3-6 yaş aralığında kendisini doğru ifade etmeyi henüz bilmediği için çocuğun inatçı bir tutum sergileyebilir.İnatçılık bir davranış sorunu değil, çocukların özellikle stresli ve kaygılı durumlar karşısında öğrendikleri hatalı olarak nitelendirilebilecek bir davranıştır ve 3-6 yaş aralığında inatçılık yaygındır. Çocuk 'ben' duygusunu ve 'özgür olma' isteğini çevresine özellikle ebeveynlerine ifade etme çabasındadır. Bu nedenle çocuğa "inatçı" kelimesi kullanılmamalıdır, kullanılırsa bu rolü kabul edip, benimseyebilir.
İlk olarak Çocuk inatçı davrandığında, neden böyle davrandığı sorulabilir. Çocuğunuza kendisini ifade etme hakkı tanıyın. Anlaşıldığı ve önemli olduğu hissi çocuklarda olumlu davranış gelişimi açısından önemlidir. Bir konuda inatçı davrandığında çocuğun dikkati başka yöne çekilip, inat ettiği takdirde istediğini elde edemeyeceği açıklanabilir.
Bir diğer konu ise olumlu davranışa odaklanmak ve pozitif cümleler kurmak gerekmektedir. Siz çocuğunuzun olumsuz davranışlarına odaklandıkça çocuğunuz bu davranışı yapmaya ısrarla devam edecektir çünkü negatif bile olsa sizinle iletişim kurabilir durumdadır. İnadın fazla önemsendiğini görmesi bunu ebeveynlerine karşı kullanmasına neden olabilir. İnat döneminin çocuğun gelişimi, bireyselleşmesi için önemli olduğunun aile tarafından bilinmesi önemlidir. Bu dönemdeki en önemli şey anne babanın sakin kalabilmesidir. Anne babasının sakin kalabildiğini gören çocuk kendisini güvende hissedebilir. Anne babanın öfkeli davranışlar göstermesi durumunda ise çocuk bunu model alarak öfkeli davranışlar gösterebilir.
Çocuğun kendi başına yapmak istedikleri (yemek yemek, kendi kıyafetini kendi başına seçmek vb.) konusunda desteklenmesi özgüven duygusunu destekler ve inat yerine farklı problem çözme yetilerini geliştirmiş olursunuz.
Çocuğa alternatifler sunmak, bu alternatifler üzerinden seçim yapmasını sağlamak, uzlaşmacı bir tavır sergilemek, çocuk öfkelendiğinde onun dikkatini başka bir alana yönlendirmek, ilgisini çekecek seçenekler oluşturmak önemlidir.
