Nasreddin Hoca, dikkat çeken hayatı ve en komik fıkraları ile günümüzde hala dillerden düşmeyen isimlerden birisidir. Türk mizah kahramanı olan Nasrettin Hocanın fıkraları herkesin çocukluk döneminde çok özel bir yer edinmiştir. Hem güldüren hem düşündüren hem de öğüt veren fıkralar ile çocuklara güzel örnek olmuştur. En güzel, kısa, uzun, az bilinen ve çok komik fıkralar için ayrıntıları inceleyebilirsiniz. Nasrettin Hoca fıkraları için en güzel ve en çok güldüren seçeneklere aşağıda yer verdik. İşte, fıkra oku denildiğinde akla ilk gelen Nasrettin Hoca'nın fıkraları…
NASRETTİN HOCA FIKRALARI
Nasrettin Hoca'nın yaşadığı dönem, ölümü, doğumu, tarihi kişiliği ve ailesi ile ilgili net olmamakla birlikte pekçok bilgi yer almaktadır. Yaşadığı döneme ilişkin en önemli kanıtlar Akşehir'deki türbesi, soyundan geldikleri söylenen kişilere ait mezar taşı kitâbeleri ve adına kurulmuş olan vakıfla ilgili Fâtih Sultan Mehmed devrine ait bir arşiv belgesidir.
Nasreddin Hoca hazırcevap ve kendisiyle alay etmeyi seven bir yapıya sahipti. Türk mizah kahramanı olan bu önemli isim özellikle fıkraları ile günümüzde hayat bulmaktadır. Güldüren, düşündüren ve öğreten komik fıkralar ile herkesin çocukluk döneminde bir iz bırakmayı başarmıştır.
NASRETTİN HOCA FIKRALARI OKU
Nasrettin Hocanın en komik fıkraları başta olmak üzere az bilinen, hem güldüren hem de düşündüren en güzel fıkraları için doğru yerdesiniz. Kısa, uzun, az bilinen, en komik fıkralar şöyle;
Nasrettin Hoca Fıkraları 1: Parayı Veren Düdüğü Çalar Fıkrası
Çocuklar, pazara gelen Nasreddin Hoca'nın etrafını sarmış. "Hoca, bana düdük al!" demiş biri. "Bana da, bana da!" demiş bir diğeri.
Diğerleri de sırayla:
– Ben de düdük isterim!
– Bir tane de bana!, demişler.
İçlerinden sadece biri Nasreddin Hoca'ya düdük parası vermiş. Hoca, parayı alıp pazara gitmiş.
Hoca, akşam pazardan dönünce çocuklar etrafını sarmış. Her biri düdüğünü istemiş. Cebinden bir düdük çıkaran hoca, parayı veren çocuğa vermiş.
Diğer çocuklar hep bir ağızdan bağırmış:
– Hani bizim düdüğümüz?
Nasrettin Hoca gülerek,
– Parayı veren düdüğü çalar, demiş
Nasrettin Hoca Fıkraları 2: Ya Tutarsa Fıkrası
Nasreddin Hoca bir gün gölün kıyısına gider. Elinde koca bir kaşık yoğurdu da yanına almış.
Nasreddin Hoca, kaşığındaki yoğurdu göle sokmuş ve yoğurdu göle boşaltmış.
O sırada köylülerden biri onu görmüş ve şaşkınlıkla:
– Hoca ne yapıyorsun, diye sormuş.
Hoca gülümseyerek:
– Gölü mayalıyorum, ne yapayım, demiş.
Adam, Hoca'ya bakmış ve kahkaha atarak:
– Ne diyorsun be Hoca, çıldırmış olmalısın. Koskoca göl hiç maya tutar mı?, demiş.
Hoca gülümsemesini hiç bozmadan:
– Peki ama ya tutarsa, demiş.
Nasrettin Hoca Fıkraları 3: Kazan Doğurdu Fıkrası
Bir gün Nasreddin Hoca, komşusundan bir kazan ister. İşini bitirince kazanın içine küçük bir tencere koyup geri iade eder. Kazan sahibi tencereyi görünce:
– Bu nedir? Diye sorar. Hoca cevap verir:
– Müjde! Kazanınız doğurdu. Bu haber komşusunun hoşuna gider.
– Pekala! diyerek tencereyi kabullenir. Hoca yine bir gün komşusundan kazanı ister. Alır ama bu sefer iade etmez. Sahibi bir süre bekler. Kazanın gelmediğini görünce, Hocanın evine gelir, kazanı geri ister. Hoca üzüntülü bir çehre ile:
– Sizlere ömür, kazan öldü! der. Komşu hayretle:
– Aman Hocam, hiç kazan ölür mü? Deyince, Hocanın cevabı hazırdır:
-Kazanın doğurduğuna inanırsın da, öldüğüne niçin inanmazsın? Hoca, daha sonra kazanı iade eder. Zaten maksadı, çıkarına çok düşkün olan komşusuna, iyi bir ders vermektir.
Nasrettin Hoca Fıkraları 4: Gönlüm Razı Olmadı
Nasreddin Hoca, kasabadan Kur'an-ı kerim, tefsir ve ilmihal gibi bazı kitaplar almış. Bir çuvala yerleştirmiş. Çuvalı sırtına almış, eşeğine binmiş köyüne doğru gidiyor.
Yada Hoca'yı görenler :
- " Bre Hoca, çuvalı niye kendi sırtına aldın ?" diye sormuşlar.
- "Ne yaparsın" demiş Hoca, "zavallı hayvan zaten benim bütün kahrımı çekiyor. Kendi bindiğim yetmiyormuş gibi çuvalı da ona taşıtmaya gönlüm razı olmadı."
