Erdal Beşikçioğlu, fenomenleşen oyunculuğu, karizması ve entelektüelliğiyle sahnede gittikçe daha da devleşiyor. Bu yıl tiyatro sezonuna Çehov'un ölümsüz eseri 'Martı'dan esinlenerek yazılan 'Nina' oyunuyla "Merhaba" dedi. Kendisine 20 yıl aradan sonra aynı sahneyi paylaştığı eşi Elvin Beşikçioğlu ve deneyimli oyuncu Ünsal Coşar da eşlik ediyor
'Martı'nın üç ana karakterini sahneye taşıdınız. Baş karakter Nina'yı da eşiniz Elvan Beşikçioğlu canlandırıyor…
Evet, üç tane bildiğimiz karakter var Martı'da. Trigorin, Treplev ve Nina. Martı'daki aşk üçgeni üzerinden bir devrim ve varoluş sorgulaması var oyunumuzda. 1914 Bolşevik İhtilali sonrasında, o sürecin insan üzerindeki etkisini anlatan biraz tuhaf ve karmaşık bir hikaye. Ama savaşın ve savaşın insan psikolojisi üzerindeki acımasız etkilerinin yanı sıra dönemin ve olayların komik ögelerini de içeriyor tabii.
Fikir nasıl çıktı? Neden bu oyun?
Bazı oyunların seyirciye oynanması fikri çok naif olur ve onları bulduğunuzda repertuarınıza almak istersiniz. 'Nina' Tatbikat Sahnesi'nin estetik algısına, dünya görüşüne uyan oyunlardan bir tanesiydi. Çalışması da çok keyifli oldu.
Tatbikat Sahnesi'nin dünya görüşünü nasıl açıklarsınız?
Sistemin arazlarını önce teşhis edip, sonra da kendi içerisindeki sorunlarını çözmeye yönelik bir enerjisi vardır Tatbikat Sahnesi'nin.
Ben kendime bu kadar acımasızken sana mı olmayacağım?
İnsanlar size korkuyla karışık bir hayranlık besliyor. Tanıdığım çoğu kişinin ortak fikri bu. Sizce insanlara böyle hissettiren ne?
Patavatsızlığımdan olabilir (Gülüyor). Ben gördüğümü ve düşündüğümü hiç kıvırmadan, direkt söyleyen bir insanım. Bu, bazı insanlara sert geliyor olabilir. İnsanlar, eksikliklerinin görülmesinden ve dile getirilmesinden pek hoşlanmaz. Onların durduğu yerden bakınca ben biraz ters geliyor olabilirim. Ama bu benim için doğal bir süreç.
Olması gereken yani…
Kesinlikle! Misal sahnedeki adamın eksiğini söylemezsem o adam kendini nasıl düzeltecek! Pardon, ben kendime o kadar acımasız davranıyorum, sana mı davranmayacağım? Zaten bu eşiği aşınca benimle ilişki kurmak kolay oluyor ama aşamazsanız korkuyla karışık tuhaf bir duyguya kapılıyorsunuz işte.
Canlandırdığınız her karakter günlük yaşantımıza girdi. Bu sadece iyi oyuncu olmanızla açıklanabilir mi?
Mesleğimi seviyorum ve çok samimiyim. Bundan olabilir... İyi ve kötü kavramıyla ilgilenmiyorum. Beni etkileyen enerjiler ve zamanlamalarla ilgileniyorum. İlginç olanla ilgileniyorum.
Yapılan işin mutlaka doğruyu söylemesi gerekir
İşinizle ilgili ne zaman, neye itiraz edersiniz? Olmazsa olmaz etik kurallarınız neler?
Çok şey var ama en başta o işin doğruyu söylemesi ve doğru söylenmesi gerekiyor. Hedefe uygun bir iş olması gerekiyor. Söyleyeceği söz net olmalı, konunun etrafında dolanmamalı.
Ben eylemimi sahne üzerinde gerçekleştiriyorum
"Ben devrimci değilim, eylemci değilim benim devrimciliğim kamera 'üç iki bir' deyince başlar" demişsiniz...
Benim saham tiyatro. İdeolojimi, doğrularımı ve sistemden çıkardığım hataları paylaştığım bir alanım var. O alanda seyircimle bu mevzuyu dile getiriyorum. Bir bürokrat ya da siyaset adamı gibi olayı başka bir platforma taşımaktan hoşlanmıyorum. Gerektiği yerde, gereken sözü ve davranışı sahnemde sergiliyorum. Dolayısıyla eylemimi sahne üzerinde, sinemada gerçekleştiriyorum.
Bir tiyatro oyuncusuyla herhangi bir oyuncunun hayatı algılaması aynı olmaz
13 yıldır 'Bir Delinin Hatıra Defteri'ni kapalı gişe oynuyorsunuz ve yıllardır gitmek isteyip bilet bulamayan insanlar var. Bu insanın egosuna tam olarak ne yapıyor?
Tiyatronun egosu paylaştıkça güzelleşen bir şeydir. Olumsuz bir sonuç çıkmaz oradan. "Ooo! Ne güzel... Benim gibi düşünen adamlar var" diyorum. Mesleği tiyatro oyunculuğu olan bir insanın hayatı algılama şekliyle, medyadaki herhangi bir oyuncunun algılaması aynı olmayabilir. Ama televizyondaki sistem farklı ve ben orayla hiç ilgilenmiyorum.
Hiçbir şekilde sokağa, günlük hayata taşmıyor mu o ego?
Ben taşmadığını düşünüyorum. Sokakta bir mahalle abisiyim sadece. Ama çalışma alanına girince elbette değişiyor işler. Camın ne kadar temiz olduğundan tutun, tuvalette tuvalet kağıdının yerinde olup olmamasıyla bile ilgilenirim. Herkesin işini zamanında ve düzenli yapmasını beklerim. Ama buna da ego diyemeyiz bence. İş disiplini bu.
Tatbikat Sahnesi'nin sahneye koyduğu tüm oyunları siz mi yönetiyorsunuz?
Yooo! Ama bazı oyunlar var ki özellikle yönetmek istiyorum. Mesela bu oyundan sonra 'Fahrenheit 451'i sahneye koyacağız, onu yönetmek istiyorum. Güçlü bir eserdir. İyi bir iş çıkacağını düşünüyoruz.
Siz oynarken yönetmene teslim olabilen oyunculardan mısınız?
Yönetmenle tartışabilen bir oyuncuyum. Zaten o tartışmayı üretilen eser için yapıyorsunuz. Kendi egonuz için değil. O tartışma da kendi içinde bir neticeye ulaşıyor.
