Geçtiğimiz yıl Diyarbakır Lice'de hayvanları otlatırken bastığı mayının patlaması sonucu hayatını kaybeden 12 yaşındaki Ceylan'ı hatırladınız mı?
Hani ardında sadece ve sadece tek bir kare fotoğraf bırakan, ölümüyle bütün vicdan sahibi insanların yüreklerini darmadağın eden Kürt kızı.
İşte o kız için.
Türkiye'nin en büyük bestekârı Sezen Aksu bir ağıt bestelemişti uzun zaman önce.
Tarkan da okumuştu.
Dinlemiştim bir keresinde. Dinlerken de boğulmuştum.
Çünkü öyle derinden, öyle duygu yüklüydü ki Tarkan'ın Ceylan'ı... "İnsanım" diyebilenin ağlamaması, hıçkırıklara boğulmaması imkânsızdı!
Geçen yaz başı piyasaya sürdüğü albümünde o ağıtın da olacağını sanıyordum. Ama olmadı.
Dediler ki; "Ceylan'ı güz başı sevenleriyle paylaşacak!"
Bekledim.
Güz geçti, kışa giriyoruz nerdeyse.
Dinleyemedim bir daha.
Tam, "Acep neden? Yoksa Tarkan, Ceylan'ı hatırlatmaktan korkuyor mu?
Yoksa birileri ona, piyasacı çok bilmiş birileri, 'Amannn sakın haaa!
Başın belaya girer!' falan mı dedi" diye düşünürken...
Tarkan karşıma çıktı ünlü bir mekânda geçen hafta içi...
Hazır yakalamışken, "Türkiye ne zaman Ceylan'ı dinleyecek senden?" dedim.
Baktım ki heyecanlandı. Sordu; "Güzel okumuş muyum gerçekten?" diye...
"Tek kelime ile mükemmel! Çok dokunaklı" dedim.
Hoşuna gitti.
"Merak etmeyin Ceylan'ı çok yakında, çok özel bir projenin içinde bütün Türkiye dinleyecek" dedi.
"Aman" dedim. Ve ekledim:
"Elbette hiçbir söz, hiçbir ağıt o ananın babanın acısını dindirmez ama onların yaşadığı acıyı da paylaşmak lazım. Hatırlamak ve hatırlatmak lazım. Pisi pisine ölüme giden Ceylan'ı hiç değilse ağıtlarda yaşatmak lazım!"