"Müzikte ruh eksildi"
Pop müziğinin yıldızı Sertab Erener, yaza "Rengârenk"le girdi. İlk olarak "Bu Böyle" ve "Açık Adres" şarkılarıyla baharı karşılayan Erener albümün prodüktörlüğünü de kendisi üstlenmiş. Düzenlemeler ise Mustafa Ceceli'ye ait. Unutulmaz şarkılara imza atan ve hâlâ dillerden düşmeyen şarkılarıyla 20 yılı geride bırakan sanatçı, "Rengârenk" albümünde o eski şarkılarının da tadını sunuyor. Ama elbette değişim kaçınılmaz. Teknolojinin hızla ilerlediği günümüzde müzik de payına düşeni almış görünüyor. Aktüel Dergisi, albüm vesilesiyle biraraya geldiği Sertab Erener'le müziğinin ve müziğin son 20 yılını konuştu.
- 20 yıla yakındır müzik dünyasının içindesiniz. "Rengârenk" bir albümle de 2010’a giriş yaptınız. Peki, bu 20 yılda müzikte nasıl bir değişim oldu?
Dünya değişti, çok şey değişti. Teknoloji insan evriminin hızından daha ötede hızlı yürüdüğü için insanoğlu bence kendi yarattığı medeniyetin teknolojik tarafına yetişemiyor. İnsanın öyle sonu gelmez arsızlığı var ki, teknoloji o anlamda kötüye de kullanılıyor. Bu 20 yılda, müziğin üretimi, müziğin dinlenme şekli, müziğin tınısı, müziğin insanlardaki değeri, algısı tamamen değişti. Bence müzik değer kaybetti son 20 yılda. Benim gördüğüm kadarıyla insanların hayatındaki değeri eskisi kadar değil.
Eskiden müzik insanlar için daha çok ihtiyaçken, artık yeni jenerasyonlarda öyle değil. Müzik o kadar çok üretildi, çeşitlendi ve herkesin evine o kadar çok girdi ki, bence müzik eskisi gibi sanat bile görünmüyor. İnsanlar evlerinde Home Stüdyo dedikleri yerlerde müzik yapıyor. Daha önce armoniyi bile hayatlarında duymayan çocuklar evlerinde müzik üretir oldular.
- Son zamanlardaki pop müziğini düşünürsek, elektronik müzik ağırlıklı. Sizin albümünüzde de bu var...
Aslında orada büyük bir değişiklik yok, bizim kullandığımız elemanlar aynı. Ama tabii ki, dünya ekonomik olarak hızlı yaşadığı için enstrümanların akustik seslerini almak, onları çalmak teknik olarak çok ağır ve hantal bir şey. Mesela kocaman bir senfoni orkestrasını bir kayıt stüdyosuna sokmuyorlar, o sesler alınıyor. Çünkü teknoloji bize bunu sağlıyor. Aynı kemanın sesini bulabiliyorsun. Burada tek kaybedilen şey insanın makineleşmesi; ruhu noksanlaşıyor, o da bütün dünyada var, şu an yaşadığımız yüzyılın problemi bu. Belki insanlar yeniden geri dönecekler, küçük konserlerde akustik şeyler yapacaklar ama onun da bir süresi var, daha o noktaya gelmedik.
- Kendinizdeki değişimi nasıl yorumluyorsunuz peki?
1992 yılında yaptığım albümde kendini ispat etmeye çalışan, “ben buradayım” diyen, “sesim ne kadar güzel” diye bağıran bir kız çocuğuydum. Konservatuar okuyan genç bir öğrenciydim. Şimdi değiştim, ama benim böyle bir telaş hissetmemin anlamı yok. 18 yıl içinde nasıl bir şarkıcı olduğumu insanlar gördü ve beni bir yere koyabildiler. Bundan dolayı da çok mutluyum. Bu yüzden böyle bir ideayı da taşımayan, daha çok ruhun içine yolculuk yapan bir şarkıcı olmayı tercih ettim, son beş-altı yıldır da bununla uğraşıyorum aslında.
- "Rengârenk" de sanıyorum bu yolculuğun karışımı...
Evet. Doğru söylüyorsun, ben birçok albümümdeki şarkıların tadını bu albüme de koymak istedim. Öyle bir cümle bulduğum için de rahat ettim. O cümle çok net, repertuarı oluştururken de net görebildim bunu. Doğru seçimler yaptım ya da doğru şarkılara ulaştım. Ne yaptığımı biliyorum.
