Evli ve 2 çocuk annesi Emine Kocabıyık, 2004 yılında tekstil atölyesinde makineci olarak işe başladı. İşe başladığında hiçbir tecrübesi olmayan Emine Kocabıyık, 10 yıl boyunca çeşitli tekstil atölyelerinde çalışarak kendini geliştirdi. Şefliğe kadar yükselen Kocabıyık, çalıştığı yerde haksızlığa uğrayınca işi bıraktı. 2015 yılında 2 kişiyle kendi atölyesini kuran Emine Kocabıyık, diktiği etek ve penyeleri halk pazarında satmaya başladı. Kocabıyık'ın şansı, medikal ürün ihracı yapan bir firma temsilcinin kendisini fark etmesiyle değişti.
Firmanın kendi ürünlerini dikmesini istediği Emine Kocabıyık, zamanla atölyesini büyüttü. Aynı zamanda istihdamı da arttıran Kocabıyık, çalışan sayısını 5'e, ardından 8'e yükseltti. Hastanelerde kullanılan çarşaf, perde gibi tekstil ürünlerini diken Emine Kocabıyık, 25 kadına istihdam alanı sağladı.
İŞİNİ BÜYÜTTÜ
Küçük ve Orta Ölçekli İşletmeleri Geliştirme ve Destekleme İdaresi Başkanlığı (KOSGEB) desteği alarak işini büyüten Kocabıyık, bugünlere gelebilmeyi hayal bile edemediğini söyledi. İlk günkü heyecanla çalışmasına devam ettiğini belirten Emine Kocabıyık, şöyle dedi:
"Kendi çabamla bir şeyler yapmaya karar verdim. Köyde evimin altında iki makineyle başladım bu işe. Pazarda sattım diktiklerimi. İç piyasacı beni bulunca onla çalışmaya başladım. KOSGEB'ten destek aldım. Onunla makinelerimi büyüttüm. Çalışan sayımı arttırdım. Daha büyük bir yere geçtik. Şu anda 20-25 arası personel ile çalışıyorum. Hepsi kadın. Hiç işi bilmeyen ev kadınlarını burada iş sahibi yaptım.
Hiç hayal etmezdim böyle olacağını. Planlanmış bir şey değildi. Köşede param olup başlamadım bu işe. Kredi çekip yaptım. Çalıştığım yerde yaşadığım sıkıntılar nedeniyle özgüvenimi kendime göstermek istedim. Hala makinelerde çalışmaya devam ediyorum. Oturarak kimse bir şeye sahip olamaz. Ben yine ilk günkü gibi çalışıyorum. Belki öyle olmasa başarılı olamazdım."
