"Patron sen varken benim sırtım yere gelmez" derdim Ercan Arıklı'ya.. Sigortam gibiydi.. Sade benim değil, daha başkalarının da..
Nazmi bunlardan biri.. Yasemin benim için neyse Nazmi de Ercan için oydu..
Yirmi yıla yakın hizmet eden vefakar yardımcısı..
Makam şoförü olmanın ötesinde, sırdaşı, yoldaşı..
Vatan'a bıraktığı tek emanet Nazmi idi.. Taşıyamamış, çıkışını vermişler.. 20 sene hizmetin karşılığı komik bir tazminatla üstelik..
Bu dünyada vefa yok.. Kendinden başkasına güvenme..
İşinin bittiğine, sana ihtiyaçlarının kalmadığına inandıkları gün, kulağından tutar, kapıya koyarlar..
Ercan başına gelecekleri bilirmiş gibi "Benim sigortam sensin" dediğimde "Sersemliği bırak. Benim ne olacağım belli değil. Koy bankaya 500 bin doları, kötü günler için.. Sonra ne yaparsan yap" derdi..