"Gazetecilik ölmüş" diyorum, kızıyorlar.. Gazeteciliği iki tane ajansa bırakmışlar.. Onlardan ne gelirse, hepsi onu kullanıyor.. Oluyor birbirinin ayni yığınla gazete.. Bu mudur?..
Bakın olay feci.. Olay korkunç.. Ama öyle bir olay ki, bir Amerikan, ya da Avrupa gazetesi haber şefini yatağından fırlatır.. Gazetesinin en iyi muhabirlerini ve fotoğrafçılarını seferber eder.. Öyle bir kapak hazırlar ki, birinci sayfanın nerdeyse tamamını kapsayan, millet nefesini kesip okur..
Baktım bizim gazetelere.. Hepsine.. Sıradan bir üçüncü sayfa haberi.. Ajanstan ne geldiyse o kadar verilmiş, geçilmiş..
Cinayetten söz ediyorum.. Bir polis adliye muhabirinin hayatında bilemedin iki, üç kez rastlayabileceği cinayetten.. Hani Çatalca'daki.. İstanbul'un burnunun dibinde yani.. Adam, istediği kızla evlenmesine engel oldu diye, ağabeyini, yengesini öldürmüş. Hızını alamamış, dört yeğenini de yok etmiş. Üçünü silahla, korkup saklanan dördüncüyü, kapının arkasında yakalayıp bıçakla.
Aşk.. Öfke.. Nefret.. Çılgınlık.. İçinden roman çıkar, film çıkar öyle bir facia yaşanmış ve kimsenin kılı kıpırdamıyor.. Kimse heyecanlanmıyor.. Kimse o köye ekipler göndermiyor..
Kimler aranır bulunur, kimlerle konuşulur, nasıl merakla, heyecanla okunan bir haber hikâyesi ortaya çıkar düşünebiliyor musunuz?..
Geçen yıllarda gördünüz, filmlerde.. Amerikan gazeteleri böyle cinayetleri yazmaya Truman Capote'yi yolluyorlardı.. Bizde kılını kıpırdatan yok..
Sonra 70 milyonluk Türkiye, 12 milyonluk İstanbul'da 300 bin sattık mı, övünüyoruz..
Hadi canım sen de!..

***
Bu arada Âkil Adam Yavuz Baydar'a bir okur olarak başvuruyorum..
"Dalan'ın müthiş cephaneliği" manşeti seni de rahatsız etti mi?. Sivillerin girmesinin yasak olduğu askeri alanda bulunan silahlar, arazi tapusu İstek Vakfı'nda diye "Dalan'ın Cephaneliği" olur mu, daha ortada bilinen hiçbir şey yokken?. Sabah'ı ille de damgalatmak için özel çaba mı harcıyoruz?..
Ne olur biraz özen arkadaşlar.. Biraz titizlik, Sabah markasına.. Bir ömür verdik bunun için..