Yıl 1967.. Muhabere Okulu'nda teğmenim.. Cumartesi öğleden sonra milli maç var.. Okuldan eve gidip sivilleri giyecek vakit yok.. Üniformayla gittim maça.. Askerde gazetecilik yok ya.. Davetiye buldum, kapalıda kalabalığın içinde oturdum.. Bir sigara yaktım.. Beş on saniye geçmedi, biri omzuma dokunuyor.. Kafamı kaldırdım bir üsteğmen. Kolundaki banttan anlaşılıyor, inzibat..
"Teğmenim" dedi, "Sayın Cumhurbaşkanı ve Genel Kurmay Başkanımız maçta.. Onlara saygısızlık olmuyor mu?."
Genel Kurmay Başkanı komutanımız.. Cumhurbaşkanı, anayasal baş komutanımız.. Anında söndürdüm. Yoksa sigara yasak masak değil.. Yüzlerce insan tüttürüyor etrafımda..
Yıl 2012.. Erzurum'da Süper Kupa.. Magandanın biri kargacık burgacık yazıyı kaldırıyor.. "Maç atv'de izlenir" diye.. Bizim yönetmen de onu seçiyor. Bu magandalar biliyorlar ki, böyle bir levha yazıp kaldırdın mı, ekrana gelirsin, akşam da kahvede hava basarsın "Beni gördünüz mü" diye.. Alıştık. Ama bizim maganda tam kıro.. Ağzında bir sigara.. Yönetmen onu nasıl seçiyor anlamam mümkün değil.. Tribünde sigara içmek yasakken ülkede..
Olaya şöyle bakalım.. İşte bizim yönetmen suçluyu yakalamış teşhir ediyor..
Peki Erzurum polisi, o suçluyu arayıp bulmayı, cezasını vermeyi görev ediniyor mu?. Güldürmeyin beni.. Nerdeyse küçük çocukları öldürecek meşaleleri stada sokanları ve atanları bulamayan değil, bulma zahmetine katlanmayan polis değil mi onlar?..
İç magandam iç.. Gelecek maça nargile de getir!..