Avusturya Liseliler Vakfı İş Sanat'ta konser düzenlemiş.. Solistler canım kadar sevdiğim Ferhan-Ferzan İkizler olunca koştum tabii.. İstanbul Senfoni eşlik ediyor, hani bu sezonu AKM Kapalı bahanesiyle 16 konserle kapayacak olanlar. Son iki konserlerinin programı da geldi. Kapanış konseri repertuarı gene sıradan.. Açılış ve kapanışların özel repertuarla yapılması gerektiğini ve bunun ne anlama geldiğini hâlâ öğrenmemişler. Tam devlet memuru kafası ile "Bitse de gitsek" yapmışlar aynen..
Ferhan ile Ferzan'ın Mozart'ın müthiş, hele üçüncü bölümde insanı fıkır fıkır eden İki Piyano için konçertosundan sonra kaçtık hızla..
Çünkü Balçiçek aramış o gün. Fikret Ağabey için bir gece yapmışlar, Balık Pazarı'nda en yakın dostlarla bir masa.. Olmazsam olmaz.. Fikret Ağabey artık geç saatlere kadar oturamayabilir, oysa beni ille istedi o gece..
Konseri 8'de sanıyordum, 8.30'muş.. Bir de konuşmalar, plaketler, 9'da başlamadı mı?.. İkinci bölüme kalamayışım ve Haendel'i dinleyemeyişim orkestraya kızgınlığımdan değil yani..
Gittik ki, Nebil, Musa Usta'yı da almış gelmiş..
Bir Eroğlu sazı, bir Otyam sözü.. Bir Nebil'in artık o ünlü Genco Erkal, Çetin Altan Şovu, bir Ataol Behramoğlu'nun kendi sesinden, biri aşkı, öteki dolu dolu yaşamı anlatan iki "Damardan" şiiri..
Mozart'la başlayıp, Halil İbrahim'le devam eden ve bitmesini istemediğimiz bir gece..
İşte İstanbul bu..
İşte bunun için Avrupa Kültür Merkezi oluyor, Doğu ile Batı'nın birleştiği kent..
Bunun için.. Boğaz Köprüsü için değil!..