Melih Altınok'un köşe yazısının ilgili kısmı şu şekilde:
"CHP, çok partili hayata, gizli oy açık sayım ilkesine, siyasi rekabete göre kurulmuş bir parti değil.
İktidara oyla değil devrimle gelmiş ve sonrasındaki geçiş sürecini idare etmek üzere örgütlenmiş bir yapı.
Varoluşu gereği de bir kadro hareketi. Gücünü, meşruiyetini ikna edilmiş kitlelerin sandıkta verdiği yetkiden değil, askeri ve sivil bürokrasideki etkinliğinden alıyor.
1946'daki denemeden sonra 1950'de serbest ve genel seçimlerin yapılmasıyla açığa çıkan bu gerçek de 70 yıldır her seçimde kendini hatırlatıyor.
Aslında sağ kazanmıyor, CHP bürokrasisinin karşısında kim ana odak olursa o iktidar oluyor.
Ne var ki yüzde 20-25'lik kemik bir taban, isimlerin değil bizzat partinin kendisinin "kazanmayacak aday" olduğunu kabullenemiyor.
Oylar bölünmesin, çöp olmasın diye kendi iradesiyle ana muhalefeti CHP'yle tıkıyor.
İşin kötüsü, bu sıkışmaya çözüm olarak muhalif seçmenin önüne koyulan alternatiflerden biri yukarıda tarif ettiğim "kuruluş ayarlarına" dönmek. Neylersin ki o defter, kendi rızasıyla demokrasiye geçen yegâne Milli Şef İsmet İnönü'nü tarafından çoktan kapatıldı.
İkincisi ise Özgür Özel, taşra siyasetinin suyunu çıkartmış, ekranda seçim dönemi oy versinler diye yalan söylediğini gülerek anlatmış bir karikatür. Ortağı Ekrem İmamoğlu'nun da temsil ettiği popülist siyasetçi tipinin bir örneği.
Evet, el birliğiyle 2028'de muhalif seçmenin uğrayacağı hayal kırıklığının taşlarını döşüyorlar.
Yakın geçmişte CHP'lilerin başvurusuyla birçok parti örgütüne kayyum atandığına şahit olduk. Parti için de aynısı neden olmasın?
Bakarsınız, CHP hanedanlığından gelmeyen bir isim partideki saltanatı zayıflatır.
Başka türlü CHP, bir yüzyıl daha iktidarlara stepne olmaya devam eder."
