Galatasaraylı futbolcuların heyecanı kaybolmuş, sorumluluk duygusu körelmiş. Ben böyle ruhsuz, isteksiz ve hedefsiz bir Galatasaray'ı takım olarak sezon başından bu yana izlemedim. Antalya'yı yendiklerinde sezon Galatasaraylı futbolcular için bitecek ve üçüncü olmaları garanti olacaktı. Ama bu durum umurlarında bile değildi.
Geçen sezon ligi 5'inci bitirmenin ve 22 Haziran'da sezon açmanın ızdırabını yaşayan sanki Galatasaraylı futbolcular değildi. İkinci yarı kaybettikleri maçlardan sonra hep, "Sezonu erken açmanın zorluğunu yaşıyoruz" kulbunu takmamışlar mıydı?
Yönetimin 135 milyon Euro'luk takım olarak öve öve bitiremediği yıldızlar topluluğu Galatasaray, tam bir fiyasko oldu. Avrupa'dan elendiler, Türkiye Kupası'na erken veda ettiler ve şampiyonluğu kaybettiler. Bu ruhsuz yapı Antalya'ya kaybederek üçüncülük şansını da zora soktu.
Bir takım maç kaybedebilir ama kaybederken bile ruhunu, mücadelesini kaybetmez. Kaybetmenin de bir adabı vardır. Galatasaraylı futbolcuların dünkü görüntüleri ruhlarının bedenden koptuğunun göstergesiydi. Rijkaard, İstanbul'da verdiği ilk röportajda şöyle demişti:
"Taraftarlar sadece kazanmayı değil iyi futbol görmeyi de ister. Geçmişe baktığınızda pek çok kupa kazanmış takım vardır. Ama sadece iyi futbol oynayanlar akılda kalır. Sıkıcı oyunla kazananlar tarihe yazılır, hafızalara yazılmaz."

YÖNETİMİN HİÇ Mİ SUÇU YOK?
İlk 6 hafta hariç hatta ilk yarı hariç, Rijkaard'ın ikinci yarıdaki Galatasarayı'nı, Galatasaray taraftarı hafızalarına yazmayacağı gibi bir daha hatırlamak bile istemeyeceklerdir.
Rijkaard ve futbolcular 'suçlu' diyelim. Yaşanan bu kötü tabloda Jo ve Giovani'yi getiren, Nonda'yı gönderen, ruhsuz Elano ve sıradan Leo'yu alan, Arda krizini yönetemeyen, Florya'da aile ortamının kaybolmasına sessiz kalan ve en önemlisi takım içinde oluşan gruplara müdahele etmeyen yönetimin hiç suçu yok mu?
Gelecek yıl daha zor olacak. Eğer yönetimin bütçesi yeterse, Galatasaray'ın oyun zekası üst düzeyde en az 5 oyuncuya ihtiyacı var.