PAZAR SABAH - GÖKSAN GÖKTAŞ - HALAY MURATHAN
Haftalık gündem toplantımızda, ekibimizin çiçeği burnunda ve en genç muhabirlerinden Halay attı konuyu ortaya ve ortalık karıştı! Z kuşağından bahsediyordu Halay... "Artık 2000'lerin başlarında, 90'ların sonlarında doğan kuşağın sesi çıkıyor her alanda, kendi tarzlarını, yaşayış biçimlerini, iş ve hayat anlayışlarını oluşturuyorlar" diyordu. "Buraya bir baksak" diye de ekliyordu. Halay'ın bahsettiği 2010 kuşağıydı. Zira X, Y, Z diye kodlamak Amerikan kafasıydı. Bizde on yıllık periyodlarda kuşaklar birbirinden epey farklılaşıyor, kendi kahramanlarını, yaşama biçimlerini oluşturuyordu. 70, 80, 90, 2000 derken söz sırası 2010 kuşağına gelmişti. Sonra, toplantıda tatlı bir sohbet başladı. Aramızda hemen her kuşaktan birileri olduğu için muhabbet harlandı. Kimisi "Biz gazyağı kuyruğunda beklerken, son kuşak iPhone kuyruğunda bekliyor" dedi, kimisi "Cep telefonu olmadan nasıl buluşuyordunuz ben anlayamıyorum" diye şaşkınlığını ifade etti.
Belli ki, aynı kuşakların oturup yaptığı tatlı nostaljiden farklı bir heyecan vardı farklı kuşakların sohbetinde. Biz de buradan hareketle, farklı kuşakları bir araya getirip, kendi dönemlerini ve diğer kuşaklarla olan iletişimlerini konuşalım dedik. 20'li, 30'lu, 40'lı ve 50'li yaşlarda dört kişi bir araya getirdik... Oğulcan Güler 93 doğumlu, yani gençliğinin baharını 2010'larda yaşayan bir son kuşak, moda pazarlama uzmanı. Özlem Ünsal Akdoğan 86 doğumlu, sanat danışmanı. 2000'ler onun temsil ettiği kuşak. Gaye Tığlıoğlu 74 doğumlu, balerin ve pilates hocası. 90'lar çocuğu... Niyazi Coşkunsoy ise 64 doğumlu, fuar organizatörü. Bir araya getirdiğimiz ekibin 'abi'si. Hem 70'leri biliyor, hem de 80 kuşağını temsil ediyor...
- Oğulcan, en gencimiz olarak seninle başlayalım. Neler yapıyorsun, nasıl geçiyor hayatın?
- Oğulcan Güler(24): 93 doğumluyum, sanat yönetimi okudum modacı Özlem Süer'le çalışıyorum. Marka sorumlusuyum.
- Sen direkt internete doğdun değil mi? Hayatının doğal bir parçası...
- O.G: Ben ilkokul dörtteyken geldi internet bizim evimize.
- İlk cep telefonuna ne zaman sahip oldun?
- O.G: İlkokul üçte.
- Niyazi Bey telefonun ne kadar kıymetli olduğunu hatırlarsınız. Başvurup eve bağlanması yıllar sürerdi. Siz telefonlu bir evde mi doğdunuz?
- Niyazi Coşkunsoy (54): Hayır tabii ki. 70'li yıllarda telefon almak çok zordu. Babamın görevi itibari ile tercihli telefon istemiştik. Tercihli telefon sadece çok önemli kişilere bağlanıyordu. IBM'in müdürüydü babam. Koskoca bir sitede bir telefon sizde olunca seyreyleyin cümbüşü. Saat 18.30-19.00 gibi akşam yemeği yenirdi. Üst komşumuz gelip asker oğluyla konuşmak için Erzincan'a telefon bağlattırırdı. Biz 23.00 gibi yattığımızda anca telefon bağlanırdı. Babam bağırırdı "Koş amcana haber ver" diye.
- 70'lerin de bir kısmını en azından ergenlik dönemi olarak idrak etmişsiniz ama gençliğiniz 80'lere denk geliyor. Nasıl tarif edersiniz o dönemi?
- N.C: Babamın görevi dolayısıyla Ankara Oran Sitesi'nde büyüdüm parlamenter çocukları ile beraber. Çok değişken bir gelir skalası vardı ama çocukların yaşam tarzları aynıydı. Babalarımızın altında lüks arabalar yoktu.
GÖSTERİŞ ÇAĞINDAYIZ
- Fakir-zengin, alt gelir-üst gelir çok birbirinden ayrı yaşamıyordu sanki o dönemlerde...
- O.G: Şimdi gelir farkı günlük yaşam düzenini çok etkiliyor. Bizim kuşak böyle bir şey yaşamadı. Bizim dönemimiz herkesin sahip olduğunu birbirinin gözüne sokma dönemi. Sosyal medya bizim hastalığımız oldu. Orada herkes neyi varsa, hangi markaya, hangi üst yaşam düzeyine sahipse onu satıyor.
- Nasıl eğlenirdiniz o dönem?
- N.C: En büyük eğlencemiz mahalle oyunlarıydı. Okuldan sonra paldır küldür aşağı inip top oynamak, ıslak bir çamur bulursak çivi oynamak ya da misket oynamak. Bir de bisiklete binmek. Bisiklet lüks bir şeydi. O zamanların Pinokyoları vardı... 3-5 kişide de vardı.
- Arkadaşa 'bir tur vermek' adettendi bisikleti...
- N.C: Tabii bir tur istenirdi. Bir tur vermek, o tur karşılığı para almak.
- Oğulcan senin eğlencelerin nelerdi?
- O.G: Biz de sokakta çok oynadık. Bayblade, tasolar falan. Ama sonra dünyamız bilgisayara kaydı. Oraya sığındık. Bu arada bu telefon meselesine kendi açımdan baktığımda o zaman nasıl buluştuğunuzu anlayamıyorum...
- N.G: O zaman söz sözdü. Evden çıkarken, ev telefonundan arardınız arkadaşınızı.
