar utandığımı hatırlamıyorum. Sonra sonra düşündüm o zaman cep telefonu yok, sosyal medya dediğimiz dünya da… Biri seni acil aradığında şimdi her yerden bulabilir, ama o zaman böyle bir şansı yok. Bana ciddi bir şey olsa ya da en basiti evde uyuyakalsam… İşte o bana iyi bir ders oldu ve son oldu. Şimdi en az 2 saat önce giriş yaparım ben o tiyatro salonundan içeri. Küçük yaşlardan itibaren bu sektörün içinde olmanın yıpratıcı tarafları oldu mu? - Oldu ve olmaya da devam ediyor. Dünyanın en zor ikici mesleği diyorlar bizim meslek için, katılıyorum. Kendinize örnek aldığınız isimler var mı? Size her daim kimler ilham verir? -Yanlış bir söz söylemek istemem, bir ismi örnek almıyorum. Meslekteki büyüklerimi dinledim ve dinliyorum, izliyorum, izlerken düşünüyorum, hayatlarını okuyorum, düşündüklerini paylaşıyorum. Ailemin mirasını taşıyorum ve bana öğretileni layıkıyla yapmaya devam ediyorum. Eksiklerim, fazlalıklarım elbette olabilir. İddiam bildiğim şeyi yapmaktan yana, bildiğiniz işi yapınız, yapalım, yapsınlar… Konservatuar eğitimi aldınız, pek çok tiyatro oyunu, dizi ve sinema filminde rol aldınız sırada ki hedefiniz ne? Sizin için oyunculukta zirve neresi? -Zirve yok. Bacaklarım ve akıl sağlığım beni taşıdığı müddetçe devam edeceğim. Çünkü bu benim işim, yorulduğumda da bu işin nasıl yapıldığını, nasıl yapılmaması gerektiğini de çok iyi bildiğimden sebep, koşturmaya devam edeceğim. Sizce Türk toplumunda tiyatroya hak ettiği değer veriliyor mu? 'POPÜLERLİK DİYE ÇILDIRMAK YERİNE…' 'BİLET FİYATLARININ YÜKSEK OLUŞUNUN NEDENİ…' Sponsorluğun önemi büyük, peki sponsor bulabiliyor muyuz? Yapılan ve yapılmakta olan büyük emekler harcanan işlerde en büyük payın salon kiralarımıza ve yapıtlarımızın telifine harcadığımızı biliyor musunuz? Bilet fiyatlarının yüksek oluşu salon kiralarının ve ekipmanların bütçelerinin çok yüksek olması bunda en büyük etken. Peki bunun için salon sahipleri, belediyeler nasıl bir önlem ya da kolaylık sağlıyor? Bu gibi soruların çözülmesi yükümüzü azaltacak diye düşünüyorum. Oyunculukta kurallarınız var mı? Asla yapmam dediğiniz bir şey varsa öğrenebilir miyiz? -Hayır yok. Gereken yapılmalıdır. Toplumun dayattığı güzellik algısı için ne düşünüyorsunuz? Siz bu konuda neler yaşadınız? -Bence toplum bir şey dayatmıyor, onlara biz (işin mutfağından) böyle olacak diye dayatıyoruz bence… Ekrana yansıyan profilin içini ne kadar doldurabiliyorsak o profil o kadar güzel görünüyor. Bence bu… Hele günümüzde ekranda çirkinlik kavramı pek kalmadı, herkes estetikle istediği şekli alabiliyor. Güzellik rol kapmakta ne kadar etkili? -Bazı yapımlar hikayelerinde oynatmak istedikleri kişilere karşı genel olarak genç, güzel ya da yakışıklı olması konusunda çok hassas. Bana göre öncelik yetenek, sempati, bir de güzel ilişkiler çok etkili. Günümüzde yayınlanan dizileri ve yeni dönem oyuncularını nasıl değerlendiriyorsunuz? Yeni nesilden beğendiğiniz kimler var? -İzlerken çok keyif aldıklarım az değil. Tek tek saymak ayıp olur unuttuğum, görünce ah diyeceğim isimler olacaktır. Örneğin; Erdal Beşikçioğlu, Halit Ergenç, Haluk Bilginer, Merve Dizdar, Yiğit Özşener, Kıvanç Tatlıtuğ, Aras Bulut İynemli, Ayşen İnci, Burcu Biricik… Son dönemde dış görünüş olarak doğal olan oyuncular takdir ediliyor, estetikli, kaslı oyunculara karşı sert eleştiriler