RÜZGÂR'IN yatışı hastaneye yapıldığında doğum gününe sayılı günler vardı. 3 yaşını uğurlayıp, 4 yaşını karşıladığı günlerde "yüksek pencereli" odalardan birinde başlamıştı lösemiye karşı mücadelesi. Gündüz bulutlara bakarak benzetme oyunu oynar, kuşların nasıl güzel uçtuklarını izler; akşam balkondan uçaklara el sallardı annesiyle beraber. Yapboz gibi daha önce hiç keyif almadığı oyunlardan keyif almayı öğrendi, resimlerini umutla yaptı hastanedeki yatağında. Bir asra sığabilecek bir dizi olayı birkaç ayda yaşayan minik Rüzgâr'la Lösemili Çocuklar Eğitim ve Sağlık Vakfı, LÖSEV, geçen yıl bu zamanlar tanıştı. Kırmızı araba duvarımızda Hastane çalışanlarının hafızalarına o renkli hayal gücünü yansıttığı resimleri, hemşirelerin isimlerine uygun söylediği şarkılar ile kazındı. Kırmızı araba, yeşil çocuk, mavi kuş resimleri hâlâ duvarlarımızda başka çocuklara umut oluyor. "3 yaşındaki oğluma lösemi teşhisi konduğu gece onu hastanede uyutup, bir buçuk aylık bebeğimi emzirmeye gittiğimde anladım anneliği" diyen Merve annenin cümleleri yürekleri sızlatıyor. "Pencerelerden gökyüzünü önümüze serdiğiniz, gözünüzdeki ışıkla bize umut olduğunuz, minicik kalpleri ile kocaman yükleri omuzlayan meleklerimize çocuk gibi yaşama şansı verdiğiniz için sonsuz teşekkürler" ifadeleri ise LÖSEV ailesine umut ve güç veriyor. Bir yılın sonunda yatağından kalkan Rüzgar'ın şu an tedavisi olumlu bir aşamada. Ara ara hastanemizi ziyaret ediyor, ışıltılı caddelerde koşmak için günler sayıyor.
