"Gelinim Mutfakta" programının sevilen sunucunu Nursel Ergin, Sabah TV'de birbirinden çarpıcı açıklamalara imza attı. Yuvada büyüyen sunucu, "amcam bizi evlatlık alındıktan sonra korkunç bir 5 yıl yaşadım. Kabustu yani, hiç güzel günler değildi" ifadeleriyle dikkatleri üzerine çekti. Cimri biri olmadığını belirten Ergin, "Hiç param olmasın, mesela bu sektörden şu an silineyim, giderim çöp bile toplarım. Umurumda olmaz, ben ekmeğimi taştan çıkarırım." sözleriyle izleyenleri şaşırttı. İşte röportajın tüm detayları…
HİÇ KİMSE YARDIMIMA KOŞMADI, NE YAPTIYSAM KENDİ BAŞIMA YAPTIM
-Röportajlarıma konuklarımın çocukluk anılarını sorarak girerim ama sizinki çok hüzünlü… O günleri düşününce, tam olarak neler hissediyorsunuz?
Bu konu benim çekindiğim bir konu değil, üzüldüğüm hiç değil. Herkesin bir hikayesi var. Anne babayla büyümüş gözüken, her şey yolundaymış gibi bir evin içinde büyüyen çocuktan daha özgür büyüdüm ben. Tabular olmadan, baskı olmadan büyüdüm. Aslında kendi kişiliğim açısından çok büyük avantajları olan bir durum böyle büyümek. Ve beni ben yapan özellik bu. Hür doğdum, hür yaşarım'ı ben 1 yaşından beri yaşıyorum. Düştün mü? İstersen kalk istersen kalkma, kaldıracak kimse yok. Aslında hayatın matematiği bu, bunu bir anlasa herkes… Düştüysen eşek gibi birinden yardım istemeden kalkacaksın. Benim öyle bir lüksüm hiç olmadı.
Acı tarafı yok mu? Var. Kendime de o kadar acımasızlık yapmıyorum. Benim de aile özlediğim zamanlar çok oluyor ama artık ben aileyim. Kocaman bir kızım var, işim hayatımın çok büyük bir alanında. Aslında sizin gözünüzü doldurduğunuz şey, benim geleceğim oldu. Ben ilk anlattığımda da bunu acı bir olay olarak anlatmadım ama biz Türk halkı "Ah, vah" olayını çok seviyoruz. Beni şu anda 3 tane çocuk izlese, yuvada büyümüş ya da sokak çocuğu, umut olurum ben onlara diye buradayım ve böyle konuşuyorum. Ben hayatı çok seviyorum ve hakkıyla nasıl yaşamam gerekiyorsa onun çabasındayım. Benim hiç kimse yardımıma koşmadı, ben ne yaptıysam kendi başıma yaptım ve bu çok hoşuma gidiyor.
-Kendi ayaklarınızın üstünde durmayı çok küçük yaşta öğrenmişsiniz…
Evet, başka türlüsünü hiç bilmedim, öğrenmedim bence. Yuvadayken de çok net hatırlıyorum; bunun da annesi yok, öbürünün de babası yok, eşitiz yani bir sıkıntı yok. Ben zekamla ön plana çıkmaya çalıştım. Sevimli olduğumun çok farkında bir çocuktum, her koşulda kendimi sevdirirdim. Yolumu buluyordum yani, sevgiye ihtiyacım varsa alıyordum.
İSYANIM EN ÇOK KENDİME
-Yetimhanede büyüdünüz, çocukluğunuzda çok zor günler geçirdiniz. 2 yaşında yetimhaneye bırakıldınız. Hayatın bu getirdikleri karşısında hiç isyan ettiniz mi?
Oluyor. Ben en çok kendime kızarım. Düşme lüksüm yokmuş gibi geliyor ve bu da bende bir ağırlık yaratıyor açıkçası. En çok kendime zulmediyorum aslında. En çok isyanım kendime oluyor.