yapılıyor. Siz bu konuda ne düşünüyorsunuz? -Estetik ve spor kötü bir şey değil. Uygun ve dozunda yapıldığı zaman çok da güzel ve doğal sonuçlar çıkıyor ortaya. Ama tabi ki oyuncu olarak halterci gibi dolaşmak pek hoş değil. Bizim enstrümanımız vücudumuz, yüzümüzü çok oynatmamakta fayda var. Sizde estetik var mı? Genç görünme gibi bir takıntınız var mı? Buket Dereoğlu'nun güzellik sırlarını öğrenebilir miyiz? -Hayır, genç görünmek gibi bir takıntım yok. Evet, burun kemiği ve göğsümden operasyon, kaş ve kirpiklerim sarı olduğunda kaş ve kirpik dibine kalıcı makyaj yaptırdım. Makyajla gezmeyi tercih ettiğim için hayatımı çok kolaylaştırdı. Botoks ve dolguya gelince sık olmamakla birlikte senede bir kez yaptırmaya çalışıyorum. Ama bu işlerin çok dikkatli ve bilinçli yapılması gerekli zira sonuçları kötü olabilir. Buket'in aşk tanımı nedir? Nasıl biri ayaklarınızı yerden keser? Hayatınızda biri var mı? -Hayır yok. Şu ara buna zamanım da yok. Ama olursa kesinlikle güvenilir ve merhametli olmasına özen gösterirdim. Ayaklarım da yere bassın lütfen, yerden falan kesilmesin hiç lüzum yok. Birinden kolay mı vazgeçersiniz yoksa sabır mı edersiniz? Fedakarlık gerektiğinde nasıl davranırsınız? -Hayır, kolay vazgeçemem. Bir şey olsun diye üstüne giderim, destelerim, fedakarlık yaparım, çok sabırlıyımdır. Ama kalbim ve aklım bitirdiğinde geri dönüşü olmaz. Bunu arkadaşlıklarım, iş hayatım ve akrabalıklarım için de düşünebiliriz. Siz ne tarz insanlara hayatınızda yer vermezsiniz? -Hırsız, yalancı, korkak, ikiyüzlü. Anne olduktan sonra hayatınızda neler değişti? Oğlunuz Can ile ilişkiniz nasıl? Nasıl bir annesiniz? Anne olmak başlı başına bir bağlılık. Hem de sonsuza kadar… Oğlum Can 16 yaşında şuan ve bebekken ne kadar dikkatliysem şimdi çarpı 16 kere daha dikkat ediyorum. Sokaktan eve gelişi, dersleri, arkadaşlıkları, nereye gittiği, kimlerle görüştüğü gibi. Tüm anneler gibi ben de o eve gelene kadar kalbim çarpıyor. Akım hep onda, tatlı bir heyecan bazen kendi 16 yaşımla karşılaştırıyorum… Annemle nasıl, hangi konular da çatışırdık, hem onun açısından bakmaya, hem ortak yol bulmaya çalışıyorum. EVLADIMDAM İSTEĞİM TEK ŞEY 'VİCDANLI İNSAN' OLMASI -Hayatımda ne mi değişti? Ben özgürlüğümü, hayatımı sorgulamadan, isteyerek, hesapsız ve severek evladımın ellerine ebediyen teslim ettim. Tek bir koşul da şart koştum 'Vicdanlı insan' olması… İzmir peki? İzmir Buket Dereoğlu için ne ifade ediyor? En çok sevdiğim şehirlerimizdendir. Büyük dayım Yakup Kadri Karaosmanoğlu'nun da hayatının büyük kısmı Manisa ve İzmir'de geçmiştir. Çok sevgili Ayşe Halam, İzmir'de yaşıyor. İzmir benim sülalemin bir parçası demek. İzmir, Konak, Alsancak, Karşıyaka, Ege denizi, Çeşme, Ilıca, Urla, Foça saymakla bitmez… Düşündüğünüzde sizi en heyecanlandıran gelecek hayalleriniz neler? -Güneyde (sıcak olmalı)sakin bir yaşam! Yorucu bir günün ardından eve döndüğünüzde vazgeçilmez stres atma yöntemleriniz neler? -Banyo ve uyku. Sosyal medya ile aranız nasıl? Birçok insan oradaki linç kültüründen çok rahatsız, siz neler hissediyorsunuz? -Bütün sosyal medya hesaplarımı güncel tutmaya çalışıyorum. Mümkün olduğunca boyumu aşan durumlara laf yetiştirmiyorum. Hayatımız yeteri kadar karmaşık ve koşullarımız ağır. Herkesin bir şeylere karşı hassasiyeti var, dikkatli kullanmak gerekir diye düşünüyorum.