Lekeli bayrak rahatsız edicidir. Çünkü onur simgelerimizden birinin kötü görüntüsü bizi de küçük düşürür.
Asker üniformasının da toplum gönlünde yer etmiş öyle bir saygınlığı vardır. Çok haklı nedenlerle de olsa, cezaevlerine sokulan düzinelerce yüksek rütbeli subay görüntüsü onun için tedirgin ediyor insanı.
Öyledir diye, vahim iddialar halı altına mı süpürülsün? Elbette hayır. Onların incelenmesi, işlenmiş ise suçların cezalandırılması yine toplum onurunun gereğidir. Bayrak yıkanınca güzelleşir; lekeden arındırılan üniformanın da saygınlığı artar.
Bu gerçek bakın iki cümlede nasıl özetlenmiş:
"Asker asıl şimdi gücüne kavuşmaya başladı. Çünkü siyasetle uğraşan asker hiçbir zaman vatanını gerektiği gibi savunamaz."
Geçenlerde Mehmet Ali Birand yazdı bunu. Hedefi olduğu bütün iftiralara, saldırılara, andıçlara mandıçlara karşın buruklaşmayan, medyamızın en büyük noksanı saydığım güler yüzlü yaklaşımı sayfalar ve ekranlara katkılarından eksik etmeyen Mehmet Ali kardeşim.
Ona ve eşi Cemre kızıma geçmiş olsun diyorum. Yalnız son ameliyattan dolayı değil. Aşabildikleri bütün badirelerden ötürü. Sanırım bir daha öyle şeyler yaşamayacaklar.
Zira vartaların büyüklerini toplumumuz atlatmakta. Gelecekte dönüp baktığımızda ona da geçmiş olsun diyeceğiz. Birand gibi, gülümseyerek.

***
Hukukçu cüppesi de bir saygınlık simgesidir. Adaletin yerini bulmasına çalışmak yüce bir uğraş sayılır. Gerçekten öyle bir çaba olması şartıyla!
Her ama her konuda biçim ile içeriği ayırt edebilmek, değerlendirme yaparken görüntüye değil de öze bakmak temel kuraldır. Saygının sırf alışkanlıklardan kaynaklanmaması, hak edilmesi gerekir.
Eline verilmiş silahı kendi halkına zorbalık için kullanan adam ne kadar afili üniforma giymiş olursa olsun onurlu asker sayılmaz. Hukukçu da yalnız hukuka bağlı kaldıkça makbuldür. Gücünü egosunun ve özel hesapların hizmetine soktuğu, ocağına düşen insanlara eziyet etmekten hoşlanır gibi davrandığı, mantık dışı inatlarla ikide bir karışıklık yarattığı zaman değil.
Yazı algılarken insan beyni iyi bildiği sözcükleri sesli harf olmadan da okuyabiliyor, örneğin bir reklamda gördüğü klm'nin "klima" olduğunu anlıyor ya. Ben YSK harflerini hep "yasak" diye okuyorum. Yüksek Seçim Kurulu sonradan geliyor aklıma. Çepeçevre yaşantımız hukuktan söz edilerek dikilen yasaklarla o denli kuşatıldı.
Çapkınlığı yüzüne gözüne bulaştıran kişilerin çarşafa dolanmış olduğunu söyleriz. Kendi başına sardığı yasaların kargaşasını gideremeyen toplumumuz cüppeye dolanmış durumda.
***
Kazasız belasız seçim yaptık. Kürt sorunu adlı yılan hikâyesinin sonu gelecek, doğru dürüst bir anayasaya kavuşup rahat nefes alacağız derken yine hukuk krizlerinin çukurunda bulduk kendimizi. Düz yola nasıl dönülecek?
İktidar çevrelerinden çelişkili sesler yükselmekte. Kısa vadeli politika kozlarına ilkelerden çok değer verdiğini belli eden de var, devlet adamı gibi davranmaya çalışan da. En net tepki her zaman bağımsızca konuşan -ve Birand gibi sık sık haksız yıldırım çeken- Ertuğrul Günay'dan geldi:
"Kararları doğru bulmuyorum... Millet egemenliğine uygun değil, demokrasinin temel prensiplerine uygun değil."
Çözümün boykot falanla uğraşmayıp parlamentoya katılmak olduğunu söylüyor:
"Yapılması gereken köklü bir anayasa değişikliğidir. Özgürlükçü, katılımcı bir anayasa değişikliği konusunda birbirimize omuz vermektir, engellemeye kalkışmak değil."
Doğru da, engellemeye kalkışanlar kim? Yalnız parlamento boykotundan söz edenler mi?
İlk iş, hukukçu cüppesinin zaman zaman el kol bağlayan deli gömleğine dönüştürülmesini önlemek. Günay gibi, şunun bunun manevra niyetlerine ters düşmekten çekinmeyerek ilke savunabilmek.
Tavuk da yumurtadan çıkacak, yumurta da tavuktan. Hukuk hokkabazlıklarını aşarak sağlam anayasa yapacağız. Onu yapınca hokkabazlık olanağı kalmayacak.