Proje bazlı davetli oyuncu olarak Ankara'dan geldiği İstanbul Şehir Tiyatroları'nda, hiç tanımadığı bir oyuncu, Uğur Arda Aydın'ın tacizine uğradı. İki buçuk yıl boyunca bu tacizin ceza alması için çalmadık kapı bırakmadı. Ama her seferinde durum görmezden gelindi, üstü kapatıldı. Sonunda iş, mahkeme aşamasına geldi. Bu sırada oyuncu Bekir Aksoy'la evlenip, çocuk sahibi olan Nazife Aksoy, hamileliği süresince karakollarda, adli tıpta ifade vermeye gitti. Cinsel saldırıyla suçlanan, mahkemesi devam eden Uğur Arda Aydın'sa sanki bunların hiçbiri yaşanmıyormuş gibi İstanbul Büyükşehir Belediyesi Şehir Tiyatroları tarafından adeta onurlandırıldı ve tek kişilik oyun sahneye koymak üzere hazırlıklara başladı. Oyunun prömiyeri öncesi davayı karara bağlayan mahkeme, Uğur Arda Aydın'a, Nazife Aksoy'a karşı "cinsel saldırı" suçundan üç yıl hapis cezası verdi. Mahkeme, sanığın yargılama süresindeki davranışları ve fail üzerindeki etkilerini dikkate alarak cezayı 2 yıl 6 aya indirdi. Kurumun aklı, mahkeme kararından sonra başına geldi ve bir gün sonraki prömiyeri iptal etti... Türk tiyatro tahinde ilk kez sahne kapandı. Aynı kişiyle ilgili bir taciz şikayeti daha var, Mana Aykol da sesini yükseltti. Bekir ve Nazife Akyol, Şehir Tiyatroları'nda Pandora'nın kutusunu açtı. Bekir Aksoy, "Bu şahısla ilgili başka şikayetlerin de geleceğini düşünüyorum ve daha başka başka tiyatroda çalışan arkadaşlarla ilgili şikayetler gelecek" diyor. Yaşananları Nazife ve Bekir Aksoy ilk kez Sabah Pazar'a anlattı:
Olay günü neler yaşandı?
- O gün oyunumuz vardı. Kulislerin olduğu yerde ilk merhabalaşma yaşandı, orada rahatsızlık duydum. Kibarca uyardım, "Galiba bir yanlış anlaşılma oluyor." Çünkü o niyeti hissediyorsunuz zaten. "Ben bundan hoşlanmıyorum" dedim ve uzaklaştım. Oyun arasında su içmek için dışarı çıkacağım bölüme gelirken, bana seslendi. "Gel, gel" diyerek bana hızla yaklaştı. Hiç durmadan geldi eylemini gerçekleştirdi.
- Eylem dediğiniz, sizi öptü mü?
- Evet dudağımın kenarından öptü. Başımı iki eliyle tuttu ve kurtulamadım ondan. O an benim için çok korkutucu bir andı. Bir şey yaşıyorsunuz, oyun devam ediyor. Boğazımda bir şey takılı kaldı. O gün bugündür o yumru boğazımda. O yüzden sonuç açıklanınca ilk defa nefes aldığımı hissettim.
- Romantik bir teklifle gelmiyor, direkt öptü yani...
- Bunun altındaki romantizmle ilgilenmiyorum. Bir insan, kadın ya da erkek kimse kimseye zorla hiçbir şey yapamaz. Hele ki beden dediğimiz özel alanımıza kimse giremez. İstemediğiniz bir eylemi yapmaya direnen bir zihniyeti asla kabul etmiyorum. Bunun yumuşatılabilecek hiçbir noktası yok. Duygusallık, romantizmle bağdaşan bir şey değil. Bu, benim isteğim dışında oldu ve bundan daha önemli bir gerçek yok! Oyundan sonra başka bir arkadaşımızla konuşuyorlardı. Kendisine bağırdım, bir şeyler söyledim. Elim ayağım titriyordu. "Bunu bana yapamazsın" gibilerinden bir sürü şey söyledim. Dönüp, "Sen bana hiçbir şey yapamazsın" dedi. Herkes bana, "Biri mi öldü, bir şey mi oldu?" diye sormaya başladı. Sonra geldi yanıma, "Sen beni yanlış anladın, ben seni öpmek isteseydim zaten öperdim, onu da burada yapmazdım" dedi. Bunların hepsini insanlar görüyor bu arada.
- Siz ne yaptınız?
- Hayatımda yaşadığım en kötü geceydi. Göğsümde hissettiğim baskıyı anlatamam, kabuslar başladı. Ertesi gün nöbetçi rejisör Ayşegül İşsever'e şikayet ettim. Davetli oyuncu olarak Ankara'dan geldim, yani bu şahsı da tanımıyorum oyun hazırlıkları dışında. Nöbetçi rejisör ilk önce, "Emin misin, yanlış anlamış olabilir misin? Onun biraz rahat tavırları vardır" dedi. Bana şöyle dedi, "Benim kızım da olsa, onu bekleyip bir görmek lazım derim" dedi. Umarım hiç kimsenin kızının başına böyle bir şey gelmez. Bekleyip görmek lazım diyen bir zihniyetle karşılaşmaz. Şu an konuşabiliyorum çünkü çok fazla kendimi anlatmak zorunda kaldım. Hiyerarşik sırayla tek tek nerelere anlatmam gerekiyorsa onu yaptım. Genel Sanat Yönetmeni Süha Uygur'du, ona anlattım. "Benden haber bekle. İlk defa duydum" dedi. Kafama bir balyoz yemiş gibi oldum. Demek ki hiç konuşulmamış bu mevzu. Bir süre bekledim, yine bir ses olmadı. Şikayet dilekçesi yazdım. O kadar büyük sessizlikti ki bu...
- Vazgeçmeyi düşündünüz mü?
- Hiç tanımadığınız biri geliyor, rızanız dışında bir şey yapıyor. O belki çok küçük bir an, içinizden bir şey kopup gidiyor. Kendinizi çok değersiz hissediyorsunuz. Yok saymaya çabaladım ama olmadı. Buna razı olmak, kabullenmek isteyen buyursun etsin, ben edemedim. Bunu herkes hazmetmek, bununla bir ömür yaşamak zorunda değil. Ben oyunculuğu çok seviyorum. Ama işimi yaparken yaşadığım bu durum bile kırgınlık yaşamama neden oldu. Bunun cezası neyse, bunu çekmeleri gerektiğini düşündüm. Ben de birine haksızlık yapıyorsam, cezasını çekmeliyim.
- Mana Aykol'un da aynı şeyi yaşamış olması sizi yalnızlık hissinden kurtarmıştır...
- Ben bu yola çok yalnız çıktım. Mana ile karşılaşacağımı bilmiyordum. Ailem, sonradan ailem olan kişi Bekir, herkesin bana destek olması çok önemli.
