Belçika'daki erken genel seçimde aşırı sağcı ve de ayrılıkçı Flaman partisinin oy patlaması yapmasının ardında kuzey- güney ayrışması, bir başka deyişle, kuzey ile güney arasındaki gelir uçurumunun giderek açılması yatıyor.
Dünyanın her yerinde olduğu gibi.
Hatta dünyanın kendisinde olduğu gibi.
Gezegenimizin kuzeyi zengin, güneyi yoksul.
Amerika kıtasının kuzeyi zengin, güneyi kısmen (Brezilya, Arjantin) ve yeni yeni kendini toparlıyor.
Asya'nın kuzeyi (Rusya) zengin, güneyi fakir. (Bakmayın Hindistan'ın "Yükselen ekonomiler" arasında sayılmasına; 1.3 milyara yaklaşan halkının en az üçte ikisinin sefaleti insanın kanını dondurur.) Avrupa'nın kuzeyi zengin, güneyi göreceli olarak, kıtanın yukarısındakilere göre yoksul.
Büyütecimizi Avrupa kıtasının ülkeleri üstünde dolaştıralım.
İtalya'nın kuzeyi zengin, güneyi fakir. O nedenle zengin Milanolular, yoksul Napolilileri sırtlarından atmak istiyorlar. Gerekirse, kuzeyi İtalya'dan koparıp ayrı bir devlete dönüştürerek. Hatta, tek hedefi bu olan Kuzey Ligi, Başbakan Berlusconi'nin koalisyonunda yer alıyor ve sistemli olarak merkezi yönetimin altını oyuyor.
İspanya'nın kuzeyi zengin, güneyi yoksul. O yüzden Bask ayrılıkçı hareketi bastırılamıyor. Çünkü zengin Barselona yoksul Madrid'e kaynak aktarmak istemiyor.
Ve Belçika'nın kuzeyi zengin, güneyi yoksul. Yine o nedenle zengin Flamanlar yoksul, daha doğrusu yoksullaşmış Valonlar'a zırnık koklatmak istemiyorlar.
Almanya'nın kuzeyi (Batı Almanya) zengin, güneyi (Doğu Almanya) fakir. Batılılar o nedenle doğulularla birleştiklerine bin pişmanlar. Ellerinden gelse Berlin Duvarı'nı yeniden inşa edecekler.
Türkiye'nin kuzeyi (Batı bölgeleri) zengin, güneyi (Güneydoğu Anadolu) yoksul. Ama yoksul güneyi kaderine terk etmek Türkiye'nin kuzeylilerinin hiçbirinin aklından bile geçmiyor. Ama yoksulların bir bölümünün geçiyor.
Bunda bir tuhaflık yok mu?