ABD haber dergisi Newsweek geçenlerde, 'Bütün Zamanların En İyi 100 Kitabı' listesini yayımladı. İngiliz Daily Telegraph ve The Guardian gazeteleri ile ABD'li talk show sunucusu Oprah Winfrey'nin Kitap Kulübü'nün de bulunduğu 10 farklı en iyi kitap listesinin tercihlerine dayanarak oluşturulan listenin ilk sırasında Lev Nikolayeviç Tolstoy'un Savaş ve Barış'ı yer almakta... Tolstoy, Savaş ve Barış'ı 1864- 1869 yılları arasında yazar. Tolstoy'un Yaşamı'nı kaleme alan Romain Rolland, Tolstoy'un Savaş ve Barış'ı yazmaya başladığı yıllardaki ruh halini anlatır: Bir yıl süresince tutkuların, boş gururların, insan acısının köklerine indiği Sivastopol cehenneminden çıkıp da 1855 kasımında Petersburg'da edebiyat adamları arasına karışınca içi, tiksinti ve küçümseme ile dolmuştur. Her şeyleri düşkün, her şeyleri yalancıymış gibi gelir Tolstoy'a. Bu yazarlarda bağışlayamadığı şey, kendilerini seçkin bir sınıf sanmaları, insanlığın başı olarak görmeleridir. 1861'de Turgenyev ile aralarında şiddetli bir tartışma olur. Turgenyev, insanseverlik duygularını açıklamış, kızının uğraştığı yardımseverlik çalışmalarından söz etmektedir. Tolstoy, çok sinirlenir ve şöyle der: "Bana kalırsa dizlerinde kirli, pis kokulu paçavralar tutan, güzel giyinmiş bir genç kız içtenlikten yoksun bir oyun oynamaktan başka bir şey yapmıyordur." Tartışma kötüye gider. Turgenyev, kendinden geçerek Tolstoy'u tokatlamaya çalışır. Tolstoy da hemen o anda, silahlı bir düello ister. Fakat Turgenyev sonra pişman olacak ve mektupla özür dileyecektir. Tolstoy ise bu affa 20 yıl sonra karşılık verecektir. İlya Ehrenburg da Anılar'ında Tolstoy'un halkla nasıl içli dışlı yaşadığını anlatır. 1891'de Rusya'da müthiş bir açlık yaşanmıştır. 29 ilde kötü ürün alınmıştır. Tolstoy, Çehov ve Korolenko, işte bu açlık yıllarında zenginlerden para toplayacaklar ve lokantalar açarak aç insanlara yardım etmeye çalışacaklardır. Turgenyev'in 'Bütün Zamanların En İyi 100 Kitabı' içinde yer alıp almadığını mı merak ettiniz? Babalar ve Oğullar'ın yazarı maalesef bu listede yok. Bu, elbette onun edebi değerini küçültmez. Peki, bu listede şairler nerededir? Soneler ile Shakespeare 52., Çimen Yapraklar'ı ile Walt Whitman 53. sırada yer almaktadır. Bu da şiir adına bir başarı değil midir? Düşünün, Ehrenburg'un bir şiir kitabı 1910 yılı sonunda, Paris'te 200 adet basılacaktır. Ehrenburg'a Rusya'dan her ay 50 frank gelmektedir. Şair, yemeğinden kısarak 125 frank biriktirir ve kitabını yayınlatır. Bunların 50 tanesini satılması için bir Rus kitapçıya verir, kalanını da Rusya'daki şairlere gönderir. Fransa'da yıl sonunda 16 kitabı satılmıştır. Bizde durum çok mu farklıdır sanki? Rıfat Ilgaz'ın Yarenlik kitabı 1943'te 250 adet basılır. 1944'te Necati Cumalı'nın Kızılçullu Yolu ile Sabahattin Kudret Aksal'ın Şarkılı Kahve'sinin, bir yıl sonra Ziya Osman Saba'nın Sebil ve Güvercinler'inin baskı sayıları 500'dür. Salah Birsel'in ilk şiir kitabı Dünya İşleri, 1947'de 666 tane basılır, çünkü üç formalık kitap iki top kağıtla o yıllarda ancak o kadar basılabilmektedir. Ilya Ehrenburg, "Her kitap bir günah çıkarmadır," diyor, elbette şiir kitapları hariç. Şairler, günahlarını kitaplarını çıkarırken ödüyorlar zaten.
