Okul öncesinde çocukların gösterdiği cinselliğe dair davranışları ebeveynler yanlış değerlendiriyor. Oysa çocuğun cinsel gelişim sürecinde gösterdiği davranışların erişkinin anladığı cinsellik ile ilgisi yoktur. Davranışların normal olup olmadığını anlayabilmek için bu dönemin özelliklerini iyi bilmek gerekir.
Anne-babalar çocuklarının cinsiyetlerine özgü davranışlarını gördükleri zaman genellikle istem dışı ödüllendirmeler yapar. Örneğin bebekleriyle oynayan, ev işlerine yardım eden kız çocukları, dikkat çektiklerini gördükleri zaman aynı davranışı tekrarlar. Ancak bebeklerle oynayan ya da annesine ev işlerinde yardım eden erkek çocuklar benzer bir yüreklendirmeyle karşılaşmaz. Aynı durum babası gibi davranmaya çalışan kız çocukları için de geçerlidir. Fiziksel güç gerektiren bir şey yapmaya çalışan kız çocuklarına engel olunur, erkek çocukları "Ne kadar kuvvetli oğlum" gibi cümlelerle desteklenir.
BEDENSEL FARKLAR
Üç yaşından sonra çocuk, oyun arkadaşı olarak kendi cinsiyetinden çocukları seçmeye başlar. Bu seçim, cinsiyete ilişkin kimliğin oluşmaya başladığının en önemli göstergelerinden biridir. Cinsiyet farkını bu denli somut algılayan çocuk, diğer yandan karşı cinsin bedensel farklılığını anlamaya çalışır. Bu merakı gidermek için doktorculuk ve evcilik gibi oyunlara bu dönemde çok ilgi gösterir. Cinsel organlarına dokunma, başkalarına gösterme, çıplak olmayı sevme, başkalarını çıplak görmek isteme, kadınların göğüslerine dokunma gibi davranışlar sıklıkla gözlenir. Erkek çocuğun babayla ilişkisi sağlıklı olursa 'baba gibi' olmaya çalışarak sağlıklı bir şekilde özdeşimini tamamlar. Benzer şekilde kız çocuk da anneyle sağlıklı bir ilişki kurarsa gelişimi sağlıklı olur.
Çocuklar iki yaşına gelene kadar bütün ihtiyaçları anneleri tarafından karşılanır. Bu yüzden anne en güçlü bağın kurulduğu kişidir. Üç yaşına geldikleri zaman bu güçlü bağ, yerini tıpkı onun gibi olmak isteğine bırakır.
Çocuklar kadın ve erkek olmayı, anne-babalarıyla özdeşim kurarak öğrenir. Bu aşamadan sonra, kız ve erkek çocukları için model alma yoluyla ayrışma dönemi farklı şekilde gerçekleşir. Erkek çocuk, annesinin birçok yönden kendisinden farklı olduğunu, baba ile ise benzerlikleri bulunduğunu fark edecek bilişsel olgunluğa erişmiştir.
Kız çocuklar için ise, anneye yönelik güçlü bağ onun gibi olma isteğiyle devam eder. Erkek çocuklar için, anneyle kurulan bu güçlü bağdan sonra, sağlıklı bir ayrışmanın ve babaya yönelik bir yakınlaşma sürecinin gerçekleşebilmesi önemlidir. Bu yakınlaşma ancak babanın doğru davranış ve ilişkisi ile gerçekleşir.
