Sabahattin Ali Sözleri - En Güzel, Anlamlı Sabahattin Ali Şiirleri, Aşk Sözleri ve En Ünlü Kitap Alıntıları

Sabahattin Ali, en ünlü şairler denildiğinde akla ilk gelen isimlerden birisidir. 25 Şubat 1907 yılında Bulgaristan'da hayata gözlerini açmıştır. Küçük yaştan gelen okuma sevdasının ardından 1927 yılında Yozgat Cumhuriyet İlkokulu'na öğretmen olarak atanmıştır. Sabahattin Ali sözleri ve şiirleri ise günümüzde hala sıkça karşımıza çıkmaktadır. Sabahattin Ali şiirleri ve sözleri ile hayat bulmaktadır. En önemli yazar ve şairler listesinde en ön sıralarda yer alan Sabahattin Ali'nin kaleme aldığı sözleri, şiirleri ve tüm eserleri için doğru yerdesiniz. İşte, en güzel Sabahattin Ali sözleri, şiirleri ve eserleri... SABAHATTİN ALİ KİMDİR? Sabahattin Ali, Türk edebiyatının en önemli yazar ve şairlerinden birisidir. 25 Şubat 1907 tarihinde hayata gözlerini açmıştır. Bulgaristan sınırları içindeki Gümülcine kazası Eğridere köyünde doğmuştur. Sabahattin Ali, çocukluk yıllarında İstanbul, Çanakkale, Edremit gibi çeşitli şehirlerde yaşamıştır. Eğitim hayatını da bu illerde tamamlamıştır. 1927 yılında ise Yozgat Cumhuriyet İlkokulu'na öğretmen olarak atanmıştır. Sabahattin Ali'nin kaleme aldığı sözleri ve şiirleri ise hala unutulmamıştır. Sabahattin Ali sözleri ve şiirleri ile günümüzde hala hayat bulurken, sosyal medyada da en güzel sözleri sıkça paylaşılmaktadır. SABAHATTİN ALİ SÖZLERİ VE ŞİİRLERİ Sabahattin Ali'nin kaleme aldığı birbirinden güzel sözlerin yanı sıra pekçok şiiri de bulunmaktadır. Sabahattin Ali'nin şiirleri günümüzde birçok ünlü tarından bestelenmiştir. Ünlü şairin unutulmayan ve sıkça karşımıza çıkan en güzel sözlerine bu başlık altında yer verdik. İşte, Sabahattin Ali sözleri ve şiirleri; 'O gelmez artık' dedi. 'Nereden biliyorsun' dedim. 'Gidişinden belliydi' dedi. Ama unutma, taş duvarlar arasındaki karanlığımın senden başka penceresi yok. 'Herkes ne diyecek!' Herkesten ne gördüm ki? Bu herkes dedikleri şey beni üzmekten başka ne yaptı. Her şey geçer. Her şey unutulur. Kendini bir felaketin içerisinde kaybetmenin manası yoktur. Benim beklediğim aşk başka! O bütün mantıkların dışında, tarifi imkansız ve mahiyeti bilinmeyen bir şey. Sevmek ve hoşlanmak başka; istemek bütün ruhuyla, bütün vücuduyla, her şeyiyle istemek başka... Aşk bence bu istemektir. Mukavemet edilmez bir istemek!. Seni seviyorum. Deli gibi değil, gayet aklı başında olarak seviyorum. Yalnız bir şeye kızıyorum kardeşim: Bari bu hiçliği düşünemeyecek kadar aptal olsaydım. Kendimi bir şey zannedebilseydim. İnansaydım. Ve çok geçten daha kötüsü yoktur hayatta... Acılar kalbimi nasırlaştırdı ve kalbim, her zaman üzerine basılan bir nasır gibi sızlıyor. Yalnız ben artık bağırmıyorum, bağıramıyorum. İyilik demek kimseye kötülüğü dokunmamak değil, kötülük yapacak cevheri içinde taşımamak demektir. Yerinde bir cevap, keskin bir nükte bütün hakikatlere bedeldi. Bu ölü toprakların üstünde hiçbir şey ölmek ve öldürmek kadar kolay değildir. Sonra bu garip ağaçlar bana daima hasretini çektiğim uzak memleketleri hatırlatır... İlkbahar gibi bir mevsimi olan bu dünya, üzerinde yaşanmaya değer... Ne olursa olsun... Tesadüf seni önüme çıkarmasaydı, gene aynı şekilde, fakat her şeyden habersiz, yaşayıp gidecektim. Sen bana dünyada başka bir hayatın da mevcut olduğunu, benim bir de ruhum bulunduğunu öğrettin. Bir kitabı okurken geçen iki saatin, ömrümün birçok senelerinden daha dolu, daha ehemmiyetli olduğunu fark edince insan hayatının ürkütücü hiçliğini düşünür ve yeis içinde kalırdım. 