Teknolojinin gelişmesiyle zamanında para basan meslekler şimdiyse unutulmanın eşiğinde. Gelişen teknoloji birçok mesleğin değişimine yol açtı. İşte o meslekler...
İŞTE UNUTULMAYA YÜZ TUTMUŞ MESLEKLER...
KALAYCILIK
Geçmişte evlerimizin mutfaklarında çelik tencereler, teflon ve granit tavalar kuşkusuz yoktu. Ev hanımları kalaylanmış bakır kap ve kacak kullanırdı. Gıda zehirlenmelerinin önüne ise bu kapların kalaylanmasıyla geçilirdi.
Peki bakırlar nasıl kalaylanırdı? Kalay işi, bakırdan yapılmış bir gerecin yüzeyine, ak kurşun olarak adlandırılan, parlak kül rengindeki gümüşe benzeyen kalayın eritilerek dökülmesi biçiminde uygulanan bir tür kaplamacılıktır.
Mübalasız şekilde her şehirde ve her semtte kalaycılar bulunurdu. 1950 ve 60'lı yıllarda alüminyum ve plastik kapların piyasaya hakim olmasıyla birer birer kepenk indirmeye başladılar. Günümüzde bazı kasabalarda sembolik olarak bulunuyor. Sayıları ise ne yazık ki bir elin parmaklarını geçmiyor.
ARZUHALCİLİK
Arzuhalci deyince aklıma hep daktilosunun başında dilekçe yazan tonton ve güler yüzlü amcalar gelir. Peki arzuhalcilik neydi? Arzuhalciler dilekçe yazmanın yanı sıra, vatandaşın yerine onların resmi dairelerdeki (bayındırlık, tapu, evlenme vs.) işlerini de takip eden kişilerdi. Bu işi genelde daktilo ile yaptıkları için, bulundukları yerler daktilo sesleri ile yankılanırdı. O dönemlerde bu karlı bir işti. Şimdilerde ise yok olup gitti. Geriye ne o ton ton arzuhalci ihtiyarlar ne de daktiloları kaldı.
AT ARABACILIĞI
Kesme taştan döşenmiş yollarda büyük ahşap tekerleklerinin çıkardığı gürültülü seslere atların küçük zil sesleri eşlik ederdi. 70'li yıllarda at arabalarının tekerlekleri çok ses çıkardığı gerekçesiyle otomobil lastikleriyle değiştirildi. O güzelim büyük devasa tekerlekler çıkarılıp yerine otomobillerden çıkma kabak lastikler takıldı. Acımazsız değişim kendini o yıllarda hissettirmişti. Taşıma ve ulaşım sektöründe kullanılan ve uzun yıllar bu alandaki vazgeçilemez mesleklerden birisiydi.
Günümüzün ticari taksileri ya da nakliye araçları gibiydiler onlar. Bu işi yapanlar evlerinin bir bölümünü at ahırına çevirirler ve sabah olduğunda da iş başı yaparak kazanç sağlarlardı. Bunun lüks haliyse şüphesiz faytonlardı. At arabası taşımacılığı turizm dışında artık yok.
BOHÇACILIK
Eskisi kadar gözde olmasa da bohçacılık mesleği halen bazı köy ve kasabalarda yaşatılıyor. Yeşilçam filmlerinde gördüğümüz bohçacıların modern versiyonları hayatımızın bir parçası olamaya devam ediyor. Bohçacılar, ayağında naylon terlikleri, basma etekleri, saçlarını yarı açıkta bırakıp başlarının üzerine düğüm yaptıkları yemenileriyle hafızalarımızdaki renkli simalar olarak kalacaklar. Bohçacılar, evlere girer girmez çevredeki komşular çağrılır ve sırtlarında taşıdıkları o kocaman bohça açılırdı.
