Biri endüstri mühendisi diğeri iletişim tasarımı okumuş... İkisi de çok güzel kadınlar. Bir kafeleri var, birlikte işletiyorlar. Ve çok komikler. Ayşenur ve Nursena Yılmaz kardeşler çektikleri videolarla ortalığı yıkıp geçiyorlar...
30'lu yaşlarının başında iki kardeş Ayşenur ve Nursena Yılmaz... Çok iyi eğitim almış iki genç kadın. Ama üniversiteyi bitirdikten sonra mezun oldukları işleri yapmayı değil, farklı bir yolu tercih etmişler. Şimdi kendileri eğlenirken başkalarını da eğlendiren bir iş yapıyorlar. Onlar Instagram'ın fenomenleri... Bu yolculuk bilinçli başlamamış, bir kafe işleten iki kardeş, arkadaş arasında çektikleri videolar beğenilince bunları sosyal medyaya yüklemiş ve ardından olanlar olmuş... 300 bin kadar takipçileri var. İnsan hallerini, özellikle kadın hallerini anlatan videoları binlerce insan tarafından takip ediliyor ve beğeniliyor. İki kız kardeşle bir araya geldik ve fenomen olma serüvenlerini konuştuk...
- Hep komik miydiniz?
- Nursena Yılmaz: Mizah anlayışımız ailemizden geliyor. Küçük yaştan itibaren birlikte gezen ve anlaşan bir aileydik. Ergenlikteki aileden uzaklaşma durumlarını yaşamadık. Bizim yaptığımız esprilerle ilgili babamın ciddi bir tavrı vardır, annemin hallerinden besleniyoruz. Video çekmeye başlamadan önce de aile içinde anne ve babamızla uğraşırdık. Bizden çok çektiler.
- Ayşenur Yılmaz: Mesela tatile gidiyoruz, babam bir şeylere kızmış... Onu daha da kızdırana kadar onu zorlardık.
- N. Y: Arkadaşlarımızın doğum günlerinde onlara video ile sürpriz hazırlama fikri çıktı ortaya. Onlarla ilgili güldüğümüz şeyleri videoya çekiyorduk. Bunlar izlendikçe ve paylaşıldıkça, "Bunları niye bir yere koymuyorsunuz?" demeye başladılar.
- A. Y: Kendi kendimize çektiğimiz videoları, arkadaşlarımıza gösteriyorduk. Başkaları da izlemek istemeye başlayınca "Galiba komiğiz" noktasına geldik.
- N. Y: Kendimizden yola çıkarak çektiğimiz videoları Instagram'a yüklemeye başladık. O zamanlar bunu yapan sadece bir kişi vardı. Bu durumdan hiçbir beklentimiz yoktu. Bu noktalara geleceğini hiç tahmin etmedik. Çünkü bizim aslında bir işimiz vardı.
Ne işi o?
- N. Y: Kafemiz var, orayı işletiyoruz. Ben aslında Sabancı Üniversitesi Endüstri Mühendisliği mezunuyum. Ama mühendislikten ziyade okulda da görsel sanatlara dair şeyler yaptım.
- A. Y: Ben de Bahçeşehir Üniversitesi İletişim Tasarımı Bölümü'nde okudum. Okul bittikten sonra sudan çıkmış balık gibi olduk, boş kaldık. O sırada babama bu kafeye dair teklif geldi. Biz de yapalım dedik. Pişman değiliz ama biraz yaşlandırdı bizi. Hizmet sektörü çok zormuş.
