Türk hakemliği ve futbolu en başarılı günlerini yaşıyor. 2 Türk takımı, İspanya, Almanya,italya ve İngiltere takımları gibi Avrupa'da 2 takımla yoluna devam ediyor. Cüneyt Çakır ve Fırat Aydınus Şampiyonlar Liginde üst düzey maçlar yönetiyorlar. Bu başarılarına rağmen Süper Lig'de hala değersizler.
Kim onları değersizleştiriyor. En başta Toroğlu, Çakar olmak üzere eski hakemler. Hatalı veya değil zannedersiniz ki onlar hakemken hiç hata yapmadı. Hiç seyirci, medya baskısından etkilenmedi. Malumunuz 2 Tv yıldızı Toroğlu ve Çakar diğerlerine göre daha acımasızlar. Eski arkadaş olan bu eski hakemlerimiz çok az pozisyonda hem fikir olurlar, ama her hafta hakemler için söylemediklerini bırakmazlar. En büyük desteği onların vermesi gerekirken kolayı var, vur tekmeyi gitsin. Rayting uğruna arkasında desteği, camiası olmayan tek kurum olduğu için hakemlere vurmanın size bir zararı yok. Hatta faydası var, çünkü vuruyorsun, vuruyorsun ses çıkaramıyorlar. Mükemmel bir stres atma yolu. Kimse onları savunmuyor, sahiplenmiyor. Sadece zaman zaman MHK başkanı çıkıp kısık bir sesle savunuyor. Çünkü sesini gürleştirirsen karşında camiaları buluyorsun.
Bizzat canlı yayında Mhk başkanı Zekeriya Alp, Ahmet Çakar'a 'Neden MHK başkanı olmuyorsun' dedi. Çakar'ın işine gelmedi tabi. Her akşam Tv'de stres atmak varken neden böyle bir makama otursun ki?
Aslında söylemek istediğim hakemlerin tertemiz olduğu değil. Üst düzey maçlar yönettikleri için eski hakemlerimizden daha fazla destek almaları gerektiği. Yoksa muhakkak ki hata yapacaklar, skora etki edecek ve takımların kaderiyle oynayacaklar. Ve bu durum futbol kuralları değişmedikçe aynen devam edecek.
Son olarak söylemek istediğim, lütfen hakemlerimizin değişimine, artarak devam eden başarılarına eski hakemlerimiz başta olmak üzere daha fazla destek verilsin. Yorum yaparken, kızarken, tartışırken herkes elini vicdanına koysun. Çünkü azımsanacak işler değil bunlar. Manchester United – Real Madrid maçında hatalı karar vermek için(ki bence hatalı değildi) önce o maçın hakemi olmak lazım.
Ömer Çil
