Siyaset krize girince, reçetesi belli: Seçime gider, halkın iradesini tazelersiniz. Peki, yasama ve yürütme ile birlikte demokratik rejimlerin üçüncü direği olan yargı krize girince ne yapacaksınız?
Elbette onun da doğru reçetesi, yargıda reform olmalı.
Peki ama yargı reformu yargının kendisine takılırsa, nasıl aşacaksınız?
İşte bu sorunun demokratik bir yanıtı yok. Ve ne yazık ki, Türkiye'de yargı tam da böyle bir çıkmazda.
Üstelik sorun sadece yargı ile yürütme arasında değil. Yüksek yargı ile alt kademe yargısı arasında da ciddi bir kriz ve güven bunalımı yaşanıyor.
Ve Başbakan Erdoğan'ın dün söylediği gibi, yargı güvenilirliğini yitiriyor.
Ergenekon'un Erzincan ayağını oluşturduğu iddia edilen Başsavcı İlhan Cihaner'in dün Yargıtay 11'inci Ceza Dairesi'ndeki duruşması ve verilen karar bile yargının güvenilirliğini sorgulamaya, tartışmaya açmaya yeterli. Çünkü, karar kamu vicdanının çok ciddi bir bölümünde kabul görmedi. Neden? Yanıt: Yargıtay'dan böyle bir karar çıkacağı günler, haftalar öncesinden biliniyordu ya da bekleniyordu.
Zira Yargıtay 8'inci Daire üyesi Hamdi Yaver Aktan ile 10'uncu Hukuk Dairesi üyesi Fatih Arkan arasında geçen konuşmanın ses kayıtları, Cihaner davasıyla ilgili tam da böyle bir gelişmeyi haber veriyordu: "Önce iki dava birleştirilecek, hemen sonra da sadece Cihaner değil, onunla birlikte yargılanan sanıkların tümü de tahliye edilecek." Aynen oldu.
Eh, bu gelişmeye bir de Erdoğan'ın da hatırlattığı gibi, İstanbul'daki Ergenekon yargıçlarına gözdağı vermek, sindirmek için Yargıtay 4'üncü Hukuk Dairesi'nin hükmettiği tazminat cezasını ekleyin...
Ortaya çıkan tablo, "Yargının işlemesini, adaletin yerini bulmasını bizzat yüksek yargı engelliyor" iddialarına hak verdirmeye öylesine elverişli, öylesine çanak tutucu ki...
"Ankara'da hâkimler var" güvencesi, kamu vicdanında "Adalet Ankara'dan döner" güvensizliğine dönüşürse... İşte o zaman yandık.