Kimi 60'ından sonra astronot olmaya karar veriyor kimi ise NASA'ya kafa tutup şehrin göbeğine bir roket park ediyor.
İki haftada 5. baskısını yapan Uzay Baronları kitabında gazeteci Christian Davenport milyarderlerin uzay yarışını anlatıyor. İşte Davenport'un SABAH Pazar'a anlattıkları...
- Sizce 'uzay baronları'nın uzaya olan hayranlıklarını nasıl değerlendirmeli? İdealistler mi yoksa öncelikleri ilk olarak ticari mi?
- Hem kazançlı bir yatırım olduğunu düşünüyorlar hem insanları uzaya kalıcı olarak taşımak gibi bir idealleri var. Bu ideali gerçekleştirmeleri, finanse edebilmeleri için sürdürülebilir bir iş modeline de ihtiyaçlar duyuyorlar. Yani ikisi bağlantılı diyebiliriz.
- Özel şirketler uzay işine el attılar; uzayın bir sektör haline gelmesini, devletlerden özel şirket eline geçişini nasıl değerlendiriyorsunuz?
- Tamamen devlet modelli uzay programlarından ticari uzay programlarına geçiş gerçekleşti. Çünkü birçok özel girişimcinin aksine, devlet bu işle artık eskisi kadar ilgilenmiyor. NASA, 1969'da Ay'a insan gönderdi. Yani 400 bin kilometre öteye... Bugünse astronotları sadece 400 kilometre ötedeki Uluslararası Uzay İstasyonu'na gönderiyor. Bu, Washington ile New York arasındaki mesafe. Dramatik bir düşüş denebilir. Musk ve Bezos gibi milyarderlerin yapmak istedikleri, insanların gelecekte uzaya daha hızlı, güvenli ve ucuza gidip gelebilmesini sağlamak. Bunun ticari birtakım iştirakler oluşturabileceğine inanıyorlar.
- Kitapta Bezos, "Eğer istersek, Güneş Sistemi'nde bir trilyon insan yaşayabilir, o zaman binlerce Einstein'ımız, Mozart'ımız olabilir. Ne muhteşem bir medeniyet olur bu" diyor. Bunlar sadece fantezi ürünleri mi yoksa böyle bir şey mümkün mü?
- Bezos'un insanlık için kurduğu bir hayal bu. Yüzlerce yıl sonrasını düşünerek kuruyor bu hayali. Tıpkı adı geçen diğer uzay baronları gibi, Bezos da uzun soluklu ve büyük düşünüyor. Mümkün olup olmadığı yüzlerce yıl sonra ortaya çıkacak.
