Orta Çağ Avrupa'sında temizlik ve hijyen çığırından çıkmış bir haldeydi. İnsanlar idrar ve dışkılarını sokaklara dökmekte, banyo sularını paylaşmakta ve yaraları idrarla tedavi etmektelerdi. Bu durum; nüfusu giderek artan kentlerde, bilhassa atık yönetimindeki eksikliklerle bir yandan salgın hastalıkların yayılmasına, öte yandan ise bazı enfeksiyon hastalıklarının görülmesine yol açmıştı.
ÇÖP İÇİNDEKİ SOKAKLARDAN BANYO SUYUNU PAYLAŞMAYA...
Geçtiğimiz yıllarda yaşadığımız pandemi sürecinde bizler dahi hijyeni en üst düzeyde tutmaya alışmış geriye dönüp baktığımızda ellerimizi yıkama sıklığımızın ne kadar arttığını görebiliyoruz.
Orta Çağ Avrupa'sında ise şehirler sayı ve yüzölçümü olarak büyüdükçe, temizlik ve hijyen konuları giderek daha fazla sorun yaratmaya başlamıştı.
Gelin birlikte o dönemin hijyen sanılan kurallarını inceleyelim…
1) Ortak kullanılan banyo suları…
O dönem de hamamlar, müşterilerin suyunu ısıtmak için yakacak odun kullanırdı.
Su kıttı ve bir kişi banyosunu bitirdikten sonra, bir sonraki kişi için su değişimi sıklıkla yapılmazdı…
Bu birkaç kez devam ederdi. Aynı anda birden fazla kişi de aynı banyoyu paylaşabilirdi.
2) Tuvalet olarak kullanılan göller…
Orta Çağ döneminde göller umumi tuvalet niyetine kullanılıyordu. Günümüzdeki tuvalet kültürünün olmaması nedeniyle insanlar akarsularda tuvalete giriyordu. Bu da bölgede kötü kokuya ve hastalıkların artmasına sebebiyet veriyordu.
Sadece bazı zengin ailelerin evlerinde tuvalet vardı, diğerleri ise yakındaki su kaynaklarında ihtiyaç gideriyorlardı.
Tam da düşündüğünüz gibi, kısa süre içerisinde içme suyu kaynağı bulmak bir sorun haline geldi çünkü tüm su kaynakları pisti.
Su tüketilemediği için insanlar, alkollü içecekler tüketmeye teşvik ediliyordu.
