Bahar en sevdiğim mevsim. İlk cemre havaya düştü. Baharın müjdecisi cemreler. Sonra suya ardından toprağa... Sonra gelsin bahar. Kışı bu yıl soğuk geçirdik.
Kar yüzünü bir gösterdi bir kayboldu.
Şöyle doyasıya kartopu oynayarak yolların trafiğe kapandığı anları yaşamadık.
Her ne kadar iki parmak kar ile Ankara ulaşımı felç olmuş olsa bile bahara hazırlıklı olmalı.
Kışı korona virüsü ile birlikte uğurlayalım.
Baharın hayallerini kuralım.
'Seviyorum' diyebilmenin en güzel mevsimidir bahar... Olmayan karla mücadelede etkisiz olduk. Düz yolda yoldan çıkmayı becerdik.
Tüm yaşanmışlıkları şöyle bir kenara bırakalım. Yerel yönetimler seçiminin yıldönümüne yaklaşıyoruz.
Yapboz misali edinilen tecrübeler bu bahar tekrarlanmaz inşallah.
Gri, kıraç ve memur kentinin yeşilini korumayı beceririz.
Bakın, ihaleyi unuttuk... Geç kaldık. Suyu unuttuk. Bakım mı yapılacaktı?
Gibi mazeretleri Ankara kabul etmiyor.
Efendim, hatırlatmak istiyorum.
Bu kentin yaşam damarlarını ihmal etmeyiniz. Size açılan kredi her geçen gün eriyor.
Bakımını beceremediklerinizi kurutuyorsunuz.
Kuruttuklarınızı sanata çeviriyorsunuz! Nasıl bir sanat ise?
Tartışılır...
Yeşile sahip çıkın... İlgili biriminize verin talimatlarınızı. 'Bir yaprağın kurumasına müsaade etmeyin' deyin.
Ve takipçisi olun.
Gerçi sizin önceliğiniz yapılanları yaşatmak değil ki. 'Tasarruf edeceğiz' mantığınız ile çelişirsiniz.
Ben yine de yol yakınken bu baharı daha bakımlı bir başkentte karşılamak istiyorum.
Çok şey mi istedim? Bilemiyorum.
Kentim ve kentlim adına beklentimdir.
Hayal olmasın...
Ankara'nın her mevsimi gibi 'bahar'ı bir başka güzel… Yeşili, mavisi, grisi ile renklerin cümbüşüne tanıklık etmektir Ankara… Her karamsarlığa bir umuttur bahar, tıpkı Türkiye gibi…