1783'te bağımsız olan Amerika'nın iç siyasetinde zamanla bir bölünme yaşandı. Tarıma dayalı ekonomiyi benimseyen Güneyliler köleliğin devam etmesi isterken, sanayi ve ticaret ağırlıklı bir modele bağlı kalan Kuzeyliler köleliğin kalkmasından yanaydılar.
Gettysburg Savaşı.
ÜLKE İKİYE BÖLÜNDÜ
1860 seçimlerini Cumhuriyetçi Parti'nin adayı kölelik karşıtı Abraham Lincoln kazanınca Güney Carolina, Federal hükümetten ayrıldı. Bir buçuk ay sonra 1861 Şubat'ında altı güneyli eyalet olan Güney Carolina, Florida, Louisiana, Alabama, Missouri ve Georgia, Montgomery'de "Amerika Konfedere Devletleri" adında yeni bir devlet kurdu. Kısa bir süre sonra bu eyaletlere Teksas da katıldı ve "Yediler" adı verilen bir birlik oluştu. Daha sonra Virginia, Arkansas, Kuzey Carolina ve Tennessee de bu birliğe katıldı. Başkenti Richmond olan Konfederasyon'un başkanlığına Jefferson Davis seçildi.
Lincoln, başkanlık yeminini ettikten sonra oldubittiyi tanımayacağını ve ülkenin birliğini sağlayana kadar savaşacağını söyledi. "Konfederasyon" olarak bilinen Güneyliler ile "Federasyon" olarak tanımlanan Kuzeyliler arasındaki Amerikan İç Savaşı, Konfederasyon ordusunun Sumter Kalesi'ni 12 Nisan 1861'de topa tutmasıyla başladı.
Kuzeylilerin oluşturduğu Federasyon'a bağlı 23, Güneylilerin meydana getirdiği Konfederasyon'a bağlı ise 11 eyalet vardı. Kuzey'in 22 milyona karşı 9 milyon kişi gibi önemli bir nüfus üstünlüğü mevcuttu. Endüstriyel gelişmişlik açısından ise Federasyon'un Konfederasyon'a karşı ezici bir üstünlüğü bulunmaktaydı. Güney'in en büyük avantajı ise dünya pamuk üretimindeki yeriydi. Güney'deki pamuk üretiminin durması demek, aynı zamanda başta İngiltere olmak üzere dünyada tekstil sektörünün durması demekti.
Bütün dezavantajlarına rağmen Konfederasyon birlikleri kendi topraklarında çarpışma avantajını elinde bulunduruyordu. Ayrıca ölüm kalım mücadelesine girişmelerinden dolayı Güneyli askerlerin moral motivasyonu daha üst düzeydeydi. Bunun yanında Güneyli askerlerin birçoğu günlük hayatlarında da kovboy yaşantısı sürdürdükleri için Kuzeylilere göre silahla çok daha haşır neşirdiler. Nitekim savaşta tahmin edilenden daha fazla direnç göstermeleri, Kuzeylilere göre çok daha vasıflı subaylara sahip olmaları ve savaşçı karakterleriyle ilgiliydi.
