Dünya işlerine kendimizi kaptırmışız,
Gidiyoruz gündüz gece… Ne sağlığımızın, ne sağımızın, ne de solumuzun farkındayız…
Biliyor musunuz?
Çekilmez ağrılarımızı bile ihmal eder olduk…
Sadece o mu?
Eşimizi, çocuğumuzu da unuttuk…
Peki, ne için?

Üç kuruşluk şeyler için… İncir çekirdeğini doldurmaz işler için…
Oysa hafife aldığımız ağrıları, sızıları dikkate alsak başımıza bunca iş açılmayacak…
Ama nerede…
Şunu da,
Bunu da,
Hadi onu da,
Bari şunu da yapalım,
Dedikçe sağlık elden gidiyor…
Sonra da "Eyvah!" para etmiyor maalesef…
Aslında çok aciz varlıklarız.
Kim bilir belki de kaçıncı serzeniştir bu.
Ve nedense bir şeyler olunca ah, of deriz.
Sahip olduklarımızın zamanında kıymetini de bilmeyiz.
Oysa sahip olana dek nelerden vazgeçeriz.
Neleri feda etmeyiz o uğurda.
Yokluğu da kaybettiğimizde öğreniriz.
Acıya alışmayı öğrendiğimiz gibi...
Sevgiliye tutunmanın değerini, ancak avuçlarımızdan kayıp gittiğinde anlarız.
Ufacık bir gülümseyişin aslında ne denli önemli olduğunu, gözyaşlarına boğulduğumuzda fark ederiz. Kaçırılmış dönüş treni gibi, geç kalınmış bir pişmanlık canımızı acıttığında...
Ancak yalnız kaldığımızda farkına varırız gidenin...
"Kalsaydı, olsaydı, dursaydı..." diye keşke'lere bölünür sözcükler...
Ama'lar vurur yarım kalmış ne varsa ardından.
Oysa'lar bir tokat gibi çarpar suratımıza…
Tansiyonum günlerdir yüksek seyrediyordu…
Kalp hastalarının ölümcül derdidir bu meret…
Önce "Bunca itin, köpeğin verdiği sıkıntıdır" deyip geçiştirmiştim…
Ama yüksek dozlu ilaçlara rağmen bir türlü düşmeyince…
Doktorum 'bir görelim' demişti…
Dün sabah da baktı damarlarıma…
Değerlendirecekler…
Yani ak koyun kara koyunun belirlenmesine biraz daha var…
Sevgili okurlar,
"Kalp kırıklıkları, gerginliğin getirdiği olumsuzluklardır" der uzmanlar…
Stres ve koşuşturma hangi meslekte varsa o meslek çalışanlarının kalp krizi riski de oldukça yüksektir. Milletvekilleri, politikacılar, gazeteciler, avukatlar, öğretmenler ve bankacılar gibi.
Stres kalbin kiralık katilidir...
Üç kuruşluk şeyler için, hayatı ıskalamamak lâzım.