Kardeşleri ve kuzenleriyle beraber altı çocuk aynı odada kalıyorlardı. Evde zaten tek bir oda vardı. "Çocuk nüfusun" kalan yarısı da salonda yatıyordu.
Bülent DEĞERLİ / PAZAR SABAH
Luis Carlos, çoğu gece olduğu gibi kucağında topuyla girmişti yatağa. Futbol topuna sarılıp hayallere dalmıştı. İdolü, Portekiz efsanesi Luis Figo gibi olmaktı en büyük hayali... Onun gibi, kanatta estiğini düşlüyordu rüyasında.
Aslında Batı Afrika'da ada ülkesi Cape Verde'de (Yeşil Burun adaları) doğmuştu Luis Carlos. Ama o daha beş yaşındayken Portekiz'e gelmişlerdi. Başkent Lizbon yakınlarında, fakirlik ve suçun kol gezdiği Santa Filomena'ya yerleştiler. İki yıl sonra babası bir gün evden çıktı. Tatil için Cape Verde'ye gittiğini söyledi. "Yakında gelirim" dedi. Ama bir daha hiç dönmedi. Luis daha yedisindeydi.
Beş yıl sonra da bu kez annesi, yoksulluktan kaçıp yeni bir hayat kurmak için Hollanda'ya gitti. O da geri dönmedi... Luis Carlos'a teyzesi Antonia sahip çıktı. Antonia yıllar sonra, yeğeninin her gün 7-8 saat bıkıp usanmadan futbol oynadığını ve geceleri de futbol topuna sarılarak uyuduğunu anlatacaktı. Bir gün tüm dünyanın duyup tanıyacağı "Nani" adını ise ona kız kardeşlerinden biri verdi.
Yaşadıkları bölgede, 15-30 yaş arası gençlerin üçte birinin sabıkası vardı. Ama Nani hayattaki tek tutkusuna, futbola sığındı. Yaşıtlarının aksine kurtuluşu uyuşturucuda ya da yasa dışı işlerde aramadı. "Sabıka sicili" ise pazardan ara sıra çaldığı birkaç meyve ile sınırlı kaldı.
