1915 Çanakkale Köprüsü inşaatında itme-sürme tekniği kullanıldı. Avrupa'da 1960'lı yılların başında kullanılmaya başlanan itme-sürme yöntemi Türkiye'de de genellikle köprü yapımlarında tercih edilen bir yöntem. İtme-sürme yöntemiyle hem zaman kaybının önüne geçilirken, hem de yerinde üretim yapılmış oluyor.
Türkiye'nin vizyon projelerinden 1915 Çanakkale Köprüsü'nde aralıksız devam eden çalışmalarda itme-sürme tekniği kullanıldı. Dünya çapında birçok uygulamaları bulunan itme sürme yöntemi (Incremental Launch MethodILM) ülkemizde de kullanılmaya başlanmış bir köprü yapım yöntemi. Bu yöntem ile köprü tabliyesi tek kalıp kullanılarak, vadinin bir kenarında dökülmekte ve itilmektedir.
Önce ayakların inşa edilmesi ile başlayan üretim, sabit kalıp sahasının kurulması ile devam eder. Ardından, tabliye birbiri ardına dökülerek, kalıptan itilir. Köprü ayaklarında, kayıcı mesnetler kullanılarak itme sırasındaki sürtünme kuvvetleri azaltılır.
Tabliye açıklıkları genelde 40 m - 60 m arasında değişmekte, uzunlukları 700 m - 800 m'ye varan sürekli tabliyeler oluşmaktadır. İnşaat süresinin kısalması, hiperstatik sürekli tabliye ile malzeme miktarlarındaki azalma, mesnet sayısının ve genleşme derz sayısının azalması, bu metodun sağladığı en büyük ekonomik faydalardır.
DEPREM İVMESİNİN AZALMASI SAĞLANMAKTA
İtme sürme yöntemi kullanılan yüksek ayaklı köprü uygulamalarında, deprem tasarımında daha esnek ayaklar kullanılarak efektif periyodun artması amaçlanıyor ve böylece ayaklara gelen deprem ivmesinin azalması sağlanıyor.