'İnsan dünyaya sadece yemek, içmek, koynuna birini alıp yatmak için gelmiş olamazdı. Daha büyük ve insanca bir sebep lazımdı.' Varlığı büyük boşlukları dolduracak mahiyette değildi; fakat yokluğu müthişti... ''Halbuki en çok okuduğum bir kitabın, en çok okuduğum bir satırı bile bana bazen başka şeyler söyleyebilir...'' 'Ben böyleyim işte!' dedi. 'Ben garip bir kadınım. Benimle ahbaplık etmek isterseniz birçok şeylere tahammüle mecbur kalacaksınız.' 'İyilik demek kimseye kötülüğü dokunmamak değil, kötülük yapacak cevheri içinde taşımamak demektir.' 'Etrafımız o kadar çirkefle dolu ki, temiz kalmak için bir tek çare kendi dünyamıza çekilmek ve muhitle, hiç olmazsa manen, alakamızı kesmektir.' 'Böyle dümdüz bir beynim olacağına hiç olmamasını tercih ederdim. ' Onların beni anlamalarına imkan yoktu. İzahat vermeye de asla mecbur değildim. Yalnız onun yanındayken içimi müthiş bir korku, onu kaybetmek korkusu sarardı. Yollarımız bir kere karşılaştı. Fakat ona dair hiçbir şey bilmiyorum. Odamda beni kitaplarım bekler. Bu yegâne tesellidir. Aldırma Gönül Aldırma Başın öne eğilmesin Aldırma gönül aldırma Ağladığın duyulmasın Aldırma gönül, aldırma Dışarda deli dalgalar Gelip duvarları yalar Seni bu sesler oyalar Aldırma gönül, aldırma Görmesen bile denizi Yukarıya çevir gözü Deniz dibidir gökyüzü Aldırma gönül, aldırma Dertlerin kalkınca şaha Bir sitem yolla Allah'a Görecek günler var daha Aldırma gönül, aldırma Kurşun ata ata biter Yollar gide gide biter Ceza yata yata biter Aldırma gönül, aldırma Geçmiyor Günler burda çiçekler açmıyor kuşlar süzülüp uçmuyor yıldızlar ışık saçmıyor geçmiyor günler geçmiyor. avluda volta vururum kah düşünür otururum türlü hayaller görürüm geçmiyor günler geçmiyor. dışarıda mevsim baharmış gezip dolaşanlar varmış günler su gibi akarmış geçmiyor günler geçmiyor. gönülde eski sevdalar gözümde dereler bağlar aynadan hayalin ağlar geçmiyor günler geçmiyor. yanımda yatan yabancı her söz zehir gibi acı bütün dertlerin en gücü geçmiyor günler geçmiyor Leylim Ley Döndüm daldan düşen kuru yaprağa Seher yeli dağıt beni kır beni Götür tozlarımı burdan uzağa Yarin çıplak ayağına sür beni Aldım sazı çıkmış gurbet görmeye Dönüp yare geldim yüzüm sürmeye Ne lüzum var şuna buna sormaya Senden ayrı ne hal oldum gör beni Ayın şavkı vurur sazım üstüne Söz söyleyen yoktur sözüm üztüne Gel ey hilal kaşlım dizim üstüne Ay bir yandan sen bir yandan sar beni Yedi yıldır uğradım yurduma Dert ortağı aramadım derdime Geleceksen bir gün düşüp ardıma Kula değil yüreğine sor beni Dağlar Başım dağ saçlarım kardır, Deli rügarlarım vardır, Ovalar bana çok dardır, Benim meskenim dağlardır. Şehirler bana bir tuzak, İnsan sohbetleri yasak, Uzak olun benden, uzak, Benim meskenim dağlardır. Kalbime benzer taşları, Heybetli öter kuşları, Göğe yakındır başları; Benim meskenim dağlardır. Yarimi ellere verin; Sevdamı yellere verin; Elleri bana gönderin: Benim meskenim dağlardır. Bir gün kadrim bilinirse, İsmim ağza alınırsa, Yerim soran bulunursa: Benim meskenim dağlardır. Kara Yazı geçmedi yare sözümüz yollarda kaldı gözümüz yere sürüldü yüzümüz böyleymiş karayazımız. çiçekler açılmaz oldu pınarlar içilmez oldu yar bize gülmez oldu böyleymiş kara yazımız. yalnız ona yar demiştik onda bir şey var demiştik o bizi anlar demiştik böyleymiş kara yazımız. hey gönül gene bu gece kederim geceden yüce gel susalım beraberce böyleymiş kara yazımız.