İşte tümüyle klişelere dayalı bir film. Ama eğer Umberto Eco'nun Kazablanka için söylediği doğruysa, tümüyle klişeler toplamı olan bir film de iyi olabilir. Hatta biraz da bu yüzden... Aman, yanlış anlamayın. Amacım
Paris'te Son Konser'i
Kazablanka ile kıyaslamak değil, hiç değil. Ama diyelim ki önceki yılın sevilen filmi
Auguste Rush-
Kalbinin Sesi'yle pekâlâ kıyaslanabilir. Filmin kullandığı klişeler saymakla bitecek gibi değil. Eski Sovyetler'de, Brejnev zamanında, orkestrasına Yahudi müzisyenler aldığı için rejim tarafından mahkûm edilip işinden atılan şef Andrei Filipov, 30 yıl sonra Bolşoy'da temizlikçi olarak çalışan bir yaşlı adamdır. Bir gün Paris'in ünlü Chatelet tiyatrosundan gelmiş bir faks bulur. Tiyatro, konserlerini iptal eden bir sanatçının yerine çalmak üzere, Bolşoy orkestrasını tüm kadrosuyla davet etmektedir. Filipov, çılgınca bir karar alır. Ne yapıp edip eski müzikçilerini bulacak ve gerçek orkestranın yerine geçip davete icabet edeceklerdir. Paris'e gitmek için özel nedeni ise, filmin sonunda ortaya çıkar. Ancak eski sanatçıların artık müzikle hiç ilişkisi kalmamıştır. Moskova'nın dört bir yanına dağılmış, süfli işlerle yaşamaya çabalamaktadırlar. Alkolizmden yankesiciliğe yeni marifetleri de vardır. Ama Allah'tan (ya da yönetmenden) umut kesilir mi? Elbette klişeler yığınını seziyorsunuz. 'Eski ustalar ölmez,' 'Yetenek kaybolmaz,' 'Azmin elinden hiçbir şey kurtulmaz'. Ve o eski-parlak günler, biraz çabayla geri dönebilir. Tümüyle çağdaş ve müzikal bir masal. Ama maya tutuyor, film görevini yerine getiriyor. Biraz masala aç ve aldatılmaya teşne olmak koşuluyla, keyifle de izleniyor.
Yaşam Treni ve
Bir Şans Daha gibi güzel filmlerle hatırlanan Rumen yönetmeni Mihaileanu, özellikle eski sosyalizm döneminin atmosferini ve genel psikolojisini, bir kez daha ustalıkla veriyor. Hatta final için seçilen parçanın, o 'ezeli ve ebedi', kim bilir kaç filmde çalınmış Çaykovski keman konçertosu olması bile yadırganmıyor. Ve bir kez daha, Eco'nun teşhisi doğrulanıyor.
PARİS'TE SON KONSER ***
(Le Concert) Yönetim ve senaryo: Radu Mihaileanu Görüntü: Laurent Dailland Müzik: Armand Amar Oyuncular: Melanie Laurent, Aleksei Guskov, Dmitri Nazarov, François Berleand, Miou-Miou, Valery Barinov, Anna Kamenkova Fransız- Rus ortak-yapımı.
