Uruguay Hava Kuvvetleri'nin 571 sefer sayılı uçuşu tarihe damga vuran uçuşlardan biri olarak biliniyor. 12 Ekim'de başlayan uçuş olumsuz hava şartları nedeniyle durmuş, 13 Ekim'de ise Gözyaşları Buzul'u adı verilen zirveye çarpmıştı.
Zirveye çarpan uçak paramparça olmuşken, 45 yolcudan 12'si kazadan hemen sonra, 5'i ertesi sabah ve 1'i de yaralarına yenik düşerek olaydan 8 gün sonra ölmüştü.
3 ülkeden arama-kurtarma çalışmaları için halk seferber olmuştu. Bu sırada ise dağda mahsur kalanların mücadelesi büyüktü.
12. günde ise uçağın çalışan radyosundan arama-kurtarma çalışmalarının durduğunu öğrendiler.
Asıl olay ise hayatta kalmak için yapmak zorunda kaldıları eylemdeydi. Kazazedelerin elinde yalnızca birkaç çikolata, çerez ve bir şişe alkol vardı.
Stoklar kısa sürede tükendi ve bulundukları alanda sadece kar vardı. Hayatta kalmak için kazazedeler ölen yolcuları yemek zorunda kalmışlardı.
Kurtarılmayacaklarını anlayınca kazazedelerden 2'si ölümcül bir yürüyüş gerçekleştirerek yardım alabilmek için birkaç günlük bir mesafeyi yürümeye karar verdi. Böyleyece kazadan tam 72 gün sonra hayatta kalanlar kurtarılmıştı.
1972 Andes uçak kazası kurtulanları yaşananların 50. yıldönümünde bir araya geldi. Hayatta kalan 16 kişi hikayelerini yeniden anlattı.
Diğer yolcuları yeme fikrini ortaya atan ve o dönemde tıp öğrencisi olan Roberto Canessa, bu kararın 'korkunç' olduğunu ifade etti.
Canessa "İlk başta ağzımıza sokmak zor oldu. Ancak zamanla alıştık. Arkadaşlarımız bizi hayatta tuttu" ifadelerine yer verdi.
Aynı zamanda kazazedeler diğerleri hayatta kalsaydı aynı şeyi yapacaklarını ifade ederek kendilerini teselli etmeye çalıştıklarını söyledi.
Hayatta kalanlardan Sabella, "Bizi bir hastaneye götürdüler. O ilk duşun verdiği mutluluğu unutamıyorum" sözlerine yer verdi.
