Sonbaharı sevmiyorum… Benim mevsimim ilkbahar. İçinde yaşam ve mutluluk var. Dirilişin simgesidir… Varoluştur… Tıpkı Türkiye'm gibi… Her türlü ihanete rağmen ayakta durmayı becermişliğin sembolüdür.
Sonsuza kadar var olmaktır. Sahte gözyaşlarına tanıklık ediyoruz… Ülkenin değerlerine ve yaşanmışlıklarına 'Fransız' kalanlara rağmen… Son yaşanan terör olaylarında gördüğüm tabloda, içimizdeki 'İrlandalı'ların kendi yaşanmışlıklarına 'Fransız' olduğu gerçeğini bir kez daha ortaya koydu… Kırgın değilim.
Üzgünüm… Bu ülkenin ekmeğini yiyip altına dinamit koymada geri durmayanları gördükçe büyüklüğümüzü anlıyorum. Terör her yerde terördür. İkiyüzlü tavırlar bir kenara bırakılmalı.
Gözyaşından beslenen zihniyetin son gözyaşları inandırıcı değil. Timsah gözyaşları bunlar… Ülkenin her türlü dengesini bozan siz değil miydiniz?
17-25 Aralık sonrası bu ülke ile bilek güreşine giren yine sizdiniz…
Devleti yok sayan zihniyetin ürünü siz değil misiniz? Yaşananları yok saymak mümkün değil. Hiçbir şey olmamış gibi davranılmasını beklemek beyhude... Terör ve teröristle mücadelede kararlılık tüm terör unsurlarını ve zihniyeti kapsamıştır.
Ülkenin birlik ve beraberliğine kast edeceksin sonra gözyaşı dökeceksin. Yok, öyle yağma… Herkes yaptığının hesabını vermeli. Dağdan güç alanlarla 7 Haziran ve 1 Kasım'da omuz omuza kader birliği yapacaksın. Sonra salya sümük ağlayacaksın… Tükürüğü ile bu milleti boğacağı hayalini kuranlarla doğan görünümlü şahin olacaksın… Sonra mı? Yayınların Türksat'tan askıya alınınca kirlettiğin unsurlardan yardım talep edeceksin. Kirletmeyecektin. Kirletenlerle kol kola olmayacaktın efendiiii… Devletin refleksi karşısında gecikmişlikten söz etmeyin.
Devletin şefkati vardır… Kararların uygulanması zaman alabilir. Almıştır da. Ama geri adım atılmayacaktır.
Önümüzdeki süreci iyi okumalı… Yanlış beklenti içinde olunmamalı… Yanlış algıya neden olabilir.
Bu gözyaşları bana yabancı değil…