Gerçekten de zor! Erkeklerin egemen olduğu mevcut medya düzeninde onların ayarlarını bozacak biçimde tavır almak, kalem oynatmak biz kadınlar için çok zor! Külfetli bir iş. Çünkü o kadar acımasız ve ağır oluyor ki oynattığınız o ayar bozan kalemin karşılığı! O kadar pis ve alçak saldırılara maruz kalıyorsunuz ki! Sonunda dönüp diyorsunuz ki kendi kendinize; "Ulan ben niye girdim bu topa? Ben niye burnumu soktum bu işlere?"
Soner Yalçın'ın sahibi olduğu Oda TV'den sırf, 'uyarlarına gelmeyen yazılar kaleme alıyorum' diye kadınlığıma, analığıma, şahsıma yapılan o iğrenç saldırıları bugün bile hatırladıkça tüylerim diken diken oluyor. Nasıl bir pespayelikti o yaptıkları Allah'ım? Nasıl bir acımasızlıktı? Bir kadının, bir annenin şerefiyle oynamak, namusuna dil uzatmak nasıl bu kadar basit olabilirdi? O zamanlar sormuştum. Hâlâ da soruyorum; "Neden? Neden bir ana, evli barklı bir kadın, bir eş olduğumu zerre umursamadan ağızlarından salyalar akıtarak yumruklarıyla belimin altına altına vuruyor bu insanlar?" diye. Cevabını hiçbir zaman bulamadım. Bulacağımı da sanmıyorum. Çünkü Oda'cıların bana yaptıklarının insani ölçülerde hiçbir karşılığı yoktu. Adamların tek bir amaçları vardı. O da beni kadınlığım üzerinden vurarak itibarsızlaştırmak, yıpratmak, bezdirmek ve diz çöktürtmekti! Çöktüm mü peki? Tabii ki hayır! Çökmedim. Sinmedim. Aslanlar gibi mücadele ettim ama neye yalan söyleyeyim kadınlığımdan, kadın olmaktan da çok yoruldum. Kaç kez, 'Keşke erkek olsaydım' demişliğim vardır kendi kendime biliyor musunuz? Gerçekten de öyle! Keşke erkek olsaymışım! Çünkü öyle olsaydım kimsenin vuracağı bir bel altım olmayacaktı! Belimin altında muhakkak bir şeyler olacaktı yine ama vuracakları değerde olmayacaktı!
Yalan mıyım söyleyin lütfen? Bakın Star Gazetesi Yazarı Elif Çakır'ın son 3 gündür yaşadıklarına? N'olduuuuu? Elif'in kalemi de ayarları bozdu. Polis Akademisi'nde görevli Önder Aytaç'ın Twiter'da Başbakan'a ettiği sinkaflı küfrü afişe etti ve yedirtti beyefendiye. Sen misin yedirten? Sen misin kadın halinle bu işlere maydanoz olan! Günlerdir Aytaç ve ona yandaş güruh hep bir ağızdan saldırıyor Elif'e. Kadınlığına, analığına edilen hakaretlerin sayısı yok! Tıpkı Oda TV'ciler gibi. "Sen şununla gezmedin mi, bununla yemek yemedin mi, filancayla doğum günü kutlamadın mı, şunun bilmem nesisin, bunun bilmem nesisin" diyerek habire bel altından vuruyorlar ahlaksızlar.
Elif'i aradım. Morali çok bozuktu. "Şimdi seni daha iyi anlıyorum. Çok güçlü bir kadınmışsın!" dedi. Dedim ki bacıma; "Evet. Allah'tan ben güçlü bir kadınım. Ama sen de öyle olacaksın Elif! Yılmak yok! Pes etmek yok! Ayar bozmaya devam! Bozulan ayarlara yeniden ayar vermeye de devam!"
Tabii Elif'in yaşadığı durumu benim kadar çabuk idrak etmesi, kabullenmesi kolay değil. Çünkü bize saldıran ekipler arasında dağlar kadar fark var. Bir kere bana saldıranlar en azından benim tanıdığım insanlar, dostlarım falan değildi. Elif bunların hepsini tanıyor. Oturmuşluğu, kalkmışlığı var bu arkadaşlarla. Kiminin, 'Elif Abla, Elif Abla' deyip etrafında gezindiği. İkincisi ise, (ki kanımca en mühim farktır bu fark) benim ekiptekilerde 'Allah' korkusu falan yoktu. Ondandır ki zaten şuursuzca yaptılar bütün saldırılarını namusuma, şerefime, kadınlık onuruma filan. Elif'e saldıranlar ise, 'Allah, din, kitap' denildiğinde en başta hizaya dizilenler. Çok meşhurdur mesela Başbakan'la ilgili küfürlü mesajlar yazan Önder Aytaç'ın her cümlesinin sonuna ARO (Allah razı olsun) notunu düşmesi. Ondan yana tavır alanlar da öyle. Birçoğunu ben de tanıyorum. Gerçekten dini bütün insanlardır bu arkadaşlar. Güya Allah korkusu en büyük korkularıdır. Görüyoruz ki ama demek ki o da palavraymış! Sahteymiş! Çünkü içinde birazcık Allah korkusu olan bir adam bir anneye, bir kadına böyle acımasızca saldırmaz! Bu kadar insafsız ve bu kadar gaddar olmaz! Dini bütün bir adam varsa söyleyecek bir sözü, erkek gibi, aslan gibi çıkıp söyler. "Bu kadını nasıl rezil ederim" derdiyle arkadan dolanıp, bel altından kendisine malzeme çıkarmaya çalışmaz! Ne yapacaksa mertçe yapar! Adam adam gibi.
Anlatabiliyor muyum?